DENEYLER : Diriliş

4. BÖLÜM

Yemek çok lezzetlidir yada yıllarca tatsız tuzsuz şeyler yediğimiz içindi. Bugün olanları. Fazla kurcalamadım. Ama aklım hala umbrella şirketinde kalmıştı bizi arıyorlar mı yoksa unuttular mı ? Bilmiyorum ama içimde kötü bir his var ve bir medyum olarak bu hisler hiçbir zaman yanılmadı..

⛓️⛓️⛓️⛓️⛓️⛓️⛓️⛓️⛓️⛓️⛓️⛓️⛓️⛓️

Ormanda ilerliyorum. Etraf çok sisili hiçbirşey görünmüyor sadice fısıltılar var. Bu fısıltılar her biri farklı bir şey söylüyor. İlerde boş gemi yükleri var. Oraya doğru yol alıyorum. Başım. Başım çok dönüyordu. Dengemi kaybedince ağaca yaslandım. Yüksek sesli bir çığlık ile ağaçtan ayrılıp koşmaya başladım. Karşıda duran eski fabrikaya baktım. Sonra arkamdan gelen hışırtı sesi ile kapıya doğru koştu. Kapıyı açtığımda anda kendimi bir okulda buldu. Geniş uzun bir koridorda burası. Sağ ve sol taraflar da dizilmiş dolaplar vardı. İlerlemeye başladı. Ağzımdaki topuklu ayakkabının sesi boş koridor boyunca yayılıyordu. Görduğüm ilk sınıfa doğru ilerledim. Biyoloji sınıfı yazıyordu. Sağa doğru döndüm. Sadice koridorun sonunda bir sınıf daha vardı. Elimi yavaşça kapı koluna uzattım. Dokunduğumuz anda gözümün önünde kanlar geldi elimi çekip diğer kapıya doğru koştum. Bu sefer kapıya dokununca. Bir banshee çığlığı kulağımı doldurdu. Ellerimi kulaklarına bitirip sıkı sıkı kapattım çığlık dönünce arkamı dönüp İst kata doğru uzanan merdivenlere doğru koştum. Tam basamaklar bitimişti ki arkaya doğru savruldu. Belini duvara çarptı. Fakat o darbe nerden ve kimden geldiğini görmemiştim. Korkudan nefesim hızlanmıştı. Karşıdan bir gölgenin geçtiğini girdim yerden kalkıp gölgenin olduğu tarafa doğru küçük adımlarla ilerledim. Birkaç adım sonra önüme heykel çıkmıştı. Bu gri ile soluk mavi renkteki  heykel çok güzeldi ve insan şeklindeydi elimi dokundurduğum zaman bir ses duydum. 'yardım et '   sanki bu kişiyi tanıyormuşum gibiydi tanıdıktı fakat bu kişiyi daha önce hiç görmediğime  yemin edebilirdim. Arkamdan bir ses geldi. Hızlıca arkamı döndüm. Bu çok tuhaf bir yaratıkt.  vücudu insan şeklindeydi. Kafa bilgesi ise vene kısmı uzun bir kafatası ve kaslardan oluşuyordu. Gözleri mavi rekti ve parlıyordu gözleri. gözlerime değince bir anda vücudumu taşlar sarmaya başladı. Hızlıca vücudum taşa dönüşmüştü. Bütün bedenim taşa dönüşünce hareket edemedim. Hala onu gire biliyordum.  Yavaşça yanına geldi elleri yüzümde gezdirdim. Taşla kaplı bedenimi umursamadan dudaklarıma tüy kadar hafif olan bir öpücük bıraktı. Gözlerini kapatıp geri açtı. Bu sefer gözleri normale döndü bal rengi gözlere sonra elleri taş bileklerini tutup sıktı ve bana bağırarak " yardım et !!"  Diye bağırdı.

Çıglık atarak yatakta uyandım. Çığlığım çok güçlü bir etki yaratıp. Deprem oldu ve tavandaki boyalar yere döküldü. Duvarlar çatlayıp sabah  sağlam kalan pencereler basınca dayanamayıp patlayıp tuzla bu oldu. Mutfak üstünde ne kadar eşya varsa ya çatladı yada yere düşerek parçalandı. Gözlerimi açtığımda zaman sanki başka boyutta gibiydim. Etrafındaki eşyalar aynıydı ama farklı bir boyutta gibiydim. Kapının arkasından küçük bir kızın gülüşme  sesleri geliyordu. Kapıyı açıp çıktı salonun ortasında  4 kişi vardı ikisi yetişkin ikisi çocuktu. yetişkin olan kadın bana doğru döndü. Yüzü gözü yanıklar içerisindeydi acı çekiyor gibi bir hali vardı. Ölünce huzuru bulamamıştı sanki. Bana doğru ilerleyip birkaç adım ötemde durdu. Arkadaki yetişkin adam elinde küçük erkek çocuğu ile bana doğru ilerledi. Kadının elini tutan kız çocuğa baktım. Yanmışlardı. Yanarak can vermişler. Gözlerinden yaşlar araya giriyordu. yavaşça bana ilerlediler ve ben ger geri kaçmaya başladım. korkuyorum. çok korkuyorum. benim gözlerim şelale gibi göz yaşı akıtıyordu. dur durak bilmeden. sonra arkamda duran bişeye yaslandım. korkarak arkama döndüm justin arkamdan bana endişeli bakışlar attı. arkama dönüp baktıgımda kiseler yoktu sanki hiç olmamışlardı.