Dreaming Mr.Hearthrob (Completed)

Chapter 31:Missing Him

(A/N):If you have the song of six part invention with a title of If I Cry a Thousand Tears ,please play it for better reading. Thanks :) )

October 23

Isang linggo na ..simula ng hindi ko na chinachat si Calvin.Simula ng pinipilit ko na siyang iwasan .Yes tama kayo sa nabasa niyo "pilit" ,hindi naman kasi ngunit hindi na ako nagmemessage sa kanya sa FB ay nailet go ko nadin ng yung feelings ko sa kanya.

Sabihin na natin na tinanggap ko lang na "may mga bagay talaga na imposible ng mangyari",but kung sasabihin kong totoo yung sinasabi ko na iyan,sarili ko lang din ang lolokohin ko,kahit kasi paniwalain ko yung sarili ko na ganyan nga ,I still secretly hoping and dreaming that one day a guy like Calvin Dreile Mendoza will like me..

Sa isang linggo na iyon parang andaming nangyari,about kay Mom and Dad,madalas naman namin silang nakakausap sa call or skype ni Ace.All my friends ,I think ayos naman,their asking me about kay Calvin,minsan tinutukso parin nila ako dun,but one thing na hindi nila alam,I'm serious about what I feel for Calvin,ang alam nila ,ayos lang ang lahat,na paghanga lang naman talaga,but no,until now nahihirapan ako sa hindi mawala-walang feelinga ko na ito.

Alam niyo yung tipong ginagawa kong bulag yung sarili ko para hindi makita si Calvin but gusto ata talaga akong saktan ng tadhana.

Katulad nalang ng last friday,bigayan namin ng card nun,and mag-isa lang akong umiwi dahil hindi ako nahintay ni Ace.

And malapit sa harap ng isang sikat na kainan sa school namin I unexpectedly saw Calvin,napapasakay sa motor niya,at hinihintay niya ata si Nathone ,his bestfriend.Ayon si puso ,kinikilig at si isip nasasaktan.Para sa akin nga nagslow mo pa yung paligid ng mapatapat ako sa kanya.I'm just feel a little angry because of my self that fall in love all over again everytime na makikita ko siya.

Then another one is ng 3 period namin sa umaga,which is sa floor kami nakaupo at ginagawa yung groupings namin,and sa dinami dami ng pagkakataon na inangat ko yung ulo ko at napatingin sa labas ,saktong pagdaan niya pa.Sinong hindi maiinis dun diba?pinipilit mong iwasan pero lagi mo naman nakikita.

Next is nagsabay-sabay kaming naghihintay ng masasakyan ng tatlo..and nakita kong papadaan din nun sila Calvin with Nathone,nagtaka nga ako kung bakit di sil nakasakay agad sa single ng time na yun eh.After nun kwinento sa akin ni Rosielyn na ang tagal daw na nakatingin sa akin si Calvin.Gustong gusto kong mag-assume,pero yung utak ko ang sinasabi nalang na baka dun lang naman siya nakatingin sa nagtitinda ng turon,which is nasa likod namin.

And isa lang ang masasabi ko sa isang linggo na yun,I miss him.Namimiss ko siyang ichat at kulitin,namimiss ko yung mga sobrang tipid na reply niya ,kahit yung "K po","Di naman po" ,lalo na yung reply niya like sign at "Hahaha'.Pero ang pinakamamimiss ko ay yung minsan napasaya niya ako sa sinasabi niyang biro niya..At nakakatawa man pero ang sobra kong namimiss ay yung "po" niya,even we know that mas mauunang siyang magturn on 17..

Minsan naiisip ko namimiss niya din kaya ako,yung taong concerned sa kaniya,yung tao na pinahalagahan siya?But it end up ,he's not missing me,edi sana nagmessage man lang siya ng tuldok.Okay hindi naman na talaga ako dapat nageexpect dahil hindi niya nga ako kilala.

"And you know that it hurts when you miss someone who doesn't miss you.."

"Ito ba yung sasagutan natin sa PE?"rinig kong tanong ni Maureen,tumingin naman ako sa tinuturo niya at napatango.

"Edi ba yung activity 4?"tanong ni Camille,napatingin naman ulit ako sa tinatanong ni Maureen dun sa xerox at napatakip ako ng mukha ko.

"Ayzz.Hehe oo nga pala."sabi ko nalang.Ano ba yan,lumulutang na naman pala ako.

"Hahaha.Ano ba nangyayari sa iyo?Parang lumulutang yung isip mo?"tanong ni Maureen.Pinilit ko naman ngumiti.Oo,hindi ako okay,at dahil yun sa isang tao na para wala lang ako.

"May problema yan.."sabi ni Rosielyn,ako naman umiling lang at patuloy na nakatingin sa bintana.

Sa totoo lang para pa akong maiiyak,kasi naman pati pagtingin sa bintana naaalala ko siya.

Naalala ko yung mga panahon na halos araw -araw nakaabang ako dito sa bintana at hinihintay siyang dumaan,kahit nang mga panahon pa na hindi ko alam ni pangalan niya.Yung bigla nalang akong mapapahinto at mapapalipbite ,pati yung biglang pagbilis ng tibok ng puso ko,kapag bigla siyang dumaan.Pero ngayon,gustong-gusto ko nga siyang makita pero may pumipigil na sa akin dahil natatakot akong masaktan.

Pero mahirap pala talaga kapag yung gusto mong isipin at maging laman lang ng puso at isipan mo ay kailangan mong iwasan hangga't maaari.

And it kills me so damn,kasi may mga time na malungkot ko parin siyang pinagmamasdan,mga time na naiisip ko kung sobrang tanga ko parin siguro ,at ichachat kita,sobrang dami ko ng ikwekwento sa kanya,baka mapahaba ko ng matagal yung conversation namin,which is laging ganon naman talaga yung nangyayari.

(A/N):Anong say niyo? :)

Follow..Vote and Comment if you want.Thankss. :*