Next to Earth - Ayame || Onder constructie

8. Ayame - Krûldjæn

Laat de volgende ochtend werd ik wakker. Het koste me verschrikkelijk veel moeite om mijn ogen open te krijgen, net alsof ze dicht geplakt zaten. Wrijvend in mijn ogen, proberend om de lading slaap eruit te krijgen, wist ik overeind te komen. Door een kier tussen de gordijnen viel een waterig zonnetje naar binnen. Een zucht slakend wierp ik de zware deken van me af en zwaaide mijn benen uit bed. De hardhouten vloer was koud aan mijn voeten en even schoot er een rilling door me heen.

Toen ik eenmaal overeind was gekomen, protesteerden mijn spieren lichtjes, maar ik wist me toch redelijk soepel te begeven richting de badkamer. Waar ik niet veel later aangekleed weer uit kwam. Voordat ik de kamer uit ging, wierp ik eerst een blik naar buiten. Inderdaad scheen er een waterig zonnetje, flarden van wolken dreven nog tegen de fletse lucht. Maar het regende in ieder geval niet meer. Nu in het licht kon ik ook de binnenplaats beter bekijken. Al viel er niet veel bijzonders te ontdekken. Het was een simpel plein, van een redelijk donkere steensoort. Aan de andere kant van de binnenplaats stond de stal, ook deze opgetrokken uit donkere stenen. Overal was het verval ingeslagen en de beschadigingen waren overduidelijk aanwezig op de binnenplaats, zowel als de stal. De Farantianen hadden dus flink toegeslagen om de Fyndabairs te pakken proberen te krijgen. Nog een laatste blik wierp ik op de stal verderop. Maar toen ik contact probeerde te krijgen met Tero, lukte dat niet.

Eenmaal buiten de slaapkamer, liet ik mijn blik glijden door de gang. Vanbinnen was deze gang schoon en een helder licht kwam uit meerdere lampen. In deze gang hingen geen schilderijen, maar wel stond er verderop een onduidelijk beeld en er stonden zelfs een aantal donkergroene planten. Mijn omgeving aandachtig in me opnemend, liep ik naar rechts in de richting van de trappen. Waar ik al snel werd opgevangen door Jiango. "Goedemorgen Ayame." De man boog voor me en liet me hem volgen. Dit keer gingen we niet terug naar de woonkamer, maar sloegen we de andere gang in. Deze liepen we bijna helemaal uit. Tot we een eetkamer bereikte. Er stond een enorme tafel in de kamer, met plaats voor zeker zestien man. Ik vroeg me af wat je met zo'n grote tafel moest, maar mijn gedachten werden al snel onderbroken. Cordelia en Luken zaten aan het uiteinde van de tafel. Een smakelijke geur dreef door de kamer heen, van al het eten dat er voor hun stond. Jiango verwees me nogmaals naar de twee verderop en boog weer naar me toen ik eindelijk in beweging kwam. Voorzichtig begaf ik me in de richting van het tweetal, waar ik al snel een opgewekte "Goedemorgen!" kreeg van Cordelia. De Farantiaan was vrolijk en zat smakelijk te eten, terwijl ze ondertussen in gesprek was met Luken. Ook Luken wierp me een blik toe en glimlachte, door zijn hap ei heen. Zelf knikte ik even en ging zitten op een van de zachte stoelen. Er werd me meteen een bord voorgeschoven. Gevuld met een lading geklutst ei, fruit en een snee brood. Hoewel mijn maag nogal rommelde, begon ik langzaam met eten en nam een stukje fruit op mijn vork. Het was een aardbei. Cordelia zag me de aardbei inspecteren en grinnikte even. "Rustig maar. Hij is echt niet vergiftigd." Inwendig een zucht slakend stopte ik de aardbei in mijn mond en kauwde. Ik had niet verwacht dat het eten giftig zou zijn, maar een beetje voorzichtigheid kon geen kwaad. Ook zat ik nog met genoeg vragen. De afgelopen avond had Cordelia me helemaal niets verteld. Het enige waar de Farantiaan het over had gehad waren koetjes en kalfjes. Precies datgene waar ik niets aan had. Even wierp ik Luken een blik, maar deze zat nog steeds enthousiast te eten. Cordelia daarentegen merkte het wel op. Ze schoof even naar achteren op haar stoel en keek me recht aan. Terwijl ik een hap ei naar binnen schoof, ving ik haar blik. Voordat ik iets kon zeggen was de Farantiaan me al voor. "Ik begrijp dat je vragen hebt. De afgelopen dag was vast vermoeiend, daarom leek het me beter om alles in de ochtend te bespreken. Dan is iedereen het helderst." Er werd geglimlacht. "Zodra we ontbeten hebben zullen we ons terugtrekken in de woonkamer en zullen we beide al je vragen proberen te beantwoorden." Voegde Cordelia er toen nog aan toe. Luken keek op van zijn derde bord met eten en knikte hartelijk. "Zeker! Ik zal je alles vertellen Ayame!" Enthousiast schoof de jongen nog een stuk van zijn brood naar binnen.