Maraming katanungan ang aking isipan..
Mga katanungang, Hindi ko alam kung kailan magkakaroon
Ng kasagutan.
Paalis na ako sa aking Dating pwesto ..
Ngunit ang mga tanong sa isip ko ay tila..
Parang isang sirang plakang paulit ulit dito.
Mga tanong na..
Hindi mo man lamang nabigyan ng oras at panahon
Nang sa gayon..
Ako ngayo'y matahimik na, at hindi na makulong pa,
Sa mga alaala mong dapat ay lipas na..
Ngunit tila sa puso ko ay parang nananariwa pa.
Gusto kong malaman.
Ngunit Pano?..
Pano kung, ako mismo ay walang lakas ng loob,
Upang harapin ka.. At itanong ang mga bagay
Na dapat noon pa ay may sagot na.
Ngunit paano nga ba magkakaroon ng kasagutan..
Kung akoy naduduwag,Kapag nandiyan kana..
At kung ang mga mata nating dalawa
Ay magka tagpo na.
Malamang tulad ng dati..
Lalagpasan mo nalamang ako na parang walang,
Salitang "Tayo noon".
Hanggang sa dumating ang isang araw na.
Kaharap na ulit kita..
Akala ko maisasambit kona..
Akala ko maisasakatuparan ko na
Ang dapat na noon pa ay nalaman mona.
Pero AKALA ko lang pala..
Dahil NADUWAG na naman ako..
Pero NGAYON hindi nato dahil sayo..
Dahil nato sa BABAENG kararating lamang
Na ngayo'y nasa tabi mo..
At humalik pa sa labi mo.
Na dati ay saakin..
Ngunit ngayo'y kanya narin..
Parang ang lahat ng katanungang ilang taon kong
Ikinubli sa isipan ko ay magkakaroon ng sagot
Sa isang pitik ng mapag larong kapalarang ito.
NGAYO'Y may sagot na..
At dapat na akong maging masaya..
Para sa inyong dalawa..
Hindi na kita guguluhin pa.
Dahil alam kona..
Alam ko na.
Na wala ng MAIBABALIK PA.
