Unexpectedly [KathNiel]

💘 17 | Trouble

DEAN

Three months had passed. I can say there's a lot of changes since marami din ang nangyari. Isa na ko dun. Why? I don't know what's wrong with me...

Now that I treated Kath differently, weird na ba yun? If you're asking why she became special to me all of a sudden then sorry, I can't even answer myself.

Kusa ng nag-iisip yung utak ko at sinasabayan naman yun ng katawan ko. Ang tanga lang... Parang di ko hawak ang katawan ko, nagkukusa eh.

Ito pa ang mas weird. Nagiging possesive na ko pagdating sa kanya. Nagagalit na lang ako bigla pag may mga lalaking uma-aligid sa kanya. Ayokong nakikitawa siya sa mga kausap niyang iba. Pati nga sa tropa, umeepekto na rin... The hell! Am I possessed? Nah!

Sa tingin niyo, may sakit na ba ako? Kailangan ko na bang magpa-admit sa hospital? Nah! I don't think it's a joke too... isn't it?

Pero ang nakakatawa nga lang. Yung mga times na halos isumpa ko na siya ng dahil lang sa ayaw ko sa kanya, nakalimutan ko na. Ayoko ng inaasar siya kasi ang pikon nun. Ang bilis magalit tas ayoko nung feeling na hindi kami bati kahit isang gabi lang. It happened, three times na nga eh. Last time I remembered, hindi ko nagustuhan yung nangyari...

"Love?" I called her.

Andito nga pala kami sa tambayan ngayon. Cutting classes... Ang sama ko na ba kung gusto ko lang siya makasama ng kami lang? Ang ingay kasi sa classroom tapos pag siya nandun, parang may sariling mundo, sobrang seryoso.

Hindi siya sumagot kaya hinarap ko na siya.

"Why don't you talk to me? Please..." Please love. Pero naka-simangot pa rin siya. "...you look like a monkey when you're doing that..." I tried to add humor on my look kaso I think I just made it worse.

Ang cute niya kasing inisin eh... she's been doing that for the past thirty minutes that we get in here. Walang nagawa yung joke ko. Dammit, Dj! Nag-joke ka pa talaga.

"Are you trying to laugh at me?" She said while glaring at me. I can't help it. I wanna pinch her cheeks kaso tumigil din nung hindi nagbago ang reaction niya.

"Ito na. Titigil na..." I give her a peace sign at uupo sana sa tabi niya kaso umiwas siya. Ito na naman po tayo

"Love, may problema ba?" This time, napatigil na talaga ko. Sinubukan kong hawakan ang kamay niya kaso tinabig niya lang ito.

"What's wrong?" Napataas ang boses ko kaya mas lalong bumusangot ang mukha niya. God! I starting to adore this girl so damn much...

"Nothing. Alam mo naiintindihan ko naman na kung bakit ka ganyan. Iniintindi ko kung bakit, bigla-bigla ka na lang nagbago. Hindi naman talaga tayo. So why Dj? What's your intention? Why are you suddenly acting like this? Enlighten me please..." Sumeryoso siya kaya natigilan ako. Oo nga, Dj... Why?

"I... I d--" She didn't let me finish.

"Dj, two months na tong kalokohang ginagawa natin pero yung pagiging matigasin ng ulo mo walang pinagbago... you know I hate this thing!" Galit nga to, Dj na tawag sakin eh. What did I do?

Naglakad ako papunta sa center table na kaharap niya at dun napiling umupo. Ayaw niyang tumabi ako sa kanya, why not seat here in front of her. It's not like I didn't own this place.

"Sorry, naman. I already told you I can't just... wait. Ano ba kasing nagawa ko?" She crossed her arms.

"Of course you wouldn't know! Wow! Who told you you're allowed to let me go with you doing your trouble huh? Kung magka-cutting ka nga lang sabihin mo ng masabihan ko sina Albie na samahan ka instead of me!" Fuck! I just forgot her priority. Freaking studies.