ZOMBİ:İNSANLIĞIN SONU

BÖLÜM 6:KARANLIK SABAH

Bir hırıltı daha duymuştuk.

Hırıltılı derenin karşısından geliyordu, hemen oraya doğru yöneldik derenin önüne geldiğimizde sesin önceden ağaca bağlamış olduğumuz adamdan geldiğini farkettik, dereyi geçtik ve yanına gittik.

Ayaklarını hastalıklılar yemişti bağırsakları dışardaydı,o haliyle bile bizi ısırmaya çalışıyordu.

Onu böyle bırakmak istemiyorum,onu binevi biz öldürmüştük.

Hemen bıçağımı çıkardım kafasına sapladım ve;

"Özür dilerim" dedim.

Üzülmüştüm o belkide iyi biriydi derken Brad'in bana seslenişini duydum.

"Hey David,geldiğimiz yöne doğru giden kan izleri var burda" dedi.

Brad çok dikkatliydi.

Bu kan izleri Jim'e ait olabilirdi.İki seçeneğimiz vardı. Bir süre Brad'le bakıştık ve kafamı o yöne doğru salladım ve yola koyulduk.

Kan izleri seyrekti ama büyük ihtimalle kaldığımız eve doğru gidiyordu.

Eve yaklaştık, korkuyordum Jim'i kaybetmek istemiyordum.

Ev görünmüştü dahada yaklaştık ve Jim'in yerde yattığını gördüm, yattığı zemin kanlıydı.

Hemen yanına koştum.

Kolu kanıyordu belliki ıssırılmıştı, gözlerinin içi sarı ve kanlıydı yüzüde soluktu, ister istemez gözümden yaş geldi.

Jim bana bişey anlatmaya çalışıyordu tam bişey söyliyecektiki öksürdü ,öksürmesiyle ağzından kan fışkırdı ve bayıldı.Brad yanıma geldi ve bana

"Onun için yapabileceğimiz birşey yok"dedi.

Silahını çıkardı ve içeri gitmemi söyledi.

Ayağı kalktım, silahlı elinden aldım,gözümdeki yaşları sildim ve silah Jim'e doğru uzattım.

Elim titriyordu, tetiğe basamıyordum.Silah elimden düştü ve bende ayakta fazla duramadım,diz çöktüm.

Brad beni kaldırdı ve koluma girdi.

İçeri girdik ve koltuğa uzandım.

Brad de üzgündü ama o benden dayanıklıydı.

Brad

"Birazdan yanına gelicem sakın dışarı gelme"dedi

Kapıya yöneldi, birkez daha bana baktı ve kapıyı kapattı.

Birkaç süre sonra bir el silah sesi geldi.

Ondan birkaç dakika sonrada Brad üstü topraklı birhalde geldi.

Ona "Nereye gömdün."dedim

-Arka tarafa, ahırın yanına dedi.

Ve koltuğa kendini attı.

Ev sessizliğe büründü.

Bu sessizliği bir havlama sesi bozdu.

Dışarıya baktığımız da bir köpek vardı.

Jim'in takip ettiği köpek bu olabilirdi.

Hemen kapıyı açtım ve köpek ilk başta geri adımlar attı ve sonra kaçtı.

Belliki çok korkmuştu, aklıma tekrardan Jim geldi.

Kapıyı kapattım ve içeri geçtim.

Düşüncelerime hakim olamıyordum birkaç gün öncesine kadar normal bir hayatım vardı, şimdi sanki The Walking Dead dizisinde gibiydim.

Terliyordum, Brad'e yukarı çıkıp duş alacağımı söyledim kafasını onaylamış gibi salladı.

Merdivenlere yöneldim tam yukarı çıkarken, Brad'in bana seslenişini ve sertçe bir kapı kapanma sesi duydum.

BÖLÜM SONU.

SOMA'DAKİ ŞEHİTLERİMİZE ALLAH'TAN RAHMET VE.AİLELERİNE SABIR DİLİYORUZ.

YORUMLARINIZI VE OYLARINIZI BEKLIYORUM.

YENİ BÖLÜM İÇİN OYLAMAYI UNUTMAYIN.