Unexpectedly [KathNiel]

💘 18 | Tears

Lassie's Note: I hope you'll be open-minded with this one. You can skip to the next chapter if the following scenes would be uncomfortable for you. Thank you!
_____________________

DEAN

I called and called Kath all night but she didn't answer my calls and messages. In the end, di ko na rin siya ma contact. She turned off her phone.

Gulong-gulo na ang buhok ko at kalat na kalat na ang mga gamit sa kwarto ko. Napag-buntungan ko kaai ng galit.

Hindi na ko sanay na ganito kami, kaya nagpupuyat ako kakaisip ng paraan para maka-usap siya.

Two days.

Two days na siyang hindi pumasok. I haven't talked to her since the last time we met. I'm going crazy every time an hour passed and I have done nothing.

She didn't open her phone and the guards in their house won't let me in to talk to her. Ilang besis kong sinubukan pero hindi pa rin.

I realized how different I am ti her now. Hindi naman niya gagawing big deal yung nakita niya kung wala lang yung epekto sa kanya, diba? Di kaya may nararamdaman na rin siya para sakin? Funny, Dj.

But I hope there's a chance...

Tinanong ko si Ariella kong naka-usap niya ba si Kath because they're neighboors. Ang sabi niya, nagpadala lang ng excuse slip sa kanya tapos wala ng ibang sinabi. The reason's not feeling well.

I know I'm that reason. She's covering it up and just by thinking of it kills me. I don't know what to do.

Above all else, I'm fucking worried. She's alone in their house. Hindi naman sa wala akong tiwala sa mga maids nila. May mga sarili din kasi yung mga trabaho. If she's really not feeling well, who would take care of her?

Kinausap ako ni Jule na ka tropa ko kanina. Alam niyang may problema kami ni Kath kaya sinabihan niya ko na kailangan ko na daw kausapin ngayon. Hindi daw kasi basta basta natatanggal ang galit nun.

I told her that I've tried so many times but the guards just won't let me in. Hindi ko naman siya nata-tawagan.

They're also worried.

Love, stay where you are. I won't let this night end na hindi kita nakaka-usap. Please!

Tinitigan ko muna ng ilang sandali ang malaking gate nila bago ko naisipang pindutin ang doorbell.

I ditched my afternoon classes para makapag-isip ng paraan kung paano ko kakausapin si Kath.

I was shocked not to see one of their guards to open the gate. I saw one of their maids instead.

"Ay kayo pala Sir Dean. Pasensya na natagalan ang pagbukas ko, kumakain kasi kami ng hapunan." That explains why the guards aren't here.

"Okay lang po Manang. A-andyan po ba si Kath?" I guess this maid doesn't know we're not in good terms with her boss kaya casual yung pakikipag-usap niya sakin.

"Eh Sir, hindi nga lumalabas ng kawarto si Ma'am Kath. Tapos pag hindi naman namin siya dadalhan ng pagkain sa kwarto niya, hindi rin siya kakain." Nakuyom ko ang mga kamao ko. Buti na lang talaga at hindi yung guards yung nakapagbukas ng gate dahil hindi ko malalaman to.

"Ayaw niya rin kasing ipasabi sa parents niya kaya nag-aalala na kami dito. Kung pwede Sir kausapin niyo si Ma'am Kath. Baka kasi mapagalitan ako nila Sir at Ma'am pag umuwi na sila. Please sir, kayo na ang bahalang kausapin si Ma'am." Pakiusap niya.

"Kailan po ba uuwi yung parents niya Manang? Pati yung mga kapatid niya..." Tanong ko kahit na kating-kati na akong pumasok sa loob at puntahan si Kath.