Penalty

13

Een hele fijne Kerst allemaal! Mijn kerstcadeautje voor jullie is dat ik vanaf nu probeer elke dag te updaten in plaats van om de dag! Ik hoop dat jullie het leuk zullen vinden! Xo

Hoofdstuk 13

'Mama en Jiska hebben een auto-ongeluk gehad,' vertelde Peter.

De tranen schoten in Laura's ogen. Waarom moesten haar moeder en haar zusje dit overkomen?

'Er is niets bekend over de situatie waarin ze zich verkeren. Of naja, vrij weinig. Ze zijn nu bezig met je moeder en Jiska was er minder erg aan toe, maar de uitslagen moet ik afwachten, dus het kan ook zo anders zijn als de dokters in eerste instantie verwacht hadden.'

'Ik kom er nu aan,' waren de laatste woorden voordat ze het telefoongesprek beëindigde.

'Wat is er gebeurd?' vroeg Matthijs, terwijl hij de tranen onder haar ogen wegveegde.

'Mijn moeder en zusje hebben een auto-ongeluk gehad,' snikte ze.

'Hoe is het met hen?'

'Weet ik niet,' reageerde Laura. 'Er is bijna niks bekend over hun toestand.'

'Kun je me op het Centraal Station afzetten? Ik moet de trein naar Rotterdam hebben.'

'Ik ga jou niet in deze situatie alleen naar Rotterdam laten gaan. Ik breng je er heen met de auto,' zei Matthijs.

'Dat is heel lief van je, maar heb je morgen geen training dan?'

Hij schudde zijn hoofd. 'Ben morgen vrij en heb alle tijd om jou te steunen en naar Rotterdam te brengen.'

-

De autoreis naar Rotterdam was voor Laura's gevoel de langste ooit geweest. Bijna de hele reis had ze gehuild. En wat Matthijs ook probeerde om haar verdriet weg te nemen; het hielp niks.

Eindelijk waren ze aangekomen in het Erasmus MC en liepen ze op de Intensive Care, op zoek naar Peter.

'Pap?' Ze zag haar vader op één van de vele stoeltjes zitten.

Hij keek op. Zijn ogen waren rood van het huilen.

'Hé, lieverd. Je hebt iemand meegenomen, zie ik,' Peter stond op om zijn dochter in zijn armen te nemen.

'Ja, dit is Matthijs,' probeerde Laura er met een glimlach uit te persen.

'Van Ajax?' fronste Peter zijn wenkbrauwen.

'Klopt,' Matthijs knikte.

'Is er meer bekend over mam en Jis?' Ze had de vraag bijna niet durven stellen, omdat ze bang was voor het antwoord en bang voor de gevolgen dat het wellicht zou kunnen hebben.

'Helaas is het nieuws niet super goed,' meldde Peter.

'Lisanne is in levensgevaar. De dokters weten niet of ze het gaat redden doordat haar hoofd een flinke klap heeft gehad en het abnormale vele bloedverlies wat erbij kwam kijken.'

Matthijs kneep bemoedigend in haar hand, iets waar Laura een beetje troost bij had. Watervallen van tranen liepen over haar wangen.

Wat als haar moeder er straks niet meer zou zijn? Hoe moest het dan verder met het gezin? Het waren stuk voor stuk vragen die bij Laura opkwamen. Nee, ze schudde de gedachten van haar af. Zo moest ze niet denken. Ze moest positief blijven, hoe lastig dat ook was.

'Jiska heeft een dubbele botbreuk in haar been en een lichte hersenschudding. Ze wordt morgen aan haar been geopereerd. Gelukkig valt het bij haar allemaal mee. Ze is overgebracht naar de kinderafdeling, dus als je naar haar toe wilt, kan dat.'

'Ik denk dat ik dan maar ga doen. Ga je mee, Matthijs?'

'Wil je niet liever alleen met je zusje zijn?'

'Nee,' Laura schudde haar hoofd.

'Zeg maar dat ik ook zo kom als jij bent geweest,' kondigde haar vader aan.

-

'Hé, Jis,' glimlachte ze, toen ze de kamer van haar zusje binnenkwam.

Jiska grijnsde toen ze Laura met Matthijs zag binnenkomen. 'Wie is die jongen die je meegenomen hebt.'

'Ik ben Matthijs,' hij stak zijn hand naar haar uit.

'Hoe is het met mama?' wilde Jiska meteen weten.

Laura haar gezicht betrok. Hoe hard de waarheid ook was, Jiska had het recht om het te weten.

Hoe kon ze dit verschrikkelijke en hartverscheurende nieuws het beste brengen? vroeg Laura zich af. Maar kwam tot de conclusie dat er geen goede manier voor was.

'Slecht?' Jiska keek haar zus twijfelend aan.

'Jis, het is absoluut geen goed nieuws Mama ligt in kritieke toestand. Ze is enorm veel bloed verloren en is bewusteloos,' viel ze met de deur in huis, 'er is een grote kans dat ze in coma ligt en veel hersenschade heeft,' vertelde ze haar zusje.

'Dus, er is kans dat ze het niet overleeft?' vroeg Jiska aarzelend.

Laura knikte. 'Ja.' Ze voelde de tranen opnieuw opkomen.

'Wat is er precies gebeurd waardoor het ongeluk tot stand kwam?'

'Mam en ik hadden een avondje samen. We waren uiteten geweest en reden terug naar huis. Op de snelweg stopte de auto voor ons en daar zijn we toen opgeklapt,' legde Jiska uit.

-

'Ga maar naar huis, Lau. Je kunt nu toch niks doen hier, behalve wachten,' zei Peter. 'Ik blijf hier, zodat als er nieuws is, ik je op de hoogte kan houden.'

'En jij dan, pap? Waar slaap jij?'

'Ik red me wel. Maak je om mij geen zorgen, Lau.'

'Maar...' Ze wilde er nog tegenin gaan, maar Matthijs trok haar mee. 'Je vader heeft gelijk. Kom, ik ben breng je thuis.'