My changing life •Dutch• {voltooid} (herschreven)

*Hoofdstuk 17*

P.O.V. Caitlyn
We hebben net bij een heel leuk restaurantje gegeten. Het eten was ook echt heerlijk! We hebben gekletst over van alles en nog wat en ik kan wel zeggen dat ik verliefd ben geworden. Elke keer als hij me recht in mijn ogen aankijkt voel ik de vlinders in mijn buik tekeer gaan.

We lopen nu samen door het parkje dat dicht bij het restaurantje ligt. "Mis je Nederland?" Vraagt Sander plotseling. "Het valt wel mee eigenlijk. Ik had verwacht dat het erger zou zijn. Ik mis mijn twee vriendinnen wel heel erg en mijn familie, maar het land op zich niet" Hij knikt begrijpend. "Heb jij je familie ver weg wonen?" Vraag ik nieuwsgierig. "Ja, iedereen woont in verschillende staten en ik zie ze maar een paar keer per jaar, of soms 1 keer in de twee jaar" "Ik zag mijn opa en oma elke week. Die mis ik wel het meest" zeg ik.

Sander slaat en arm om me heen en ik leg mijn hoofd op zijn schouder. "Misschien kan je aan je ouders voorstellen om in de vakantie naar Nederland toe te gaan?" "Dat is wel een goed idee!" Zeg ik glimlachend. Hij glimlacht terug naar me.

Plotseling hoor ik achter me iets kraken. Ik draai me om en zie niks. Het zal vast wel een vogel zijn... Ik ben echt gek aan het worden. "Is er iets?" Vraagt Sander. "Nee hoor, ik dacht dat ik iets hoorde"

We lopen weer verder en na een tijdje hoor ik het weer. "Hoor jij dat niet?" Vraag ik. "Wat moet ik-" Verder komt hij niet met zijn zin, want hij wordt van achter gegrepen door een hand die bedekt is met een handschoen. Ik gil en voordat de tweede man mij kan grijpen, sla ik hem knock-out. Au, dat deed pijn. Ik schud mijn hand los en kijk dan naar Sander die zich hevig beweegt om los te komen.

Ik loop naar hem toe en met zijn ogen zegt hij dat ik weg moet gaan. "Laat hem los" zeg ik. "Echt niet. Orders van de baas" Ik knijp mijn handen tot vuisten. "Laat. Hem. Los. Hij heeft hier niks mee te maken" Sander houdt zich ineens stil en kijkt me met grote ogen aan.

Intussen druk ik op het knopje van het apparaatje dat Caleb laat weten dat er iets aan de hand is. Hopelijk is hij dichtbij en komt hij er zo snel mogelijk aan...

De man haalt zijn pistool tevoorschijn en zet het tegen het hoofd van Sander aan. "Hij heeft hier wel iets mee te maken. Jij geeft om hem, dus als wij hem afmaken, ben jij ook gebroken. Dat is nog beter dan de dood" zegt hij en ik weet dat hij onder dat masker grijnst.

Ik doe een schietgebedje en pak zelf ook mijn pistool erbij. "Ik zeg het nog 1 keer. Laat. Hem. Los." Sander kijkt me nu nog strakker aan en ik probeer zijn blik te ontwijken, want ik weet dat ik ga janken als ik hem recht in zijn ogen aankijk.

Voordat de man die Sander vast heeft iets kan doen, hoor ik een knal en valt de man achterover op de grond. Ik doe mijn pistool in het holster en ren naar Sander toe, die met een lege blik naar de dode persoon kijkt.

"Oh mijn god, ben je oké" vraag ik, terwijl de tranen over mijn wangen lopen. Ik sla mijn armen om de nek van Sander heen. Hij blijft helemaal stil staan. Ik kijk hem aan en pak zijn gezicht vast, zodat hij me wel aan moet kijken. Hij haalt mijn handen van zijn gezicht af en kijkt me met die vreselijke lege blik aan. "I-ik moet even alleen zijn" zegt hij, voordat hij me achterlaat en wegloopt.

Ik zak neer op de grond en begin te huilen. Ik voel twee stevige armen om me heen die me optillen en met beide benen op de grond zet. Aan de parfum ruik ik dat het Caleb is en begin ik nog harder te huilen. "Hij wilt niks meer met me te maken hebben" zeg ik snikkend. "Dat weet je niet Cait. Hij moet alles verwerken wat hij heeft gezien. Het is niet niks" "Alles verliep goed en dan moeten zij het weer verpesten. Waarom kan ik geen normaal leven leiden?" "Het spijt me Cait" zegt Caleb. "Nee, het is niet jouw schuld" zeg ik, terwijl ik mijn hoofd schud.

"Moet ik je thuis brengen?" Vraagt Caleb als ik weer iets rustiger ben. "Kan ik niet met jou mee naar het hotel? Ik kan mijn ouders en broer niet zo onder ogen komen. Straks denken ze dat Sander het heeft gedaan" "Natuurlijk. Kom"

We lopen het parkje uit, naar de auto van Caleb. Hij had intussen James al gebeld om te vragen of hij weer alles kon 'opruimen'.

In de auto is het stil. Ik wil niet dat het door dit kapot loopt tussen Sander en mij. Ik ben verliefd op hem geworden en ik wil hem niet kwijt...

P.O.V. Sander
Ik loop weg van Caitlyn en draai me niet meer om. Ik hoor haar hard snikken en ik voel ook tranen over mijn wangen heen glijden.

Ik kom aan bij mijn auto en stap in. Zonder erbij na te denken dat Caitlyn geen lift heeft, rijd ik naar huis. Ik moet echt even nadenken.

Ik parkeer mijn auto en stap uit. Ik loop naar de voordeur en open het. "Hoe was het?" Vraagt mijn moeder gelijk als ze de gang in komt lopen. "Ik wil er niet over praten" zeg ik, voordat ik naar boven loop. "Oh oké, als je iets nodig hebt, moet je het zeggen" Ik knik en loop stug door naar mijn kamer.

Ik laat me op mijn bed vallen en begin te huilen. What the fuck is er allemaal gebeurd...