My guardian demon

Κεφάλαιο 10ο

Την κρατάω στην αγκαλία μου και προσπαθώ να την κάνω να συνέλθει. Πήρα τον σφιγμό της, είναι ζωντανή αλλά πολύ αδύναμη. Την πήγα μέχρι το αυτοκίνητό μου και κατευθυνόμαστε προς το σπίτι. Οι γονείς μου έχουν βγει για κυνήγι και θέλω να πιστεύω ότι θα αργήσουν να γυρίσουν.

Όλο της το σώμα έχει πληγές και στον λαιμό της 4 σημάδια από κυνόδοντες αχνοφαίνονται μέσα στο αίμα. Φαίνεται θα τράφηκαν από αυτήν αλλά όχι αρκετά ώστε να την σκοτώσουν. Το δέρμα της δεν έπαθε τίποτα στον ήλιο. Αυτό είναι καλό σημάδι. Μπορεί να μην την άλλαξαν ή μπορεί να μην έχει δράσει ακόμα στον οργανισμό της.

Φτάσαμε σπίτι. Ίσα που πρόλαβα να την αφείσω στον καναπέ και να καθαρίσω τις πληγές της όταν άκουσα την πόρτα να ανοίγει.

"Halo!" λέει μέσα στην τρελή χαρά χωρίς να παρατηρήσει την Sarah πίσω μου.

"Raven... πρέπει να σου πω κάτι..."

"Έγινε τίποτα;"

"Να η..." δεν πρόλαβα να τελειώσω την φράση μου και το μάτι της έπεσε πάνω στην Sarah.

"Τι έγινε γιατί λιποθύμησε;" ρωτάει ανησυχητικά ήρεμη.

"Δεν βλέπεις;"

"Να δω τι; Γιατί τα ρούχα της είναι σκισμένα;"

"Μόνο τα ρούχα είδες;" πλησιάζω και βλέπω ότι όλες τις οι πληγές είχαν θεραπευτεί.

Της εξηγώ τι έγινε.

"Το ξέρεις ότι μπορεί να γίνει..." δεν προλαβαίνει να συνεχίσει.

"Tι έγινε;" ακούμε αδύναμη την φωνή της Sarah.

"Sarah! Είσαι καλά;" 

"Raven; Brian; Πού είμαι;" 

"Σπίτι μας... είσαι ασφαλείς."

"Πρέπει να μας πεις ότι θυμάσαι." της λέω.

"Ναι... εντάξει... χθες το βράδυ είχα βγει για μια βόλτα..."

flashback

SARAH'S POV

... και ξαφνικά κάτι φωνές ακούγονται από το δασάκι δίπλα από τον δρόμο. Μπαίνω μέσα αποφασιστικά. Προχωράω αρκετά μέσα και όσο πλησιάζω μπορώ να διακρίνω την φωνή ενός κοριτσιού.

"ΑΦΗΣΤΕ ΜΕ!" φωνάζει ασταμάτητα.

Τα πάντα γύρω μου κατάμαυρα. Ίσα που μπορώ να ξεκαθαρίσω τα δέντρα από το φως του φεγγαριού. Οι φωνές σιγά-σιγά χάνονται -όπως και εγώ τώρα στο δάσος. Ξαφνικά βλέπω έναν άντρα να έχει γυρισμένη την πλάτη και να κρατάει ένα κορίτσι.