Penalty

17

Hoofdstuk 17

'Gefeliciteerd met je negentiende verjaardag, Lau!' riepen Maaike en Celeste in koor, toen ze woonkamer binnenkwam.

'We snappen dat je hoofd absoluut niet naar je verjaardag staat, maar Celes en ik hebben een taart voor je gebakken en vanmiddag komen er wat mensen langs om jou te feliciteren en taart te eten,' zei Maaike.

Laura vond het onwijs lief dat Maaike en Celeste dit voor haar geregeld hadden, maar eigenlijk had ze geen zin in haar verjaardagsfeest.

'Maaik en ik hebben een cadeautje voor je gekocht,' glimlachte Celeste, terwijl ze een kaart achter haar rug vandaan haalde.
'Lees maar gauw.'

Hey lieve, gekke, jarige Lau,

Gefeliciteerd met je verjaardag! Negentien, maar nog steeds niet volledig volwassen. Je gaat door een moeilijke tijd, maar weet dat je altijd bij ons terecht kunt! Van ons krijg je een etentje helemaal betaald door ons in je favoriete restaurant! Geniet van deze dag en vanmiddag trekken we een fles champagne open op je!

Dikke kus,

Je huisgenootjes Celeste en Maaike

'Bedankt! Dit had echt niet gehoeven, hoor,' vond Laura, die haar twee beste vriendinnen omhelsde.

'Natuurlijk wel, je bent jarig! Daar hoort een mooi cadeau bij,' zei Maaike. 'En voor onze beste vriendin is er niets te gek.'

'Goed, ik moet naar school. Tot vanmiddag, Lau,' Celeste gaf haar een knuffel.

'Celeste kan hier niet meer bij zijn nu, maar ik heb een extra verrassing voor je,' vertelde Maaike.

'Ik pak mijn telefoon erbij. Ik ben binnen twee minuten terug,' meldde Maaike. 

'Happy birthday!' hoorde ze haar vader en zusje door de telefoon schreeuwen.

Ze glimlachte. 'Dankjulliewel.'

'Ik mag naar huis!' vertelde Jiska aan de telefoon. 'Ik kan alleen niet naar je verjaardag komen vanwege mijn hersenschudding, maar ik beloof dat ik je snel zie.'

'Wat leuk,' reageerde Laura.

-

'Gefeliciteerd!' Matthijs begroette haar met drie kussen op Laura's wang.

'Hoe wist je dat ik jarig was?'

'Maaike belde me gisteravond om te vragen of ik op je verjaardag kwam. Dus ben ik na de training snel de stad ingegaan om een cadeautje voor je te kopen.'

'Alsjeblieft. Ik hoop dat je het mooi vindt.'

Laura maakte het kleine doosje open en zag dat er een zilveren armbandje in zat.

'Oh, wauw, hij is prachtig. Dankje, Matt,' glimlachte ze. 'Maar is dit niet veel te duur?'

'Maak je over mijn financiële situatie geen zorgen. Ik ben notabene profvoetballer en voor jou is niks te duur,' knipoogde Matthijs. 'Zal ik hem bij je omdoen?'

'Graag,' knikte Laura, terwijl ze haar pols strekte.

'Hij staat je geweldig,' was Matthijs van mening. 'Hoe gaat het met je moeder?'

'Geen nieuws over bekend,' zuchtte ze. 'Ik ben toch maar naar Amsterdam afgereisd gisteravond, omdat ik gister al had gemist op school en ik niets kan betekenen voor mijn moeder als ik mezelf daar zit te vervelen in het ziekenhuis.'

'Matt, het spijt me dat ik gister zo deed tegen je in het ziekenhuis. Het was niet mijn bedoeling zo tegen je tekeer te gaan.'

'Ik was niet boos op je en dat ben ik niet geweest. Ik heb er begrip voor, Lau. Ik zou hetzelfde gereageerd hebben.'

-

'Ik zou zeggen: doe een wens,' zei Celeste.

Terwijl ze de kaarsjes uitblies, deed ze de wens dat haar moeder beter zou worden.

'Wie wil er taart?' vroeg Laura.

'Laat mij dit maar doen, Lau. Er is hier namelijk iemand voor je.' Celeste nam het mee van haar over.

'Pap, wat doe jij hier?' Met open mond keek ze Peter aan.

'Wat denk je nou? Dat ik op de verjaardag van mijn eigen dochter niet kom?' Peter drukte een kus op haar voorhoofd.

'Je bent alweer negentien. Wat vliegt de tijd toch. Ik weet als de dag van vandaag dat je geboren werd.'

'Zijn de uitslagen van mama al bekend?' wilde ze weten.

'Nee, de artsen dachten dat de uitslagen vandaag zouden hebben, zoals jou verteld was, maar ze willen wat aanvullende onderzoeken doen om te checken of het is wat ze vermoeden,' antwoordde Peter.

'Eén ding wat zeker is, is dat Lisanne waarschijnlijk in coma ligt en niet hersendood is.'

'Ik heb geen tijd gehad om een verjaardagscadeau voor je te kopen. Sorry daarvoor. Ik beloof dat je het cadeau van me tegoed hebt,' verontschuldigde haar vader zich.

'Het geeft niet, pap. Het is al een cadeau dat je hier voor me bent,' wuifde ze het weg.

'Heb je zin in taart?' glimlachte Laura.

'Ja, lekker.'

'Lau, kan ik je zo even spreken?' Het was Matthijs die naast haar verscheen.

'Ja, is goed, ik kom er aan,' was haar antwoord.

'Ga maar naar hem toe,' grijnsde Peter, waarna ze richting Matthijs liep.

'Kom even mee, ik bespreek het liever met je op een rustige plek.'

'Prima,' ze trok Matthijs mee naar haar kamer waar ze op bed plofte.

'Leuke kamer heb je,' was hij van mening.

'Thanks, ik heb er lang over gedaan voordat ik het af was. Waar wil je het over hebben?' vroeg Laura.

'Voor mij hoef je geen masker op te zetten, hè! Ik zie best dat je geen zin hebt in deze verjaardag en dat je het liefst alleen wilt zijn. Maaike en Celeste snappen dat niet, denk ik. Of misschien snappen ze het, maar willen ze het niet inzien.'