«Τι κάνεις εσύ εδώ;»
Σηκώθηκα από το κρεβάτι μου στη μέση της νύχτας για να γεμίσω το ποτήρι μου με νερό. Πριν μπω στο μπάνιο σκουντούφλησα σε κάτι ή μάλλον σε κάποιον. Ο Τσείς κοιμόταν στο πάτωμα του κοιτώνα μου με όλα του τα εφόδια από το δωμάτιό του: δύο μαξιλάρια, μία κουβέρτα από κάτω του κι ένα πάπλωμα για να τον σκεπάζει.
«Πρόσεχε καλέ», μουρμούρισε όταν τον ξύπνησα.
«Τι κάνεις εδώ πέρα; Γιατί δεν είσαι στο δωμάτιό σου;»
«Δεν είπαμε ότι θα σε προσέχουμε τώρα που έβγαλες το φυλαχτό σου;», έκανε στην άκρη την φράντζα του κι ανασηκώθηκε ελαφρά.
«Το ξέρεις ότι δεν επιτρέπεται να κοιμάσαι σε ξένους κοιτώνες;»
Είχαν περάσει τρεις μέρες από όταν έβγαλα το φυλαχτό μου και περίμενα την Κέστρα να εμφανιστεί ξανά μπροστά μου. Η Μόνι είχε επιστρατεύσει τα παιδιά συμπεριλαμβανομένου και του Κάρτερ να με προσέχουν μήπως εμφανιστεί κάποιο ξένο φάντασμα. Φυσικά τους είπα πως ήταν ανούσιο γιατί εκείνοι δεν θα το έβλεπαν και δεν υπήρχε και κάποιος τρόπος να το απωθήσουν να φύγει. Η Μόνι όμως επέμενε.
«Δεν με είδες κανείς όταν μπήκα και δεν θα με δει κι όταν βγω. Άντε πιες το νερό σου και πρόσεχε λίγο πως περπατάς», ξαναξάπλωσε κι αποκοιμήθηκε, αφού πρώτα μου υπέδειξε πώς να κυκλοφορώ μέσα στον κοιτώνα μου.
Η όλη κατάσταση ήταν ελαφρώς γελοία. Όλες αυτές τις μέρες είχα πάντα κάποιον να είναι η σκιά μου σε περίπτωση ανάγκης. Η Μόνι ειχε φτιάξει μάλιστα πρόγραμμα για το ποιος θα με πρόσεχε καθημερινά. Έτσι έπαιρναν οι πέντε τους από μία μέρα και τα σαββατοκύριακα θα είχαν ομαδική δουλειά. Μόνο που έτσι δεν έβλεπα ιδιαίτερη προκοπή, κάτι που δεν θα παράλειπα να πω στην Μόνι την ώρα του πρωινού.
«Τι γράφεις εκεί πέρα;», έκατσα στο τραπέζι και την είδα να κάνει ένα σχεδιάγραμμα.
«Το πρόγραμμα της επόμενης βδομάδας», απάντησε χωρίς να σηκώσει τα μάτια της.
«Ελπίζω να μην κοιμηθεί κάποιος στον κοιτώνα μου πάλι.»
«Φυσικά και θα κοιμηθεί», άφησε κάτω το στυλό «Δεν πρέπει να μένεις στιγμή μόνη σου. Αυτή την συμφωνία κάναμε.»
«Δεν κάναμε καμιά συμφωνία», έγειρα το κεφάλι μου προς τα μπρος.
«Έκανα εγώ με τον εαυτό μου», έσπρωξε το χαρτί μπροστά για να μου δείξει την δουλειά της.
KAMU SEDANG MEMBACA
ΚΑΤΩ ΚΟΣΜΟΣ Ι
ParanormalΤην ιστορία αυτή την εμπνεύστηκα διαβάζοντας την εκπληκτική σειρά Vampire Academy της Richelle Mead. Νταμπίρ (μισοί βρικόλακες μισοί άνθρωποι) που διαθέτουν μαγικές δυνάμεις ζουν ανάμεσα μας και έχουν και βασιλείς! Η δυναστεία τους ξεκινά από νωρί...
