LAYEMUT

Beynimde şimşekler çakıyor.
Beynim dünyaya hükmedermişcesine de gözyaşlarımla buluşuyordu.
Sokak lambasının saçtığı ışık kaldırıma vuruyor ; yeşil, siyah , pembe , mavi ile zifiri karanlık tezatlığını koruyordu.
Renkler gökkuşağı olmak yerine bende gri bulutların tanımıydı. Gri bulutlar dağıldığında mavi beni bekliyor sanıyordum.
Öyle ki kara bulutlar Layemut  için gönderilmiş ya kalış ya da kaçış biletleriydi.