The 100th Hungergames '4e kwartskwelling'

District 1: De arena II

District 1: De arena II

Cora Lox

Het lichaam van Benta werd eindelijk opgehaald. En niet lang daarna gingen de porten open. ‘Ze komen!’ gilde iemand. We sprongen op en pakte onze wapens. We gingen in een kring rond de ingang van de hoorn staan. De porten waren nu  helemaal open en een horde vliegende besten kwamen de arena in. Het waren een soort van wespen. Maar dan veel groter en hun rug was bedekte met stekels. Het waren er nu al veel meer als de eerste golf. Een dode per keer was dus niet genoeg. Ik pakte mijn sabel stevig vast en zette me schrap. 4 besten kwamen op me af en ik sloeg ze met een klap neer. Paar slijm spatte in het rond en ik zat helemaal onder. Ik veegde mijn gezicht af en ging meteen weer in de aanval. Ik wist er heel wat af te maken maar ze bleven maar komen. Ik keek even naar de rest. Iedereen zat net als mijn onder het paarse slijm. De besten bleven komen. En ik was blij toen eindelijk de poort dicht ging. Ik hoorde een gil. Ik keek opzij en zag een berg wespen over de grond krioelen. Uit de berg stak een voet. Ik huiverde. Ik voelde een sterke steek in mijn schouder. Een angels van een wesp stak erdoorheen. Ik trok hem er uit en het bloed begon te stromen. De dader lag dood op de grond. Dus als ze hun angel verliezen gaan ze dood. Ik rende op een paar besten af en hakte hun angel er af. ze vielen dood neer. Een  paar andere hadden gezien wat ik deed en deden hetzelfde. Ik hoorde iemand mijn naam roepen. Het was Miru. Ze lag op de grond en boven op haar zaten zeker zes besten. Ik renden naar haar toe en sloeg de besten van haar af. Er stak een angels uit haar buik en haar borst. De tranen stroomde over mijn wangen. ‘Wel winnen he.’ Zei ze. En toen was ze weg. Haar ogen stonden dof en staarde in het niets. Ik stond heel langzaam op. ‘Cora pas op!’ riep Holly. Een wesp kwam op me af maar ik had hem al gezien. Ik sloeg hem neer en begon op hem in te hakken ook al was hij allang dood. Mijn zusje was dood. Dat kon niet we zouden dit samen gaan winnen. Holly legde haar hand op mijn arm. Ik stopte meteen met slaan. ‘Ze zijn weg.’ zei ze. Ik zei niks een staarde naar het beest dat ik net had gemolesteerd. Ze bracht me naar de hoorn. ‘3 doden.’ Zei Morgana ‘Dot, Gray en Miru.’ Ik keek haar woest aan. Maar wat kon zij er ook aan doen. Ik ging bij de rest zitten. iedereen begon zich schoon te maken maar daar wilde ik niet eens aan denken.

Boxley Tos                      

Cora barste in tranen uit. Watje. Je weet dat het kan gebeuren als je hier aan mee doet. Maar nu ging alle aandacht naar haar. Dat was mooi. Ik liep naar het lichaam van Gray. Je zag duidelijk dat zijn wond was gemaakt door een wapen. Mijn wapen. Ik pakte een angel van de grond en stak die in de wond. Zo zou niemand meer twijfelen. Ik liep terug naar de rest. ‘Wat ging je doen?’ vroeg Holly. ‘Even kijken bij Gray.’ Zei ik kortaf. Ze keek me even doordringend aan maar ging toen weer verder met Cora. Ik had echt een hekel aan haar. Zij zou de volgende zijn. 

