Oops.. Aklımı Yedim

17 0 0
                                    

  "Sana bir şey söyleyeyim mi?"

  Temkinli gözlerle onu sürerken bir yandan da söyleyeceğinin beni nasıl etkileyebileceğini düşünüyordum. Duruşumu düzelttim ve kendimi olacaklara hazırladım.

   " Tamam. Çıkar ağzından baklayı,"  dedim.

  "Korku filmi sever misin? En azından bir kaç tane izlemişsindir değil mi?" dedi. Devam etmesi için bekledim.

  " Hah işte o filmlerin meşhur sahneleri vardır. Karanlık koridorda ya da ıssız bir yerde önüne aniden ikiz kız kardeşler çıkar ve seninle oynamak istediklerini söyler ya. İşte şuan o sahneyi yaşıyoruz."  dediğinde içimden  bu defa ayva yesek iyidi, pamuk  çok erken geldi  dedim.  Yok ya.  İlla BusRüKa olacak değil ya. Olamaz.

  "Yüzlerini gördün mü," diye fısıldadım.

  " Hayır ama yansımalarının olmaması normal degil mi? Lütfen normal olduğunu söyle,"  diye fısıldadı tırsak ses tonuyla.

  "Tabii canım. Vampirlerde güneş sever zaten,"  dedim ve sessiz ama acıtacak şekilde yüzüne vurdum. "Kendine gel lan.Hay Nalet. E o zaman yapacak tek bir şey kaldı."

  "Ne peki?" diyerek onlara bakmaya başladı.

  İki elimi de omuzlarına koyup bana bakmasını sağladım.

"Onlar sela namazımızı okutmadan buradan vınlamak"


 
  

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Jan 22, 2018 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

EXTEMPORANEOUS Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin