Praelyn Jhayn's POV"Prae."sabi niya lang sakin nung makalapit at nasa harap ko na siya.Hindi ko alam kung anong reaksyon ng muka niya ngayon sa harap ko.Natatakot,malungkot, o natatawa??!.
"Jen.Bakit..anong nangyari sayo??bakit ganyan yung damit mo basang basa ka??.S..sinong---
Nagsalita na siya kaya hindi ko na naituloy ang tanong ko."Walang may gawa.You know me Prae.Clumsy.Bitbit ko yung tray na may lamang tatlong juice para sana sa ating dalawa habang humahanap ako ng table,naapakan ko yung sintas ko na di pala nakatali and then yun natapon sakin lahat."mahabang paliwanag niya tapos ay ngumiti siya pero alam kong yun ay pilit.Hindi ko nalang yun pinansin.
"Haysss Jen next time be careful.Paano na ngayon anong pamalit mo na damit??"tanong ko sakaniya na naging dahilan ng pagyuko ng ulo niya.Hindi kase nag iingat ee.Pano na talaga ngayon??wala din naman akong extra.Ngayon nakatingin lang ako sakaniya."Tara sa cr."hinila ko na lang siya papunta sa CR.
"Teka Prae!Anong gagawen natin don??wala akong pamalit.May extra ka bang dala??ang alam ko wala.Malelate ka Prae!matutuyo naman toh ee wag na lang!."marami niyang sabi habang hila ko siya papuntang CR.
"Tss.Wag nang madaming sinasabi nandito na tayo sa cr Jen okay!"sabi ko sakaniya.Kinuha ko yung tissue ko sa bag.Yun na lang ang naisip kong paraan."Tara lapit!"utos ko sakaniya pero bago pa siya makalapit may nahagip yung mata ko.Sana nga hindi ako namamalikmata.Sana totoo yung nakikita ko.
"Huyy Prae!"tawag sa akin ni Jen pero nakatingin lang ako dun sa plastic na may lamang white t-shirt.Oo yan yung nakita ko!.
"Jen!I think hindi na natin kailangan punasan ng tissue yang damit mo."sabi ko sakaniya habang nakatingin sa plastic.
"Huh??Prae??Pero baki--hindi ko na siya pinatapos at kinuha ko na yung plastic na yun.Totoo nga.Hinarap ko na siya at pinakita yun sakaniya.
"Prae..ano naman ya-- teka Prae tama ba yang nakikita ko??Plastic na may lamang white T-Shirt??Hindi ba ako nagkakamali totoo yang hawak mo??or baka naman nahihiba--hindi ko na siya pinatapos pa sa mga sasabihin niya.Nakakarindi.
"Oo totoo toh suotin mo nalang."sabi ko sakaniya at ibinigay sakaniya yun.Nagpalit naman agad siya.Nung naisuot niya na hindi pa din siya makapaniwala at syempre natutuwa siya.Sino ba namang hindi matutuwa na may kailangang kailangan kang isang bagay pero wala ka tapos makakakita ka na lang nun sa isang sulok at ang mas maganda pa bago!.
"Omooo!hulog ba toh na langit Prae??sabihin mo!"hindi makapaniwalang tanong niya sakin hawak pa yung braso ko.OA talaga niya hayysss.Hindi ko siya pinansin at tinanggal ko yung pagkakahawak niya sa braso ko.
"Oo na alam kong OA nanaman ako."sabi niya.
"Buti alam mo."sabi ko naman sakaniya.
"Pero nakakatuwa kase ee tsaka nakakapagtaka rin.Saan kaya galing toh??"tanong niya habang tinitingnan ang damit na suot niya sa salamin.Napaisip din tuloy ako.Nung may naisip ako tumingin ako sakaniya sa salamin tumingin din siya sakin na parang hinihintay ang isasagot ko sakaniya pero hindi sagot yung naisip ko kundi tanong din.
"No Jen.Hindi saan galing,kanino galing??"sabi ko sakaniya na naging dahilan ng pagtulala niya."Parking lot na lang mamaya geh."sabi ko na lang sakaniya.Lumabas na ako ng CR.Iniwan ko siyang nakatulala.Alam kong iniisip niya yung sinabi ko kung kanino iyon galing at hindi saan iyon galing.Kanino nga ba galing yun??Baka naiwanan??Ay mali hindi yun naiwan, ay hindi pwede ngang naiwan,ay basta ewan.Binilisan ko na ang paglalakad papunta sa room namin I'm 7mins. late.Pagpasok ko sa room nagtaka ko.Bakit ang unti lang nila??wala pang teacher??Tapos na breaktime ahh?!tinignan ko yung relo ko.Late na nga ako ee anong oras na ahh??.Dumeretso na lang ako sa upuan ko sa likod at umupo na.Haysss!.Magtatanong palang sana ako sa dalawa kong katabi si Nam at Jape pero naunahan naman nila ako...
BINABASA MO ANG
First And Last Love
Teen FictionI guess, all of us want our first love to be our last. What if your first love can be your last? ~That's priceless tho~ Other people think that it is impossible to happen but remember... "NOTHING IS IMPOSSIBLE"