Duyduğum en güzel nida idi bu!
Gel diyordu Rahman, bana gel.
Huzurumda ağırlayayım seni.
"Ey sevgili, En sevgili!"
boynum bükük senden yana
Sana, huzuruna nasıl geleyim?
Yine duydum aynı nidayı!
Gel diyordu Rahman, bana gel.
Sen yeter ki beni bil, aşkla bana gel.
Zor diyordum, bunca günah içinde nasıl sana döneyim?
Gel diyordu Rahman, bana gel.
Sen yeter ki yalvar, aşkla bana gel.
Yüreğim yaralar içinde küfre düşmüşüm, nasıl sana döneyim?
Gel diyordu Rahman, bana gel.
Sen yeter ki affedilmeyi iste, aşkla bana gel.
Ben de seni affedeyim...
