KARANLIK ÖPÜCÜK

2. Bölüm

Keyifli okumalar...

Mülti= Meriç,Afra, Ayaz ve Kübra

Sert bir duvara çarptığımı düşünerek sessiz bir küfür savurmuştum.
Ama yanılmışım.
Çünkü çarptığım bir duvar değildi.

Evet, doğru tahmin bir adama çarpmıştım.

Başımı yukarı kaldırıp, çarptığım adamı dikkatle incelemeye başladım.
Ben karşımdaki adamdan kibar sözler duymayı beklerken, o sadece başını hafifçe eğmiş yerdeki bir adet bana bakıyordu.

Çatık kaşları dikkatimi çekerken, bende dayanamayıp kaşlarımı çatmıştım.
Daha fazla yerde beklemeden ayağa kalktım. Alışveriş torbalarını ve çantamı toplarken, bir yandan da sinirle söyleniyordum.

Hayvan herif.
İnsan bir özür dilerdi.
Ya hiç değilse dağılan eşyalarımı toplamayı teklif et.
Hayvan işte havan.

Söylenmelerim bittiğinde dağılan eşyalarımı toplamıştım.
Tekrar göz göze geldiğim, bu odun insana birşey söylemeden yürümeye karar vermiştim. Kendi yoluma gitmek için adımlamıştım ki arkamdan sert ve bir o kadar da kararlı bir sesle olduğum yerde kaldım.

"Birşey unutmadın mı?"

Duyduğum cümle karşısında biraz şaşkın, ama fazlasıyla sinirliydim. Hayır yani ne unutmuş olabilirdim ki..

İçimdeki merak dürtüsü beni ona doğru itiyordu. Kendime yenik düşüp, arkamdaki odun insana döndüm.

Sert bakışlarıyla karşı karşıydım şuan.

"Unuttuğum şey neymiş?"

Tek kaşımı kaldırıp cevap almayı bekledim.
Evet ben tek kaşımı kaldırabiliyorum. Ama şimdi konumuz bu değil.

"Özür dile!"

Kulaklarımın işittiği cümleye tereddütle tekrar etti beynim.
Ben az önce doğru mu duymuştum.

Karşımdaki öküz, bana emir kipi mi kullanmıştı?

Ben Afra Erdem'dim. Kimse benimle böyle konuşamaz ve bana emir veremezdi. Bunları yaparsa bedelini öderdi.

Her zaman ki umursamaz tavrımı ortaya koymaya karar vermiştim. Bazen bunu yapmak daha etkiliydi. Düşünsenize, karşınızdaki insana öfkeli ve kızgınsınız ama o sizi umursamayıp bildiğini okuyor. Düşüncesi bile deli ediyor insanı...
Bu yüzden karşımdakine bunu yapmayı seviyordum.

"Sen beklemeye devam et." diyerek arkamı döndüm.

Yürümeye devam ettiğimde, içimdeki merak fazlasıyla artmıştı. Arkamdan bakıp bakmadığını merak ediyordum. Fazla düşünmeden arkamı dönüp küçük bir bakış attım. Ama o öküz herif çoktan gitmişti.

Bende daha fazla bizimkileri bekletmeden işimi halletmeye gittim. Yemek bölümüne tekrar geldiğimde az önce o duvar gibi sert insan evladıyla tartıştığım yerden geçiyordum.

Aslında olayda benim de hatam vardı ama karşımdaki öküz öyle davranınca geri adım atamamıştım. Hem o da önüne bakmamıştı. Bu yüzden yüzde yüz ben hatalı değildim, değil dimi?