Unknown Love

~ Amnesia 2 ~

Αλλο ενα παρτ γεματο εξελιξεις. Δεν θα πω αλλα. Ελπιζω να σας αρεσει....Enjoy!

Εφης POV:

Πριν τελειωσει τη φραση της ανοιξε η πορτα και μπηκε μεσα η Ζωη. Κρατωντας ενα μπουκετο κοκκινα τριανταφυλλα. Με μια καρτα που ελεγε "ΣΥΓΝΩΜΗ!" Κατι μου θυμιζουν εμενα αυτα τα λουλουδια...κατι που αμα το βρω νομιζω θα ναι πολυ σημαντικο. Οχι...δεν μπορει...το ονειρο περναει απο μπροστα μου..

"Κραταγα κατι κοκκινο"

Εφη: "Ζωη....φυγε.."

Ζωη: " Καλημερα Εφη.."

Εφη: " Φυγε...ΦΥΓΕ!..ΦΥΓΕΕΕ!"

Ελεγα και ετρεχαν δακρυα απο τα ματια μου. Η Ζωη ταραχτικε δεν ηξερε τι συμβενει. Η Ρενα σηκωθηκε και την εβγαλε απο το δωματιο. Εκλεισαν την πορτα και εγω συνεχισα να κλαιω. Κοιταγα στο παραθυρο που φαινεται ο διαδρομος του νοσοκομειου. Ειχα δει κατι που με ταραξε παρα πολυ. Πως εχει το θρασος...να ερχεται αυτη εδω..

Ζωης POV:

Σημερα το πρωι ξυπνησα με πολυ καλη διαθεση. Αφου ετοιμαστικα βγηκα εξω και πηρα ενα καφε γιατι η καντινα του νοσοκομειου φτιαχνει αθλιο. Πηγα και πηρα ενα μπουκετο κοκκινα τριανταφυλλα και μια καρτα που εγραψα "ΣΥΓΝΩΜΗ". Ξεκινησα να πηγενω προς το νοσοκομειο οταν δεχτικα ενα πολυ περιεργο μηνυμα στο κινητο..

" ΔΕΝ ΤΕΛΙΩΣΑΜΕ ΕΜΕΙΣ! ΕΠΕΙΔΗ Η ΑΛΛΗ ΠΗΓΕ ΚΑΙ ΕΠΕΣΕ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ. ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ ΣΕ ΜΙΑ ΩΡΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΛΛΙΩΣ ΘΑ ΕΡΘΩ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΝΑ ΤΗΣ ΘΥΜΙΣΩ ΕΓΩ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΑΛΙΑ. ΚΑΙ ΘΑ ΑΚΟΥΣΕΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΜΕΡΙΑ. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΝΑ ΤΗΣ ΠΩ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ. Ή ΘΑ ΤΗΝ ΧΩΡΙΣΕΙΣ Ή ΘΑ ΣΑΣ ΧΩΡΙΣΩ. ΣΕ ΜΙΑ ΩΡΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ. ΜΩΡΟ ΜΟΥ...."

Πως τολμαει...αφου εγω την Εφη θελω... Τι δεν καταλαβενει το αρρωστο μυαλο της. Πηγα γρηγορα στο νοσοκομειο και την βρηκα να κρυφοκοιταει στο παραθυρο του δωματιου της Εφης μου.

Ζωη: " Τι κανεις εσυ εδω;"

Αλεκα: " Μωρο μου εσυ τι κανεις εδω"

Ειπε και με επιασε απο τη μεση

Ζωη: " Παρε τα κουλα σου απο πανω μου. Δεν σου ειμαι τιποτα! Μονο στην Εφη ανηκω!"

Αλεκα: "Μην μου αρχιζεις τις μαλακιες. Ειπαμε. Πλεων εισαι δικια μου."

Ζωη: " Αυτο δεν θα γινει ποτε και το ξερεις."

Πηγε να με χτυπησει αλλα της επιασα το χερι. Με στριμωξε σε μια γωνια του νοσοκομειου. Δεν ηταν κανεις εκει. Περιεργο. Μου κραταγε τα χερια με το ενα της χερι οσο το αλλο εμπενε μεσα στο παντελονι μου..