Poorten [Netties2016]

『27』 Hoe kon Hij!?

[A/N] Lang bericht van mij onderaan, dit heb ik gister gestuurd naar jullie(volgers) maar ik geloof dat hij niet is aangekomen. Wattpad heeft weer een beetje last van kuren volgens mij-.-

.

『27』 Hoe kon Hij!?

Het was gewoon echt een chaos! Elfen en mensen door elkaar inclusief die wezens. Zelfs al waren we nu wat getraind je kon zien dat we totaal niet tegen die beesten opgewassen waren. Ik ontweek of sloeg van me af maar ik begon moe te worden. Mijn bovenbeen brandde omdat zo'n Nharhin daar een zwaard overheen heeft kunnen halen. Het was nog best wel diep en ik voelde het bloed over m'n been naar beneden stromen.

Het zweet liep over m'n voorhoofd heen m'n ogen in. En m'n hoofd bonkte nog van die klap die ik had gekregen. 'Aargh!!' ik schreeuwde het uit van de pijn en greep naar m'n linker schouder. Ik keek ernaar en zag dat ik getroffen was door een pijl. Hoe gaan we dit overleven? We waren met te weinig! Zij waren veels te goed!

Bovendien, wat doen ze hier?! Er hoort hier helemaal niks rond te lopen. Misschien één of twee maar zoveel?! Dit klopt gewoon niet. 'Lily!' ik draaide me om. Iemand riep m'n naam maar er werd zoveel geschreeuwd en geroepen naar elkaar en naar hun. Zwaarden en andere wapens hoorde je tegen elkaar kletteren. Het was een lawaai van jewelste. Ik hoorde mijn naam nog een keer en zag dat Roy verderop me riep.

'Ga de bomen in!' riep hij vervolgens. 'Wat?! Waarom?!' als ik niet mee ging vechten dan verloren we het. We konden elke persoon wel gebruiken, helemaal omdat we één voor één neer vielen. 'Dit verliezen we toch! Ga en breng jezelf in veiligheid!' hij kwam mijn kant op gerend toen hij eindelijk van zo'n monster af kwam. Hij greep me bij m'n bovenarm beet.

'Vertel wat er aan de hand is' en ik zag wat bloed uit z'n mond hoek komen. 'Is alles wel in orde?' vroeg ik hem snel. Hij gaf me een glimlach maar dat deed hij alleen zodat ik me minder zorgen ging maken. 'Ga snel, vertel wat je hier gezien hebt. Dit klopt niet, we zijn er volgens mij ingeluisd'. 'Wat?! Maar dat betekent dat we een mol aan onze kant hebben!' zei ik geschrokken. Ik hoorde achter me een grom en Roy duwde me weg.

'Ga! Ik hou ze van je af zodat je weg kan komen. Wees slim en doe wat ik je zeg!' en hij stortte zich weer op het gevecht. 'Ik kan niet weggaan!' schreeuwde ik naar hem. 'Ga!' schreeuwde hij weer. Vervolgens zag ik een zwaard uit zijn rug komen. 'ROY!' hij zakte in elkaar en uit het niets kreeg ik een duw. Ik deed mijn zwaard omhoog om de duwer van me af te slaan maar zag dat het een elf was. 'Doe wat je vriend zegt!' en hij begon te vechten met de Gharhin die Roy zojuist gedood had.

Ik strompelde half weg maar begon al gauw te rennen tussen de wezens door en ontweek van alles en nog wat. Toen ik dacht dat ik ver genoeg was deed ik mijn zwaard in mijn schede en klom ik in de boom. Ik keek ondertussen of ik niet gezien was aangezien ik best nog wel dichtbij was maar dat was gelukkig niet zo.

M'n been deed enorm zeer toen ik omhoog klom, laat staan wat ik bij m'n schouder voelde waar de pijl er nog in zat. Uiteindelijk zat ik hoog genoeg en ging ik zitten en wachtte ik af. Ik wachtte totdat ik de strijdkreten en het geschreeuw niet meer hoorde. Ik vond het verschrikkelijk zo, daar te zitten en niks te doen.

De geluiden die ik verderop hoorde bezorgde me de kriebels. Die beesten toonde geen genade en voor zover ik hoorde doodde ze iedereen die nog leefde. Ik hoorde gesmeek, ik hoorde gehuil. Ik hoorde gevloek, gepraat en geschreeuw wat zomaar ineens werd afgekapt. Allerlei beelden kwamen in m'n hoofd naar voren. Afgrijselijke beelden zoals die van Roy.

Ineens hoorde ik iets en daar werd ik niet blij van. Het geklik en gegrom kwam dichterbij en mijn hart begon wild te kloppen. Ze hebben me toch niet geroken ofzo? Of dat ze sporen van me gevonden hebben en dat ze besloten hebben om me achterna te gaan en te doden? Zenuwachtig wachtte ik af en sloeg ik m'n handen in elkaar en wiebelde heen en weer.