Noong nakaraang Lunes , umpisa na ng Official class...
WOOoooHHH.... parang kailan lang ay nakabakasyon ako,...
One year din akong nakatennga sa bahay.. Puro pahinga at kain ang ginawa ko in other words "PA DONYA" .. "PRINCESS PRISONER" of my own home.. Oo , nakakulong at kinulong nila ako sa bahay, take note walang CELLPHONE,FACEBOOK AT kapag sinuswerte kapa talaga e WALA PANG T.V.
San kapa??
For more than 4 months (that was 122 days , 2,928hrs., 175,680mins., at 10,540,800secs.,) Lang naman ang tiniis ko walang communication sa outside world, walang aligaga o nakakatarantang habulan ng projects at higit sa lahat walang SOCIAL LIFE...
Doon ako naawa sa sarili ko, madalang sa patak ng hamog sa umaga kung dumalaw ang mga kaibigan ko na alam ko naman ang dahilan..
.Malungkot ang mga sumunod na araw at buwan, wala na nga kasing magawa e wala pang magawa...
. Akala ng iba ay masaya ang maging Prinsesa... "HINDI.. BORING!!!!" MAS gusto ko pang magpakahirap sa pag aaral at magpakapagod sa pagtra trabaho kaysa maghapong nakatambay sa bahay o di naman kaya ay matulog maghapon...
Kaya hindi ko lubos maiisip kung paano natiis ni JUAN TAMAD ang walang ginawa maghapon.. Normal ba yun?? o Normal ba siya??
Mahirap magkasakit ....Gamot dito, turok doo, ospital doon , check up dito.. sa buong taon at hanggang ngayon ganito parin ang takbo ng buhay ko..
2011 was the worse yet on a second thought was the best year of my whole life...
Sa taong ito ay nakilala ko ng lubos yung taong hinahangaan at minahal ko eventually.. Siya lang naman ang nag iisang lalaking nagpatibok ng puso ko.. Doon ko na realize na marunong nakong magpahalaga ng ibang tao at higit sa lahat (YES LORD) natuto akong magmahal ng totoo...
So much happiness filled me. No, not just happiness but true JOY... He makes my everyday complete and full of unbuying smile..Puro kwentuhan , kulitan , tawanan at Lambingan..
I thought I CAN LIVE WITH THAT...
Pero sa paglipas ng panahon at sa unti unting pagtatapos ng taong yun e unti unti ding lumalabo at nawawala ang salitang "FOREVER" sa relasyon naming dalawa.. maraming nagbago... pero bago pa ang lahat ay inihanda kona ang sarili ko.. 'LALABAN AKO' , ipaglalaban ko kung ano man ang nararamdaman ko para sakanya, lumaban ako... I've been the best and most understanding girlfriend of all time, nagpaka good girl ako at hindi ako tumingin sa iba kahit tempted ako.. kasi nga mahal na mahal ko siya..
Did I look Idiot ? Yes, I was but I dont care... I'M JUST INLOVE
Para akong pinapatay knowing na hindi ko alam kung saan ako nagkulang ..
SAAN NGA BA?? yan ang paulit ulit na tanong ng utak at puso ko..
Ano ba ang kulang???
Para sakin totoo parin ang salitang forever and ever kasi hanggang ngayon ay alam at ramdam ko pang mahal ko siya.. pero sabi nga nila kung kami at the end, God will find a way tro make our hearts cross again..
Umaasa?? diko alam
Mahal?? OO
Umiiyak?? 50...50...
Babalikan?? sana..
I'm not that person who easily give up on things i want... FIGHTER ako noh!!!
I love him kasi tanggap ko kung anu at sino siya .. yun ang basehan ko ng pagmamahal.. ACCEPTANCE..
Life is not easy as one two and three.. but take every step as challenge of life to become a better person someday.. but I know i can't be bnetter without that same person in my life although someday i wish he will be still mine...
