Penalty

12

Hoofdstuk 12

'Hoe zie ik er uit?' vroeg Laura Celeste en Maaike.

'Leuk,' knikten beide dames in koor.

'Ik heb er zin in,' glimlachte ze.

'Snap ik,' reageerde Celeste.

'Zal ik je haar nog even stijlen zetten of vind je dat niet nodig?' stelde Maaike voor.

'Nee, leuk. Doe maar.'

'Ga maar alvast zitten daar op bed, dan pak in de stijlltang,'

'Lau, ik wil dat je hier eerlijk op antwoordt. Voel jij iets voor Matthijs?'

'Een beetje,' ze voelde haar wangen rood worden. 'Maar ik denk niet dat hij hetzelfde voor mij voelt als ik voor hem. Hoe kom achter je dit soort dingen? Je hebt me altijd meteen door als ik verliefd begin te worden.'

'We zijn al lang beste vriendinnen en ik heb heus door wanneer jij met jij je gedachten ergens anders zit.'

'Ik had het idee dat jullie het gezellig hebben samen op een niet-vriendschappelijke manier,' zei Maaike.

'Ze is hier,' hoorde ze Celeste zeggen. 'Of ze al helemaal klaar is, durf ik niet zeggen, want Maaike was net begonnen met het stijlen van Laura's haar.' En Celeste gooide de deur open.

'Goedenavond, dames,' glimlachte hij.

'Hé,' zei ze een beetje verlegen terug.

'Wat zie er mooi uit,' vond Matthijs.

'Dankjewel.' Laura voelde haar wangen gloeien, 'jij ook.' Ze bekeek Matthijs van top tot teen. Zijn haar in de gel, een donkerblauwe bloes en een spijkerbroek. Voor alle drie de dingen had Laura een zwak; helemaal nu Matthijs het droeg.

'Je bent klaar, wat vind je ervan?' Maaike haalde de spiegel erbij.

'Mooi. Thanks, Maaik.'

'Matthijs, één ding voordat je ons huismaatje mee mag nemen,' Celeste trok een serieus gezicht. 'We willen Laura voor half elf hier terughebben.'

Matthijs keek Celeste raar aan, maar knikte daarna instemmend.

Ze moest moeite doen haar lach in te houden, maar het duurde niet lang voordat de drie vriendinnen in lachen uitbarsten.

'Nee hoor, Matthijs, ik maakte maar een grapje. Geniet lekker van elkaar en maak het zo laat als jullie zelf willen.'

'Ga je mee?'

Laura knikte.

-

'Naar welke film gaan we?' Nieuwsgierig keek Laura Matthijs aan, terwijl ze over het Leidseplein liepen richting de Pathé-bioscoop.

'De nieuwe Star Wars-film,' beantwoordde Matthijs de vraag. 'Ik hoop dat je het leuk vindt.'

'Ik heb alle films daarvan gezien. Je kunt best stellen dat ik een fan ben,' grinnikte ze.

'Gelukkig maar. Ik was bang dat je het helemaal niks zou vinden.'

-

De kou leek te snijden. Ze rilde, maar ze zei er niks over. De film was net afgelopen en ze waren direct de bioscoop uitgegaan.

'Heb je het koud?'

'Het valt best mee,' Laura haalde haar schouders op.

'Wil je mijn jas anders aan?'

'Nee,' wees ze zijn aanbod af. 'Dan heb je het koud en word je ziek. Als topsporter kun je dat niet gebruiken, en bovendien wil ik het niet op mijn geweten hebben dat door mij komt.'

'Ten eerste: ik word niet gauw ziek. En ten tweede: je moet een vrouw nooit onnodig kou laten vatten, zei mijn vader altijd.'

'Hier,' Matthijs trok zijn jas uit en legde die over haar schouders heen.

'Zo beter?'

'Ik moet toegeven van wel,' gaf Laura toe, 'maar ik vind niet dat jij het koud moet hebben.'

'Zin om een drankje te doen? Als je naar huis wilt, mag het ook, hoor.'

'Kom, dan gaan we hier naar binnen,' aan haar hand trok Matthijs haar Palladium in.

-

Ze waren een paar drankjes verder en voor Laura een paar met alcohol, en daar merkte ze de gevolgen van tijdens het lopen op hakken, toen ze Palladium uitstappen.

'Lukt het nog?' grinnikte Matthijs.

'Niet echt, zoals je kunt zien,' gniffelde ze.

'Zal ik je thuisbrengen?' glimlachte Matthijs.

Net op het moment dat ze wilde gaan antwoorden, sprong haar telefoon aan en zag ze dat ze tien gemiste oproepen had en ze waren allemaal voor haar vader.

Er zou toch niks ergs gebeurd zijn? was de gedachte die door haar hoofd heen schoot.

Haar gezicht betrok en dat merkte Matthijs ook op.

'Hé, wat is er?' Matthijs deed een stap richting Laura.

'Mijn vader heeft me meerdere malen geprobeerd te bereiken en normaal gesproken belt hij nooit meer dan twee keer als ik niet opneem,' legde Laura uit en ze voelde de tranen in haar ogen prikken.

'Rustig, Lau. Misschien is het niet ernstigs,' Matthijs sloot haar in zijn armen.

'Niet van het ergste uitgaan. Bel hem anders zo, dan weet je het maar en ben je hopelijk gerustgesteld.'

'Hèhè, eindelijk heb ik je aan de lijn,' hoorde Laura Peter zeggen.

'Sorry dat ik nu pas terugbel, maat ik was naar de bioscoop. Waarom heb je vaak gebeld deze avond?'

'Ik heb niet goed nieuws voor je,' klonk de stem van haar vader bezorgd.

Haar voorgevoel was slecht en nu werd dat bestempeld. Wat was er aan de hand dat haar vader zo dramatisch deed?

'Je moet nu naar het Erasmus MC komen!' deelde Peter aan zijn dochter mee.