Pardon, bayan! Acaba Benimle Evlenir Misiniz? (ASKIDA)

ARTIK BENİMSİN

Ve işte sıra bendeydi ne diyecektim?

"Şey" diyebildim "anlatabilirsin" dedi. "ben o gece sevgilimden ayrılmıştım ve ağlıyordum,(Sanırım bu söylediğime biraz bozulmuştu) tam o sırada sen geldin işte böyle" dedim.

Eliyle çenesini sıvazladı ve kaşlarını çattı. Söylemek istediği bir şey varmış gibiydi. Ela gözleri sert bir ifadeyle parladı ama dudaklarını kıpırdattığında sadece ''hımm" dedi. Sonra bana bir kez bile bakımdan hastane odasından çıktı.

Ofladım ben şimdi ne yapacaktım.

Birkaç gün geçmişti ve benim taburcu olma zamanım gelmişti, ama nerde kalacaktım?

Sonuçta ben evimi terkderek sevgilimle kaçmıştım ve şimdi ne sevgilimin yanına gidebilirdim, ne de evime.

offfffff ben ne yapacağım? dedim.

Burç birden"gel seni evine bırakayım "dedi.

Bende "benim evim yok ki dedim" ve "nee!!" dedi "evet doğru duydun benim evim yok" dedim. "Hadi oturalım ve bana şu işin aslını anlat çabuk" dedi

evet işte şimdi ne anlatacaktım hadi anlat bakalım Açelya hanım dedim kendime içimden.

Bir yere geçip oturduk ve bir şeyler anlatmak için duraksadım parmaklarını birleştirdim ve konuşmaya başladım "ben 3 ay önce üniversite için yurt bahanesiyle İstanbul geldim ama asıl amacım sevgilimle beraber yaşamaktı"dedim

Sevgilim kelimesini duyunca gözlerinin üstüne karanlık ifade siyah bir duman kapladı elinin tirediğini hissettim ama yorum yapmadı bende devam ettim:

İlk başlarda her şey güzel gidiyordu yani biz mutlu gibiydik.O bana çiçekler alıyordu, çoğu zaman yemeğe çıkıyorduk,bana sürekli romantik şeyler söyleyip beni büyülüyordu,onu seviyordum (yada sevdiğimi sanıyordum )ama sonra birgün her şey değişti, bizim toz pembe hayallerimizin üzerine kara bulutlar çöktü.O beni aldattı ve biz ayrıldık, sonrası malûm yani anlayacagin şuan gidecek hiçbir yerim yok.

Gözlerindeki o karanlık ifade parladı, ve dudaklarının kenarının kıvrıldığıni hissettim ama tam anlamiyla gözle görülecek kadar ışıltılı ve kocaman bir gülümseme değildi.

"Kabul etmeyeceksin ama benimle evlenirsen kalacak yerin olmuş olur hem bende hakkım olan mirasi almış olurum."dedi

"Yok ya sen kendini çok akıllı zannerdiyorsun!! Hem nerden bileyim genç kızları bu bahaneyle kandırıp,türlü türlü sapıklıklar yapmayacağını zaten gözlerindeki ifadeden pek hayır geleceğe benzemiyor iyi sağol yardim ettin ama bu kadar yeter!"demiştim.

Onunla evlenmemeye kararlıydım.İçimdeki küçük bir umut eski sevgilimle olacağımızı ve tekrar eski günlerimize geri döneceğimizi fısıldıyordu.

"Seninle evlenmeyeceğim" dedim.

Kalktım ve tam gitmeye çalışırken kolumu tutup beni kendine çekti nefeslerimiz birimize karıştı, belimin üzerinde kollarının sıcaklığını hissettim nefesim sıklaşırken, küçük bir çocuğun annesinin gördüğünde hissettiği sevgiyi damarlarında hissettim.

Kulaklarıma bir uğultu geldi ve kalbimin saniyede 34566778753236234554676789.... defa attığını hissettim nefesini yüzüme doğru üfledi ve kulağıma "benimle gel" dedi "olmaz" dedim ve kolumu ondan kurtarmaya çalıştım, güçlü kolları buna izin vermedi "benim olacaksın" dedi ve ayaklarımı yerden kesecek bir hızla beni belimden kavrayıp elini ağzıma konuşmamam için bastırdı ve küçük bir çocuk gibi beni kucağına aldı.

"İstesende istemesende benimsin artık" dedi ve çığlık atmama izin vermedi.