Hayatın En Mutlu Olacağını Hayal ettiğim Bir Doğum günüm vardı ve bir gün sonraydı Biz İstanbulda Olmamıza Rağmen O gün Sakaryadaydık orada amcamın yazlığı vardı ben ise daha heyecenalıydım ama o gün öyle bir gün değilmiş nedense Artık Sakaryada O beklediğim Gün geldi Akşama Kadar Bekledim Sadece 3 yaşındaki Kardeşim Gelip doğum günümü kutladı ben akşam uyurken kutlarlar diye düşündüm yanılmışım Gece Annem Rahat Uyuyamamış Herhalde Yengemle Konuşuyordu Arasınadaki Konuşmaları duydum ve değersizliğimi anladım O konuşma Aynen Böyleydi :
Annem : Off Benim Kızımın Doğum günüydü ve senin yüzünden kaçırdık Kim bilir ne kadar Üzgündür Şimdi Ne Cimri İnasansın Sen
Yengem : Bugün Kızının Doğumm Günümüydü Söyleseydin keşke :P
Annem : BİLmezlikten Gelme Sana Söyledim sen de Uğraşamam dedin dedi
Ben O sırada Hayatın Boş Olduğunu Ve Kimseye Güvenmemen gerektiğini Anladım . Ben O saniyeden Sonraki konuşmaları duyamadım ve Oradaki Odama Gittim Kuzenim Yasin Beni Ağlarken Duymuş Olamlı ki Yanıma Gelip Neden ağladığımı sordu Ben ise annesinin benim hakkımda neler söylediğini Söyledim O ise Ağzı açık kalarak Odasına gitti Nereye Gitti diye baktım Aman Tanrım Birde Baktım Amcamın Odasına Girmiş hemen Gözyaşlarımı sildim Parmak Ucunda Koşa koşa amcamın odasına geldim ve Amcam Kapıda Beni Karşıladı ve hemen tekrar odama getirdi. Ve Bana Onu Takmamamı Söyledi Ben İse Tam Uyurken Arasında yengem Olmyan Bir Topluluk Kapıdan Bana Baktı En Azından Ben Öyle Hissettim En azından Onlar Bana Değer Veriyordu..
Not: Asla Gerçek değil ve Gerçek Olmayacak İnşallah :))
