Marked by Prince C | Royal Series #1

CHAPTER ELEVEN

Chapter 11

Impossible

"Alam mo? Ang lakas mong uminom kaya ka natulog sa bar kagabe, nako hindi ko talaga alam ang gagawin ko sayo!" Wendy looks so problematic habang pinapangaralan ako.

Hindi ko alam kung ano ang pinaggagawa ko kagabi. Did I really passed out? I was about to stand up nung bigla akong matumba dahil sa sakit ng ulo ko. Then, agad din akong tumayo nung maramdaman kong may gustong lumabas sa bibig ko.

"Inom pa more. Are you broke? Kung makainom akala mo binroke ng jowa" sabi niya nung makasunod sa akin sa cr.

"Tss..."

I left her at the bathroom at dumiretso sa kusina para kumuha ng fresh milk sa fridge. Nakakaramdam pa ako ng konting hilo but I manage to walk and eat.

Ano bang ginawa ko bakit ako nalasing? I keep on thinking and thinking at naalala ko na. I remembered Carlos and the girl.

"Oh, nagdadrama kananaman ngayon? Who are you?" natatawang sabi sakin ni Wendy.

Am I crying? Hinawakan ko ang pisngi ko at nakita kong umiiyak pala ako. Am I too numb para hindi maramdamang umiiyak na ako? Na nasasaktan na ako? Na minamahal ko na pala siya?

"Hey, sorry na. Huwag ka ng umiyak ok? Ano bang nangyari sayo?" napalitan ng pag-aalala ang nga mata ni Wendy. Then I suddenly broke into a loud cry. Humagulgol ako sa harapan niya at niyakap niya ako ng mahigpit.

"I l-love him Wen" humihikbi kong sabi sakanya.

"Then tell him. Tangina sino ba yan?" sabi niya at humarap sakin. Tinignan ko siya ng masama, pinapagconfess ako tapos itatanong kung sino yung lalake.

"Tanga mo, you know what, feeling ko hanggang ngayon high ka parin" natatawa kong sabi sakanya habng nagpupunas ng mga luha.

"Then tell m—"

"It's Carlos ok" sabi ko sabay irap sakanya. Minsan talaga'y tanga tanga tong kaibigan ko. I don't know kung mahal ba talaga ako nito hahaha.

"Oh my god! Umamin na din si emotera!" sigaw ni Wendy sabay luhod sa sahig na parang baliw.

"Can you please stop Wen? Para kang baliw" sabi ko sabay tawa ng mahina. But kahit na ganyan siya ng madalas sakin ay mahal na mahal ko siya.

Tumayo siya mula sa sahig pagkatapos ay tumingin sakin ng deretso. She looked at me na parang may nagawa akong kasalanan.

"So, wala ka bang balak magconfess sakanya? Tsaka wait lang, bakit ka muna umiiyak kanina? Hindi valid yung reason mo sakin e" 

I rolled my eyes dahil alam kong wala na akong kawala sakanya hanggat hindi ko sinasagot ang tanong niya. Bumalik muli ang sakit na naramdaman ko kagabi pero I tried my best not to cry in front of her.

"I saw her, with another girl. They are..." hindi ko magawang masabi ang ginagawa nila dahil sa nagbabadyang luha. Huminga ako ng malalim.

"Kissing?" tuloy niya sa sasabihin ko. I became speechless, did she saw them too last night?

"How did you know?"

Tinignan niya ako ng may simpatya sa mga mata niya nung nakita niyang naggigilid nanaman ang mainit na luha sa aking mga mata. I feel so pathetic because I like him. Ang layo ng estado ng buhay niya sa buhay ko. He belongs to a royal family and I know that he was destined to a princess too.

Humagulgol ako nung kinabig ako at niyakap ni Wendy. Hinagod niya ang likuran ko.

"Shhh.. Stop crying over him, you deserve someone better, ang kaya ka niyang mahalin ok?" sabi niya habang nakayakap ako sakanya. It feels good na I have Wendy, she always comforts me when I'm feeling down.