The Change [ΒΟΟΚ 1]

Διαπραγματεύσεις

Φώναζα, ενώ η τελευταία πρόταση βγήκε σαν ψίθυρος.

Φοίβη- Ορέστη, δεν μπορώ άλλο. Καλύτερα να φύγεις. Θα φύγω κι εγώ, θα γυρίσω Θεσσαλονίκη. Θέλω να ηρεμήσω, να σκεφτώ! Δεν ξέρω τι να πιστέψω. Γι' αυτό καλύτερα να φύγεις!!!

Είπα και άρχισα να κατεβαίνω κάτω στο σαλόνι.

Ορέστης- Σ' αγαπάω γαμώτο!

Είπε και με γύρισε.

Φοίβη- Ορέστη, το "σ' αγαπώ" είναι μεγάλη λέξη και δεν είμαι σίγουρη αν το εννοείς ή όχι. Σε παρακαλώ φύγε, θέλω να ηρεμήσω!

Είπα και πήγα να πιω νερό.

Ορέστης- Ωραία θα φύγω, αλλά να ξέρεις η καρδιά μου ανήκει σε σένα και μόνο σε σένα.

Είπε και έφυγε από το σπίτι.

Έκατσα στον καναπέ και κοίταξα το κενό.

Γιατί το κάνει τόσο δύσκολο;

Εσύ γιατί φεύγεις;

Γιατί έχω παρατήσει την ζωή μου. Εντάξει, είναι ο αδερφός μου εδώ αλλά έχω κι εγώ ζωή.

Δεν χρειάζεται να παίζεις με τα αισθήματά του όμως!

Δεν παίζω με τα αισθήματα κανενός. Δεν είπα εγώ στην συγγραφέα να κάνει έτσι το βιβλίο.

Α να σου πω Φοίβη, εσύ στα γυρίσματα κοιτάζεις τον Ορέστη και τα μάτια σου βγάζουν καρδούλες, γι' αυτό μην μου λες ότι εγώ φταίω για την τροπή του βιβλιου.

Είδες;! Το λέει και η συγγραφές. Είσαι ερωτευμένη μαζί του, αλλά δεν το παραδέχεσαι.

Αγλαΐα παράτα με! Θα γυρίσω στην Θεσσαλονίκη. Όποιος θέλει καταλαβαίνει.

Εξάλλου δεν είναι και λίγα αυτά που πέρασα εξαιτίας του.

Φοίβη σοβαρέψου! Δεν ήξερε καν για ποιόν λόγο το έκανε.

Τότε να μην το έκανε. Θα μπορούσε να σταματήσει, αλλά απ' ό,τι θυμάμαι δεν σταμάτησε. Οι πληγές ποτέ δεν θα φύγουν. Μένουν.

Πρέπει να προχωρήσεις όμως. Αν όχι με τον Ορέστη, τότε με κάποιον άλλο.

Όταν γυρίσω Θεσσαλονίκη, θα βάλω αφίσες. 《Η 16χρονη Φοίβη Γεωργίου ψάχνει για γκόμενο ψηλό, καστανό, με μαύρα μάτια - για να ξεχάσει τον θύτη της, που είναι ερωτευμένη-.