လူပ်ိဳသိုး
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
(၁)
ညကတိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္လၽွက္ရွိသည္။ ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ ေမွာင္မဲေနေသာ အရိပ္အေယာင္မ်ားမွလြဲ ၍အျခားသက္ရွိဟူ၍ ေပ်ာက္ျခင္းမလွေပ်ာက္ဆုံးေနပါသည္။ သူ႔ရဲ့အသက္ရွူသံေတြက ခပ္ျပင္းျပင္းေလးထြက္ေပၚေနသည္။ ဝင္ေလထြက္ေလ ပင့္သက္ရွိုက္လိုက္တိုင္း သူ႔ရဲ့ရင္ထဲလွိုက္ကနဲ လွိုက္ကနဲျဖစ္သြားသည္။ သူ႔မ်က္ႏွာေပၚဝဲေနသည့္ ဇာျခင္ေထာင္စေလးက သူ႔ရဲ့အသက္ရွူေလေၾကာင့္ အနည္းငယ္ လွုပ္ခတ္သြားသည္။ သူ႔ခႏၶာေပၚတြင္ အညာေစာင္အပါးေလးကိုသာျခဳံထားပါသည္။ သူ႔ခါးကပုဆိုးကေတာ့ ကြင္းလုံးေျပၿပီး သူ႔လည္ပင္းသို႔ေရာက္ေနပါသည္။ သူ႔ႏွုတ္ခမ္းသားေတြကို လၽွာျဖင့္တစ္ခ်က္သပ္လိုက္ရင္း တိုးတိုးေလးၿငီးညဴမိသည္။
"..............."
ေစာင္ထဲတြင္လွုပ္ရွားေနေသာ သူ႔ရဲ့လက္ကေလး သြက္သထက္ပိုမိုသြက္လာပါသည္။ သူ႔အသက္ရွူသံေတြ ျမန္သထက္ျမန္လာၿပီး ေလာကႀကီးကိုေမ့ခ်င္သလို ေလထဲသို႔လြင့္ေျမာက္သြားသလိုခံစားေနရသည္။ ဆူညံလွိုက္ခုန္ေန ေသာသူ႔ရင္ခုန္သံ အပိုင္းအစေတြက ဟိုးအေဝးကစၾကဝဠာထဲကို လႊင့္ပစ္ခံလိုက္ရသလို လြင့္ေျမာသြားသည္။ သူ႔ႏွုတ္ခမ္းေလးကို အသာခပ္ဖြဖြေလးကိုက္ထားမိသည္။ သူ႔နားရြက္ေလးေတြကလဲ နီျမန္းေနေလာက္ေရာ့မည္။ သူ႔ဆံပင္စေတြကေတာ့ ရမၼက္ေခၽြးေတြျဖင့္ စိုစျပဳလာသည္။
သူ႔လက္ရဲ့ လွုပ္ရွားမွုေလးေတြင္ ျမန္လာတာနဲ႔အမၽွ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္တြင္ အားမလိုအားမရျဖစ္ၿပီး ခါးေလးေကာ့ေကာ့သြားမိသည္။ ခံစားမွုအရသာေတြ အထြတ္ထိပ္သို႔ေရာက္ရွိလာေသာအခါ ေကာင္းကင္ဘုံက နတ္စည္းစိမ္ေတြ သူ႔ေပါင္ေၾကာတစ္ေလၽွာက္ စီးဝင္လာပါသည္။
