Different ~Deel 2 MFL Serie~

~Chapter 11~

POV. Jace

Vanuit de boom voor het raam zit ik het naar Rhys te staren die helemaal door het lint gaat. Eerlijk gezegd ging het sneller dan ik dacht. Ik spring uit de boom en ren Hope achter na.Ik heb haar als snel ingehaald maar ik laat me niet zien. Na een tijdje haar gevolgd hebben merk ik dat ze steeds achterom kijkt en een beetje onzeker om zich heen kijkt. Ze twijfelt en is zo te zien de weg kwijt. Pff dat moeten we nu niet hebben. Plots komt er een goed idee in mij op. Dit is een mooie klus voor Uriah. 

In het kasteel zie ik Raphael met zijn vader praten. Normaal zou ik Raphael bespringen maar met de koning er bij... Ik loop rustig naar ze toe en geef Raphael een stomp tegen zijn schouder. De koning knik ik eerbiedig toe. Hij knikt terug en wil weg lopen/ "Mijnheer, wacht. Ik wil u iets vragen."

Hij draait zich om en zegt: "Jace, hoe vaak moet ik nog zeggen dat je gewoon Marcus mag zeggen. Je woont al zo lang hier."

Ik knik schaapachtig en antwoord: "Ja Mijnhe..ik bedoel Marcus "

Hij knikt tevreden en zegt: "Wat wou je nou vragen?"

"Oja, misschien wist u het al maar Hope is op weg naar hier. Tenminste dat verwacht is want ze liet het wolvenrijk achter zei ze. Maar nu zag ik dus dat ze en een beetje verdwaalt is en dat ze weer begint te twijfelen. Nu dacht ik dus is het goed als we Uriah er op afsturen? Hij verveelt zich volgens mij een beetje" Zeg ik met een onschuldige blik. Ik heb geen idee of Uriah zich verveelt maar ik mag hem niet echt dus dit word misschien nog wel leuk.Ik mag hem niet echt. Hij is een mens! Die hoort hier niet te zijn.

Vader en zoon wisselen even een blik maar dan knikt hij.

"Is goed, ik neem aan dat je de rest ook wel zelf kan regelen? Ik heb namelijk nog een andere zaak"

Gelijk knik ik. "Tuurlijk Mijnheer uhh ik bedoel Marcus Is het goed als ik Raphael meeneem? Of heeft u hem nog nodig?"

"Nee hoor. En Jace het is je en niet u" met die woorden loopt hij weg. 

Raphael kijkt me verontwaardigt aan. "Ik moet hem wel beleeft aanspreken"

Ik rol met mijn ogen en loop alvast naar de bewakingspost. Raphael staat nog even te mokken maar loopt dan gewoon met me mee. 

"Zeg, hoe ziet die Hope er uit?" vraagt hij grijnzend. Gelijk komt er grijns op mijn gezicht. eerlijk is eerlijk. Ze is zeker niet lelijk.

"Mwaa, gaat wel. Blond en blauwe ogen" probeer ik te zeggen zonder at mijn grijns nog breder word.

"Gaat wel? Waarom loop je dan zo te grijnzen?" zegt hij lachend terwijl hij even tegen mijn schouder beukt.

"Oke" geef ik toe." Ze is knap. Erg knap"

"Ik wist het"

Ik reageer er niet meer op en loop naar de hoofdwachter.

"Hey Leo. Weet je waar Uriah is?" vraag ik terwijl ik om me heen kijk. De wachter knikt en antwoord: " Jah, hij is bij de westkant van de grens maar komt zo weer. Hij word afgelost. Hij is immers een mens en die moeten minstens 1 of 2 maaltijden per dag. Zeker met zijn werk"

"Ahh mooi. Kunt je hem dan zo naar de balzaal sturen?"

Hij knikt en loopt weg.

################################################################################

Zodra hij ons ziet ruik ik de angst van Uriah. Ik lach naar Raphael die het ook gemerkt heeft. Uriah lijf op twee meter afstand staan en buigt. "Prins Raphael. Jace"zegt hij met eerbiedige stem.

"Ach Uriah. Je hoeft niet te buigen voor mij en zeg gewoon Raphael"

Ik kijk Raphael nep-verontwaardigt aan. "En ik moet je wel met prins aan spreken."

Raphael negeert mij en zegt: " We hebben een klusje voor je. We willen dat je het bos vlakbij het wolvenrijk ingaat je weet wel?' Hij stopt en kijkt even of hij het kan volgen. Uriah knikt dat hij het snapt en dan ga ik verder:" Daar dwaalt een vampierenmeisje rond. Ik wil dat je naar haar toe gaat en haar helpt. Ze weet niet hoe en wat en ze wil terug naar de wolven." Het laatste woord spuug ik uit.

"Kijk wel uit. Ze is net veranderd dus ze kent haar krachten nog niet. Nog vragen?"

Ik zie hem nadenken en dan schud hij zijn hoofd.

"Mooi. Over een halfuurtje weer hier"

09/01/18