REVİN (KAÇ - MA - K)

♠MUM ♠

♠24♠

Mum olmaksa derdin, ey can!..
N

e diye isyan edersin ateşe..
Simsiyahken, hüküm süremezmisin geceye!

kivircikbirdunya

(Erol Evgin&Sezen Aksu-Ben İmkansız Aşklar İçin Yaratılmışım)

(İthaf; ozumkaygn)

Konuştu adam. Sesi, nefesi ve gözleri serildi ortaya. Şiirini konuşturdu adam..Kahvelerinden toprak yaptı adam. Sakallarının her bir tanesini sundu kadına.. Açtı içini. Yüreğini.. Serdi işte adam. Tüm yaralarını serdi önüne. Hadi gör diye bağırıyordu işte..

Gel ey gözü bağlı bağrı dağlı
Başı karalı, ayağı bağlı..(Alıntıdır.)

Yanan mumun üst kısmında oluşan eriyik sanki bir göz bağına benzetiliyor şiirde. Mumun bağrının ateşle dağlandığını belirtiyor, sürekli göğsünden aşağı, aktığı yerde iz bırakarak sıcak eriyik akmaktadır çünkü. Mum ayağı bir yere yapışmış olmasından dolayı, ayağı bağlı diyor ona. Fitilinin yanık ucundan dolayı da başı karalı olduğunu söylüyor.

Anlaşılan o ki, aşkının acısı içinde, derdini kimseyle paylaşamayan Leyla, çöl gecesinin sonsuzluğu içinde, çadırındaki yanan mumu bir insana benzeterek, onunla dertleşmektedir. Ve adam mecnun olacakken Leyla'nın mumuna uzatıyor elini.

Parmakları kadının saçlarını tutam tutam atıyor arkaya doğru. Tıpkı mumun fitili gibi. Yandıkça simsiyah kalmış saçları.

Nefes alıyor.

Burnunda, en güzel papatya kokusu.

Gel olalım hem-nefes men ü sen
Râz-ı dil-ı zarın eyle rûşen
(Sen ve ben aynı nefesi alırcasına bütünleşip dertleşelim ey mum. Şu ağlayan gönlünü sırrı neyse benimle paylaş, gel.) devam ediyor adam. Nefesi, şiiri. Binlerce yıl öncesi gelip taştan duvarlara çarpmakta. Yürek ulu orta serilmekte, can kanat takıp uçmaya niyetlenmekte..

Ne dert seni nizâr ediptir
Alüfte vü zerd ü zar ediptir dedi adam. Sustu. Anlamadığını biliyordu kadının..

(Yandıkça erimektesin, eridikçe zayıflamakta, sararıp solmaktasın. Yandıkça sesler çıkıyor senden -mumun cızırtıları; hangi derttir sana böyle ah çektiren. Baştan ayağa nedir bu yanmak) gözyaşı döktü kadın. Anlamadığı sözler, solunda yer edindi.

Solu eridi mum misali. Yavaşça döküldü içine.

Başından başlayıp ayaklarına doğru sürekli yanıp, ağır ağır tükenmektesin; nedir bunun sebebi ey mum. Yanan gönlünün dumanlarına boyanmaktasın bir yandan da, buna sebep ne? Diyor şiir. Dilini bilmediği şiire, dilinden anlamadığı adama bakıyor kadın..

Kafasını kaldırıp baktı kadın.

Gözyaşıyla.

Gözyaşı eriyik gibi yapıştı göz pınarlarına. Dondu yüzünde.

"Kimin şiiri?" diyor Revin. Kirpiklerinin arasından bakıyor adam.

"Leylanın!" diyor kısıkça.