Hij is onvermijdelijk

50) Drama

(  Because of your fake love, I learned how to distinguish between what's real and what's not, what I deserve and what I don't. )

*50) Drama 

{ LIA }

Op tv is er niks te zien maar toch blijf ik kijken naar een of ander saai kookprogramma. Het is nog best vroeg in de avond en morgen moet ik vroeg op voor school. Mijn moeder zit aan de eettafel en is nog bezig met een paar papieren voor haar werk. Ze is en blijft een harde werkster, dat respecteer ik ook echt. 

Na een tijdje ben ik echt klaar met de tv en wil naar boven lopen maar mijn moeder zet haar leesbril af en kijkt mij aan.  "Het is bij de grote dag voor je vader." zegt ze dan. Ik sta op.  "De bruiloft bedoel je?" Ze knikt. Ik haar mijn schouders op en wil nu echt naar boven maar toch houdt ze me weer tegen met haar gepraat. 

"Ben je blij voor hem?" Die vraag laat mij wel een beetje schrikken en ik ga weer zitten op de bank. Het juiste antwoord weet ik niet dus ik blijf stil.  "Weet je al naar welke college je gaat?" Vraagt mijn moeder om de stilte te verbreken. Ik haal weer mijn schouders op.  "Nee eigenlijk niet." Ze fronst naar me.  "Hoe kan dat? Over een maand moet alles al zeker zijn! Je kunt je nu al inschrijven Nathalia." Ik zucht.  Alsof ik dat zelf nog niet wist. Het is alleen dat ik het zo veel mogelijk probeer uit te stellen.  "Je moet het snel gaan doen want anders..."  "Ja!" Antwoord ik snel voordat ze nog meer gaat praten. 

Mijn hoofdpijn word hier alleen maar erger door. Eerst begint ze over die kut bruiloft waar ik niet eens naar toe wilt gaan.  Verdient mijn vader een gelukkig leven met nu zijn zogenaamde liefde? Die bruiloft is tijdverspilling want liefde bestaat niet eens. Ik zie weer het beeld van gisteren voor me. Michael die Elise tekende. Het was zo raar dat hij voor me op kwam. Ik haat Elise maar eigenlijk heb ik geen goeie reden omdat Michael nooit mijn vriendje was. Ik kan niet veel doen als hij nu echt met Elise is, wat waarschijnlijk zo is. Had ik als veel eerder voor hem moeten gaan? 

De volgende ochtend stap ik in mijn auto om naar school te rijden. Het is begin april en overal langs de weg zie ik narcissen bloeien. Ze zien er opvallend uit door hun gele kleur. Zonder dat ik het wil moet ik aan Michael denken. Zou hij ook aan mij denken nu er zoveel narcissen zijn? 

Voor de honderdste keer ben ik te laat dus ik heb geen eens zin om naar mijn les te gaan. Ik stop mijn jas in mijn kluis en ga het schoolplein weer op om eventjes te roken.

De bel gaat en het is pauze. Langzaam komen er al leerlingen uit het schoolgebouw lopen net als Brandon. Hij loop naar het hek bij de uitgang en blijft daar staan. Ik zie hem praten maar kan net niet zien met wie. Het rookveldje begint langzaam vol te raken maar Michael is nergens te bekennen. Jessica staat wel vol stress op haar telefoon. Waarschijnlijk probeert ze Brandon te bereiken. Gelukkig voor haar loopt Brandon haar kant op maar met Elise naast hem. Ik frons. Ze lijken erg veel plezier te hebben. Ik zie dat Brandon Jessica een ongemakkelijke knuffel geeft en dan verder praat met Elise. Jessica kijkt Elise arrogant aan en haar ogen dwalen langzaam af naar mij. Ik blijf haar verbaasd aan kijken maar uit het niets lach ze hard mee met Brandon en Elise. Je ziet en hoort dat het fake is. Ik rol met mijn ogen. Om het plaatje af te maken komt Michael naast Elise staan. Hij geeft haar een zoen en gelijk gaat Brandon naar Jessica toe. Hij lijkt te vragen naar een kus maar Jessica is duidelijk boos op hem en loopt van hem weg en gaat zitten op een bankje. Brandon lijkt niet veel moeite te doen en gaat bij zijn vrienden staan.  

Zoveel drama. Door Elise valt Jessica erbuiten. Elise pakt Brandon van haar af. Eigenlijk zou ik blij moeten zijn. Jessica zit alleen en is verdrietig. Dat is toch wat ik altijd al wou? Toch voelt dit niet goed. Met een zucht loop ik naar haar toe. 

"Waarom zit je hier en niet bij hun?" Vraag ik haar. "Dat gaat je niks aan!" Zegt ze bot. Ze leek wel verrast dat ik die vraag stelde. Het verbaast mij zelf ook.  "Komt het door Elise?" Vraag ik dan. Ze antwoord niks.  "Als dat zo is je bent niet de enige die haar haat. Ik haat haar nog meer dan jou." Ze grijnst kort.  "I know, ik heb de verhalen gehoord Nathalia." Ik haat het als ze me volledige naam uitspreekt.  "Welke verhalen." vraag ik nonchalant. Ze haalt haar schouders.  "Dat jij en Michael een relatie hadden maar toen kwam Elise en heeft hij het met jouw uitgemaakt en is hij met Michael."  Ik lach.  "Michael en ik hebben nooit een relatie gehad dus je verhalen kloppen niet!" Ze rolt met haar ogen.  "Okay maar jullie hadden wel iets toch?" Ik schud alleen mijn hooft.  "Iedereen zag dat je hem leuk vond Nathalia."  "Dat is niet waar." Ze staat op en staat recht voor mijn neus.  "En jij wou mij vertellen dat jij altijd je zin kreeg?"  "Das pech Michael weg!" Zegt ze dan en lacht.  "Zal ik even beginnen over Brandon?" en ik sla mijn armen over elkaar. We kijken allebei de richting van Brandon en zie dat Elise naar hem zwaait. Hij lacht en zwaait terug.  "Nee denk ik he?" zeg ik zo vals mogelijk. Ze gromt zachtjes.  "Ik krijg altijd wat ik wil schat, zo hoort het." Ik geef haar een knipoog en loop weg. Genoeg bullshit voor vandaag.