Kantlarım kopuyor sanki nefes alamıyorum git gide odayı karanlıklar kaplıyor beni boğuyorlar yeter demeye sesim yetmiyor ağızımı açtığımdan vuruyorlar ne yapıcam?
Ölmeliyim belkide ama nasıl bana bir hayat şansı vermedikleri gibi ölme fırsatıda vermiyorlardı bu pislikler oda bir kabus kadar karardığında çığlıklar duydum bunlar kimindi böyle biri adımı mı bağrıyo?
Bi anda ileriden ışık gelmeye başladı ama koşucak halim yoktu tam kalkıcakken gene karanlık beni yere yapıştırdı..
YETER!!!
Gücümün yettiği kadar koşarken kanatlarımdan biri yırtıldı ve koptu o acıyla hala ışığa koşuyordum vardığımda bir çayırdaydım ama yolu açana bakamadan yere yığıldım beni tuttu...
Sap sarı saçları yüzüme geldi o kadar muhteşemdi ki ne olduğumu şaşırdım öldüm de cennetemi gittim benim gibi sakat bir düşmüş melek mi sanmıyorum ama eminim o gerçek bir melekti nefes alma nedenim ondan başkası diğil sadece onun için yaşıyorum o benim herşeyim oldu ölmek istediğimde karşı çıktı bana değer verdi yaralarımı sardı mükemmel biriydi o benim meleğimdi...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
özel mi?
General Fictionsadece kafamdakileri yazıyorum bir hikaye gibi olmayabilir Ayrıca ilk yazışım biraz deneme yanılma olucak Her sayfa farklı bir hikaye....
