The Unmoved Wife [Ongoing]

Chapter XXII - Trisha's Fault

========================================================

Comment and Vote

========================================================

<Marielle’s POV>

Tatlong araw na simulan nang makalabas ako ng ospital, nandito ako ngayon sa boutique para makapaghanda na sa nalalapit na fashion show, ang theme pa naman ng event is magical, kaya nag-decide ako na girls lang ang palalakarin ko sa runway.

About pala dun sa kompanya ni William, I am still the vice president pero dahil hectic ang schedule ko si William muna ang acting vice president at the same time president din siya. Si Clarence naman tinuturuan ko about sa business, alam din ni William pero hanggang ngayon hindi niya pa rin maintindihan kung bakit ko tinuturuan ung bata.

I am currently sketching ng mga gagamitin sa show, actually rush na ang ginagawa ko dahil seven out of fifteen pa lang ang nagagawa ko na ang kailangan ay fifteen so walo pa. I need to finish all those eight sketches within a week dahil kailangan ko ng ipasa ang mga ito sa manufacturer then one week uli iyon bago matapos so after that will be the week of the show.

Three weeks pa bago ang show kung sa iba mahaba iyon pero sa akin parang one week lang iyon.

“Ma’am, bukas po darating ung mga models. Gusto mo po bang i-meet sila?”, kapapasok pa lang ni Denise habang nagiisketch ako.

“Yeah, sure. Eight sila, right? Perhaps, i-reserve mo ko ng lunch sa isang restaurant. Just text me for confirmation at kung saan ito. Thanks”, yumuko sa akin si Denise at lumabas na. Nag-text sa akin si William na maagang umuwi pero dahil dito sa ginagawa ko baka malate pa nga ako eh.

Narinig kong tumunog ang phone ko at tumatawag si Mrs. Park, nanay ni Clarence. I just click the speaker dahil tinatamad akong ipunta pa sa tenga ko.

“Hello, Mrs. Park!”, bati ko sa kanya.

“Oh hi, Mrs. Villanueva. Am I bothering?”, tanong niya sa akin. Hehe… medyo lang. J

“Of course not, bakit po pala kayo napatawag?”, tanong ko sa kanya habang patuloy sa paggawa ng sketches.

“Well it is about my son Clarence. How is he? Is he serious when at your office?”, sa trabaho pala ng anak niya.

“Opo, medyo makulit but seryoso naman kapag talagang nagtuturo na ako”, sagot ko sa kanya.

“Ah, that’s good… well there is more important I need to tell you. About your…”, biglang humina ung boses ni Mrs. Park. Hindi ko tuloy naintindihan ung huli.