Still You #Wattys2018

SY: Chapter 31 - Fault

Back to situation na tayo. Hehe. Request yun ng living Camielle yung flashback para daw di kayo malito kasi diba sila na raw agad. Kaya naglagay na ako ng flashback.

Enjoy reading~

***

Paul's POV

"Paul, what's your problem??" Tanong saakin ni Alexandra na katabi si Andy. "Why did you do that??"

"Tubig na muna." Inabot saakin ni Kristel ang tubig na binila nya pa sa cafeteria. Hindi ko yun ininom at tinabi lang. Tumingin ako sa labas at sinusubukang pigilan ang galit ko. "Paul??" Alexandra called me once again.

"It's not my fault, ok?? I said that I don't mean it." Sabi ko. "Guyss, ano mag-aaway ba kayo??" Tanong ni Ken na nakaupo sa sofa. "You mean it dude. I saw you. I saw the angry on your eyes. Nakita mo na si Stralledo but you manage to hit him a ball." Joshua said.

"Damn you guyss. I thought ako ang kakampihan ninyo."

"Bra, wala kaming panig." Sabi ni Khage na kumakain ng cake. "Paul, calm down." Baling naman saakin ni Kristel while rubbing my shoulder. I frustratedly stood up and made my way outside. "Paul??" Kristel called me.

"Let him go." Alexandra said. Nagpunta ako sa hidden garden at sinipa ang isang vase ng bulaklak doon. "Kahit na inyo tong school na to. You don't have a right to kick that innocent vase." Tiningnan ko ang babaeng nagsalita.

"Oh. Stralledo's personal alalay." I said looking at her mad face. "Why did you do that??" Inis nyang wika. Humalukipkip ako at sumandal sa isang puno still my eyes on her.

"I said I don't mean it. Hindi ko sya nakita. Pagkalapit saakin ng bola ay agad ko itong binato at hindi ko alam na sa ulo nya pala tatama." I said. Still defesing myself. "Yeah, let's just say. It was an accident. Pero hindi ka man lang nag sorry sa kanya."

"Why do you care for him anyway." Kumurap sya saakin. "You're asking me why do I care?? Its because he's my friend."

"Friend. O yeah friend. Starting with that stupid friendship ends with that damn relationship." Lalo lang akong naiinis sa mga sinasabi ng bibig nya at sa pagtutulak na mag sorry ako kay Benedict.

"Ano bang problema mo?? Ang huli kong naalala. Hindi ka ganyan."

"Everything change Janna. Nothing permanent in this world. Kristel won't forever mine." Nakita ko ang pagkainis sa mga mata nya ng sambitin ko ang mga katagang yun. "Bat nadamay si Kristel??" I smirked tryinh to hide my hidden agenda.

"She's just my example."

"Idiot." Tinalikuran na nya ako kaya nawala na rin ang mapaglarong ngisi sa labi ko. I sighed deeply before procedding to my car. I want to go somewhere far from this stupid school.

I started the engine pero natigilan din ng makita si Jannang may hawak-hawak na isang bracelet. Isang pamilyar na bracelet. Kaya pinatay ko ang makena ko.

Janna's POV

Ano namang meaning nya sa sinabi nyang hindi panghabang buhay ay hindi sa kanya si Kristel?? Oh yeah, I forgot. He's a playboy after all. Baka pinaglalaruan nya lang ang feelings ni Kristel.

Sa sobra kong pre-occpied ay hindi ko napansing may nakabangga ako. "I'm sorry." Paumanhin ko saka kinuha ang mga dala nyang nahulog dahil sa pagbanggang ginawa ko. "Thank you." Nag-angat sya ng tingin saakin.

Ngumiti ng malapad si Kristel. "Una na ako." Sabi nya. Tumango ako sa kanya. At saka na sya naglakad paalis. Habang nakatingin sa naglalakad na si Kristel ay nakapa ko ang charm bracelet na nasa bulsan ng skirt ko. Inilabas ko ito at tiningnan ang dating makinang na kulay nito.