Sehun maskesini yüzüne örttü. Yeni bir görevi vardı ve çocuğu çok iyi tanıyordu. Kore’nin en ünlü mafya babasının tek oğlu ve eski sevgilisiydi sonuçta. Kendini depodan dışarı attı. Motorunun üstündeki örtüyü kaldırıp kenara fırlattı ardından motoruna atlayıp ona verilen adrese doğru sürmeye başladı. Verilen adrese geldiğinde motordan inip yavaşça evin camına yaklaştı.
Baekhyun ünlü bir mafya babasının tek oğluydu. Görüntüsüne oranla acımasız ve sertti. İnsanlar onun savunmasız ve sevimli hallerine kanıyordu. Bütün kurbanlarını bu şekilde halletmişti zaten. Ama Baekhyun böyle olmayı eskiden hiç istemiyordu. Bu işe bulaştığında sadece lise ikinci sınıfa gidiyordu. Mutluydu. Aşıktı. Ama şimdi sadece bir psikopattı kendi gözünde.
Baekhyun üstündeki tişörtü düzeltip masanın üstündeki tabancayı aldı. Ya böyle kötü olacaktı ya da Sehun’u ölecekti. Onun Sehun’u. Bu iki kelime artık çok yabancı geliyordu ona. Babası onun böyle yumuşak olmasına katlanamıyordu. İnsanlara iyi davranmasından nefret ettiğini her zaman söylerdi oğluna ve acımamasını sürekli hatırlatırdı. Sonuçta oğlunu kendisinden daha kötü bir canavara çevirmişti.
Şimdiki kurbanını kendisinden bile iyi tanıyordu. Oh Sehun. İnsanlar onun zayıflığını öğrenmemelilerdi. Onun sadece kendi kalbinde saklı kalması gerekiyordu. Bunu babası bile bilmemeliydi. Ve kimsenin öğrenmemesi için zayıflığından kendisi ondan kurtulmak zorundaydı. Kafasını cama çevirdiğinde onu izleyen bir çift gözle karşılaştı. Büyük ihtimalle babasının adamlarından biriydi. Onu gözetlememeleri gerektiğini bilmelilerdi.
Sinirle dışarı çıktığında Sehun elindeki silahı Baekhyun’a doğrulttu ardından da maskesini yüzünden çıkardı. Baek hızla silahını ona doğrulttu. Ne yapacaktı şimdi herkesten sakladığı eski sevgilisini öldürecek miydi? Ya Sehun? Onun gözlerine bakarken Baekhyun’una kıyabilecek miydi?
Sehun’un gözünden bir damla yaş aktı ama hemen elinin tersiyle yüzünü sildi. Baekhyun elindeki silahı indirmeden şaşkın bir şekilde Sehun’a bakıyordu. Onun Sehun’u onu öldürmeye gelmişti. “B-beni hala ?” cümlesini bitirecek gücü bulamadı bir anda kendinde. Sehun bir adım gerileyip Baekhyun’a baktı. Ona istediğini vermeyecekti. Ona onu hala sevdiğini söylemeyecekti. Ona bu lanet dünyaya onun yüzünden bulaştığını söylemeyecekti.
“Senin saklanman gerekiyordu”
Sehun sadece güldü. Bu gülüş Baekhyun’un kanını dondurmaya yetecek kadar soğuktu. Dudağına değen tuzlu tatla kendine gelebilmişti sonunda. Silahını nerdeyse indirmişti tekrar ona doğrulttuğunda sesi daha güçlü çıkıyordu. “Senin. Saklı kalman gerekiyordu!” Sehun bir adım gerileyip üzgün gözlerle ona baktı.
“Beni öldürecek misin Baekkie?”
Baek bir adım geriledi anında Sehun iki adımla aradaki farkı eski haline çevirmişti. “B-bekle!” Baekhyun ani adımlarla kekelemişti. Sehun gülümseyip silahını indirdi. “Baekkie” kafası gitgide karışıyordu. Baekhyun aklına gelen fikirle gülümsedi. Buna bir son verecekti.
“Benim için çalışmanı istedim fakat sanırım ölü olan bir insan için çalışamazsın”
Baek silahının tetiğini çekip kendine çevirdi. Sehun hızla Baekhyun’a doğru atılıp silahını almaya çalıştı. Baekhyun silahın elinden düşmesine izin vermek istemiyordu fakat Sehun’un o hatırladığı ve özlediği o mükemmel kokusu aklını karıştırmıştı. Silahın elinden düşmesiyle Sehun Baek’i daha sıkı tuttu. Sehun da onu özlemişti. Onun kollarında olup ona sarılmayı. Onu sevmeyi. Onun kokusunu. Sıcak gülümsemesini.
“Sehun, bırak beni”
Sehun kıpırdamadı. Onu bırakmaya niyeti yoktu. Baekhyun Sehun’a baktığında onun ağladığını gördü. Kendisi gibi şuan o da ağlıyordu. Onu öldürebileceğini, onun ölümüne dayanabileceğini hangi akılla düşünmüştü ki ? Onu görmek bile kalbinin yok olmasına neden oluyorken. Sehun sıkıca Baekhyun’a sarıldı. Baekhyun tepki veremiyordu. Donup kalmıştı sanki vücudu ayakta durmak ve ağlamak dışında hiçbir şey yapmıyordu.
Sehun özlemini duyduğu dudaklara baktı. Onu sevdiğini biliyordu ve o da onu seviyordu. Yavaşça dudaklarını Baekhyun’un tuzlu dudaklarına bastırdı. Baekhyun anında özlemle karşılık vermeye başladı Sehun’a. Onun Sehun’u geri dönmüştü. Şuan ne babası ne de lanet olasıca mafya sürüleri umrundaydı.
Sehun’u koruyabilirdi. Şuan babası bile ondan korkuyordu. Baekhyun yavaşça kendini geri çekti. “Benimle saklanmanı istiyorum.” Sehun cevap vermek yerine dudaklarını tekrar Baekhyun’un dudaklarına bastırdı.
