The Change [ΒΟΟΚ 1]

Δεν ξυπνάει το παιδί!

Είμαστε 5 ώρες έξω από την εντατική και κανένας γαμημένος γιατρός δεν έχει βγει.

Άμα μπω εγώ εκεί μέσα και τους βρίσω, θα φταίω;!

Ένας γιατρός μας πλησίασε κι εγώ σηκώθηκα πάνω και τον κοίταξα.

Γιατρός- Είστε για τον κύριο Γεωργίου Νικόλαο;

Φοίβη- Ναι.

Γιατρός- Λοιπόν, ο ασθενής υπέστει σοβαρό τραύμα στο πίσω μέρος του κεφαλιού. Απέφυγε τον κίνδυνο, αλλά τώρα έχει πέσει σε κόμμα. Μας είναι άγνωστο πότε θα ξυπνήσει. Το μόνο που έχω να πω είναι υπομονή.

Είπε και έφυγε.

Ξανακάθησα στην άβολη καρέκλα του νοσοκομείου και έκλεισα τα μάτια μου.

Πήρα το κινητό μου και πήρα την Ουρανία.

Μετά από λίγα μπιπ μπιπ, απάντησε.

Ουρανία- Έλα Φοιβάκο!

Φοίβη- Τι γίνεται εκεί;

Ουρανία- Είμαστε στον Ορφέα και βλέπουμε ταινία. Εσύ;

Φοίβη- Εγώ είμαι στο νοσοκομείο και κάθομαι σε μια καρέκλα και προσπαθώ να συνειδητοποιήσω ότι κάθομαι και κλαίω για τον αδερφό μου που έπεσε σε κόμμα, που πριν λίγους μήνες μου έκανε τη ζωή κόλαση.

Ουρανία- Εμ ναι, αλλά μην ξεχνάς ότι είναι αδερφός σου!

Φοίβη- Εκείνος όμως δεν νομίζω να το σκεφτόταν αυτό, όταν με έκανε ρεζίλι σε όλο το σχολείο μαζί με τους φίλους του.

Είπα και πρόσεξα ότι ο Ορέστης με κοιτούσε και όταν είπα την τελευταία πρόταση εκείνος κατέβασε το κεφάλι.

Ουρανία- Σωστά. Τώρα με ποιον είσαι;

Φοίβη- Με τον Ορέστη.

Ουρανία- Καλά, σου δίνω λίγο τον Ορφέα που με έχει πρήξει.

Φοίβη- Εντάξει.

Ορφέας- Μωρό τι κάνεις;

Φοίβη- Προσπαθώ μωράκι μου! Εσύ πώς νιώθεις;

Ορφέας- Μου κατέβηκε ο πυρετός. Απλά με πονάει το κεφάλι μου.

Φοίβη- Μωράκι μου, πρέπει να κλείσω.

Ορφέας- Καλά μωρό, τα λέμε.

Φοίβη- Φιλιά!

Ορφέας- Αγκαλιές!

Είπε και γέλασα.

Έκλεισα το τηλέφωνο και γύρισα να κοιτάξω τον Ορέστη που είχε θυμώσει;!