Holly bleu 

Ik vertrouwde Boxley niet helemaal. Dat deed ik al niet bij de boete. En ik denk dat ik eerder uit moet kijken voor hem dan voor Morgana. Maar eerst moest ik de volgende vier uur zien door te komen. Dat ging sneller dan ik dacht. Het had me ook veel tijd gekost om Cora weer rustig te krijgen maar zo lang. Ik had net wat eten naar binnen gewerkt toen de lichamen werden opgehaald. Iedereen pakte zijn wapen en ging staan. De poorten gingen open en ik gilde toen ik zag wat het was. Het waren spinnen. Hun lijf zo groot als een hond en met twaalf poten. Ze krioelden als een zwarte golf naar ons toe. Ik zag dat iedereen even een moment nodig had om zijn moed bij elkaar te krijgen. Maar ik zetten mijn angst opzei en begon op de besten in te slaan. Deze keer was het niet makkelijk om ze kapot te krijgen. als je er een poot af wist te hakken gingen ze gewoon door. Ik zag dat Cars er eentje zo ver had dat hij nog op twee poten heen en weer wankelde maar hij bleef aanvallen. De porten gingen als snel dicht. Maar er kon ook haast geen beest meer bij. overal om me heen zag het zwart. Een beest pakte mijn been en probeerde er in te bijten. Ik sloeg hem weg maar een ander nam zijn plaats al weer in. Cars die naast me stond werd omvergetrokken en werd bedolven onder de besten. Ik wist dat in niks meer voor hem kon doen. Ik probeerde dicht bij iemand anders in de buurt te komen. Dat had tot nu toe het beste gewerkt voor me. Ik kwam naast Cora terecht. Ondanks dat ze een half uur gelden nog helemaal van streek was stond ze nu te vechten als of er niks anders meer bestond. Ik hoorde een schreeuw maar had geen tijd om er aandacht aan te besteden. Ik dode heel wat besten en maar er leek geen einde aan te komen. En dat terwijl de porten al dicht waren. Ik keek even opzijn naar Cora en zag dat ze op me af kwam. Ik snapte niet waarom. Ze gaf me een duw. Ik wist nog net in evenwicht te blijven en keek haar boos aan. ze had me wel kunnen vermoorden. Ik wilde iets tegen haar zeggen maar ze viel voorover. Ik ving haar op. Uit haar rug stak een mes. Ze wilde me niet vermoorden. Ze had me gered. Ik keek waar het mes vandaan kwam. En hoe kon het ook niet anders. een stuk verderop stond Boxley druk in gevecht. Maar ik wist zeker dat hij het was. Ik tilde het levenloze lichaam van Cora op en bracht het al vechtende naar de hoorn. Daar legde ik haar op een tafel en besloot het te verdedigen. En dat deed ik ook. Ik was uitgeput maar ik bleef doorgaan. De besten hadden het bloed van Cora geroken en werden helemaal wild. Ik moest veel moeite doen om ze af te weren. Maar het lukte me. Ik sloeg de laatste spin kapot en het was over. Ik ging hijgend op de grond zitten. Een voor een kwam de rest de hoorn binnen. ‘Cars Gordy en Shim.’ Zei Morgana ‘En Cora.’ Voegde ik er aan toe. Morgana keek naar het lichaam van Cora. Ze zag het mes in haar rug. ‘Boxley.’ Zei ik. ik wist niet of ze me geloofde. Toen iedereen binnen was ging Morgana voor Boxley staan. Boxley was al groot maar Morgana torende er nog flink boven uit. ‘We hadden een afspraak.’ Zei Morgana. ‘Ja weet ik.’ zei Boxley cool. ‘Maar waarom zit jou mes dan in haar rug.’ Boxley keek verschrikt langs Morgana naar het lichaam van Cora. Hij had natuurlijk niet verwacht dat ik haar lichaam zo beschermen. Iedereen keek hem aan. ‘Heb jij dat gedaan of niet?’ vroeg ze Dreigend. Boxley keek naar ons voor hulp. Maar dan kan hij kijken tot hij een ons weegt. Morgana greep hem bij zijn keel een tilde hem op. ‘Ja of nee.’ Hij zei niks en zijn gezicht liep rood aan. Morgana keek even mijn kant op en ik knikte. Ze gooide Boxley met al haar kracht tegen de wand van de hoorn. Ik hoorden iets kraken en Boxley viel bewegingloos neer. Iedereen was doodstil en keek naar Morgana. Zij liep naar het lichaam van Boxley en sleepte het naar buiten. Morgana kwam terug binnen. ‘Laat dit een waarschuwing zijn.’

Kamile Ilse

Ik keek naar Holly. Zou ze nu nog steeds willen dat we Morgana doden? Want ik twijfel of zij onze belofte zou breken. Ik moet haar zien te spreken. ‘beste tributen.’ Het was de stem van Solveris Crust. ‘Van wegen een paar technische fouten zal de komende vier uur worden verlengd naar 24 uur.’ Iedereen was stil. ‘Stelletjes eikels.’ Zei Cox. ‘Ze hebben net gezien dat Morgana zonder na denken gewoon iemand vermoorden en nu hopen ze dat we dat allemaal gaan doen.’ ‘hij had gelijk. Ik kan me voor stellen  dat er zo voor de mensen in het Capitool niet veel aan is. We gaan wel dood. Maar niet zoals zij hopen. ‘Maar we hebben een afspraak.’ Zei Morgana. Iedereen knikte. ‘zullen we deze 24 uur dan gebruiken om de arena een beetje op te ruimen?’ vroeg Cox. Ik struikelde bijna over een wesp en dat had mijn dood wel kunnen zijn. De rest knikte. We liepen allemaal naar buiten en begonnen de besten op te ruimen. Een ranzig klusje. Binnen een mum van tijd zat ik helmaal onder het bloed en paars slijm. We gooide alles op een grote hoop en legde de lichamen van de rest bij elkaar naast de hoorn. Ze werden kort daarna opgehaald. Ik zocht een kans om met Holly te praten maar ze werd steeds omringd door de anderen. Ik bleef ook bij haar in de buurt en vond mijn kans toen ze naar de hoorn liep. ‘Wil je je plan nog steeds doorzetten.’ Ze schudden haar hoofd. ‘Morgana is anders dan ze zich voor doet. En zij heeft net als wij thuis geleerd wat eer een belofte betekend. In tegenstelling tot Boxley.’ Ik knikte. ‘We zien wel hoe het verder loopt.’