Penalty

11

Hoofdstuk 11

'Zeg, heb je al nagedacht over je verjaardag?' vroeg Lisanne haar dochter via telefoon. 'Wat je wilt hebben?'

'Mam, ik hoef niet per se iets, hoor,' antwoordde Laura. 'Als jullie al komen, is dat voor mij een groot cadeau.'

Laura zou over vier dagen al jarig zijn. Een feest zou ze niet geven, dat was veel te veel werk en bovendien had ze daar de tijd niet voor. Haar ouders en Jiska zouden komen eten, en voor de rest bleef het daarbij.

Ze had wel het idee dat Maaike en Celeste voor haar geheim hielden, aangezien ze vaak met zijn tweeën stonden te smoezen en als Laura dan vroeg waar het overging, zeiden ze dat het 'niets' was.

Ze geloofde er helemaal niks van, maar toch moest ze het met de informatie doen.

'Je krijgt sowieso wat. Of je het wilt of niet. Een cadeautje hoort bij een verjaardag.'

'Weet je écht niks te bedenken? Ik kan me het bijna niet voorstellen, Laura. Vroeger wist je meteen iets op te noemen.'

'Goed, ik zal er over nadenken,' had haar moeder haar overtuigd.

'Ik laat het je snel weten, goed?'

'Is goed, schat,' zei Lisanne. 'Ga je nog iets doen dit weekend?'

'Ik weet niet of je leren iets doen kunt noemen, maar ik had vrijdag een afspraakje met een jongen. Een voetballer van Ajax om precies te zijn,' vertelde ze.

Vroeger wanneer ze een date had gehad, vertelde ze daarna haar moeder hoe het was verlopen. Nu ze in Amsterdam woonde, deed ze dat een stuk minder, mede omdat Lisanne er weinig naar vroeg.

'Oh, wat leuk. Ik denk alleen dat Peter zijn oren niet kan geloven, als hij dit hoort. Ik zal het daarom ook nog niet vertellen,' lachte Lisanne.

'Wat hebben jullie gedaan? En wat is zijn naam?'

Laura herkende duidelijk de nieuwsgierigheid in Lisannes stem en ze moest lachen.

'Ik snap dat je benieuwd bent, mam, maar rustig aan. We hebben wat gedronken in de stad en een jurk uitgezocht, want daar had rode wijn gemorst en hij vond ik dat ik een nieuwe moest krijgen.'

'Hij heet trouwens Matthijs de Ligt,' voegde ze er aan toe.

'Oh, die jongen. Daar heb ik je vader een paar keer over gehoord, dat hij een onwijs groot talent is. Volgens mij was hij verdediger, dacht ik?'

'Ja, klopt, zo wordt hij inderdaad door velen genoemd. Hij is een hele goede verdediger.'

-

Het was zaterdagmiddag en dus behoorlijk druk in de bakkerij. Gelukkig kon Laura de drukte even ontvluchten, omdat ze lunchpauze had.

'Zullen we een wandelingetje door de stad maken?' stelde Finn voor.

'Is goed.' Laura knikte en pakte haar jas. Het was koud en in Amsterdam en zeker nu het afgelopen nacht gevroren had, kon ze niet zonder jas naar buiten.

Finn pikte gauw twee saucijzenbroodjes mee en hield zijn vinger voor zijn mond.

'Niks zeggen, hè!' waarschuwde hij. 'Dit is ons geheim.'

'Van mij zal de baas niets te horen krijgen,' grinnikte ze, terwijl ze alvast de bakkerij verliet.

'Kom, we gaan hierin,' besliste Finn en duwde Laura een steegje in.

'Lau,' Finn drukte haar voorzichtig tegen de muur en zag Finns gezicht steeds dichterbij was.

'Finn, ik weet niet of ik dit wil,' probeerde Laura hem van gedachten te veranderen, al luisterde Finn niet naar haar en kuste haar.

Hij zoende haar. Wat was dit? Hij was dus al die tijd verliefd op haar geweest, en ze had niks gemerkt. Waarom overkwam dit haar altijd? Waarom werden de jongens waar zij niets voor voelde altijd verliefd op haar? waren de vragen die door Laura's hoofd rondspookten.

'Finn, dit-'

'Laura, ik ben verliefd op en ik vond dat je het moest weten,' onderbrak hij haar.

'Het spijt me dat ik dit moet zeggen, Fin. Ik voel niks voor jou,' wees ze hem af.

-

'Arg, wat een rotdag. Ik wou dat ik in mijn bed was blijven liggen vandaag,' zuchtte ze, terwijl ze de deur achter zich dichtsloeg.

'Wat is er gebeurd in de bakkerij? Vervelende klanten?' gokte Celeste.

'Waren het maar vervelende klanten, die had ik een miljoen keer liever gewild dan dit.'

'Finn zoende mij en vertelde me dat hij me zag zitten,' vertelde Laura.

'Wacht wat?' Celeste, die in de keuken het avondeten aan het bereiden was, legde acuut haar spullen en wandelde met opende mond richting Laura en nam een glas water voor haar mee.

'Ga even zitten.'

'Je maakt geen grap, hè?' vroeg Celeste. 'Ik bedoel: jullie zijn goede vrienden, maar hij heeft gevoelens voor je. Cliché.'

'Nee, ik wilde dat het een grap was.'

'Weet je hoe ongemakkelijk het was nadat ik hem had afgewezen?' riep ze uit.

'We hebben daarna twee uur geen woord meer tegen totdat Finn zijn excuses aanbood en zei dat het een fout was, maar jij en ik begrijpen allebei dat hij daar geen woord van heeft gemeend.'

Ze zag haar scherm oplichten. Een berichtje dat haar stemming meteen liet veranderen.

Matthijs de Ligt:
Tijd om morgenavond een filmpje te pakken?:)