She Came Back

Hoofstuk 5: Het laatste nieuws

"Chief Bart..." Ik kan nog net waarnemen dat er aan mijn schouder wordt geschud. "Chief Bart." Hoor ik en open mijn ogen. "Uw eten staat klaar." Blijkbaar ben ik in slaap gevallen. "En ehm... weet u misschien heel toevallig waar die kat vandaan komt?" Ik kijk naar Jaap die aan het eind van mijn voeteneind ligt. "Hij is van mij." Zeg ik koppig.

"Oh, sorry... dat wist ik niet." De zuster buigt even en ik wil rechtop gaan zitten maar ze assisteert mij daarin. "Je hoeft mij echt niet te helpen in rechtop te zitten, hoor, ik kan dat heus wel zelf..." Ze kijkt mij bezorgd aan. "Maar chief, bent u er dan niet bewust van dat u wel drie ribben heeft gebroken-" Ik wilde net een slok van mijn vruchtensap nemen maar ik zet het glas abrupt weer neer. "Drie zeg je?! Dat wist ik helemaal niet! Waarom heeft niemand mij dat eerder verteld?" Ze zucht even. "Nou, we wilden u gewoon in alle rust laten slapen, het spijt me zeer..." Ik kijk haar aan en blijf even stil. Ik snap het ook wel, ze doet gewoon haar werk. "Het is al goed, ik weet nu tenminste wel wat er met mij gebeurd is..." Zeg ik en begin te eten.

Jaap springt op mijn bed, ik scheur een stukje van mijn plakje ham af en gooi die naar hem toe. Hij eet hem snel op terwijl de zuster met een tevreden glimlach toekijkt. "Mag..." Ze twijfelt even. "Mag ik hem aaien?" Vraagt ze dan en ik knik terwijl ik mijn brood aan het eten ben.

Na een tijdje gepraat te hebben tijdens het eten komt opeens een zwetende Maan binnenstormen. Dit betekent nieuws. "Chief-" Ik zie dat hij helemaal buitenadem is en kap hem af. "Ga jij eerst eens even rustig zitten, als je nu van alles eruit gaat gooien in één keer dan val je sowieso flauw." Zeg ik hem en de zuster staat op zodat Maan haar plaats in kan nemen.

Na een tijdje bijkomen en weet ik veel glassen water is Maan weer rustig en begint met zijn verhaal. "We hebben Diana gevonden en we hebben haar voor nu achter tralies gezet." Verteld hij. Ik dacht eerlijk gezegd dat er één groot lul verhaal uit zou komen maar blijkbaar is hij gewoon kort en krachtig deze keer. "E-echt waar?" Stotter ik. "Ik moet haar zien!" Maan knikt ik wil bijna opstaan van mijn als de zuster mij tegenhoudt. "Ja maar dat gaat zomaar niet! Je mag echt niet lopen zo op je blote voeten met die gebroken ribben van je! Je mag best naar -ik weet niet precies over wie jullie het hebben- toe maar dan zijn er wel maatregelen! Wacht. Hier." Beveelt ze en loopt weg. "Ze is wel echt een typetje, hè?" Merkt Maan op met een grijns en ik frons. "Soms..." Zucht ik. "Soms ben jij echt een onopgevoed stuk stront..."