Düşünüyorum da ben bu çocuğu çok seviyorum.Hani gelip geçici bir şey olduğundan emin değilim.Çünkü O'nun bir gülümsemesi benim moral kaynağım oluyor.O'nunla konuşabilsem keşke..Alsam karşıma anlatsam hiç susmadan.Neler hissettiğimi anlamasını sağlayabilsem.O kadar güzel olurdu ki..Çok sevdiğim sıcak kahve gözlerine bakıp desem ki 'Benim mutluluğum da sensin,üzüntümde' Ötesi yok ki.Bir bakışıyla eriyip gidiyorum lan.Dile kolay.Tam 6 ay oldu.6 aydır bu haldeyim.Beni sevmeyen,tanımayan birine aşık oldum.Hemde fena.Bugün 16 var okulun kapanmasına..Bir yanım bayram ediyor bir yanımsa O'nu göremeyecek olduğum için üzülüyor.Geçen yeşil hırkalı bir kızla geziyordu.Kız da Allah var güzeldi.Kızın bakışları öyle hayranlık doluydu ki.Kalbim kırıldı bir kez daha.Gamzeli kızla ilgilendi.Gülümsemeler flörtleşmeler felan.Canım çok yanıyor..Kaç gündür doğru düzgün gülmüyorum.İçimden bir şey yapmak gelmiyor.Evde oturup Cem ADRİAN'IN o buğulu sesiyle ağlamak istiyorum..Yapıyorum ya daha çok yapasım geliyor..Sanki daha çok ağlarsam unutabilecekmişim gibi,kalbim daha fazla acımayacakmış gibi..Cem Adrian'ın dediği gibi "Hala acıyor kırılan yerleri kalbimin''
