Hayatım çıkmazlar dan ibarettir benim.kisaca şöyle anlatayım...
Annemi hiç göremedim ve tanımadım babamla beraber bir gecekonduda yaşıyoruz. henüz 9 yaşındaydım ve bir sabah babamın telefon konuşmasıyla uyandım.karşıdaki kişiye:
-Yeter artık ben daha fazla bakmıyorum hayatımı yaşamak ıstyorum kızına bakacak başka birini bulursun diyip bavulunu alıp gıtigını duydum.
Napacagımı bılemedım. babam gıtıkten sonra kalakaldım tek başıma kış soğuk napacam ben agladım babacım lutfen gel lutfen dıye ağlıyordum sonra hemen perdelerı kapatıp evde yokmuşuz imajı vermeye çalıştım her Sabah bırı kapıyı çalıp kapıya yiyecekler bırakıyodu. Kim bu yoksa babam mı? Bu evde yokmuşuz ımajını sadece 3 gun surdure bılmıştım. bır gun kapıyı çaldı 2 adam takım elbıselı ve bır kadın benı alıp goturduler sanırım burası yetımhaneydı ama burası çok farklıydı hergun sabah 7 de kalkıp Egitim verıyolardı bazı arkadaşlarımı bizden ayrıldılar bız 6 kişilik gurupduk Hakan Melek Sevinç Murat Eylul Yusuf Bu arada benim ismim Eylül ama gerçek isimlerimiz tabıkı bu degıl takma isimler kattılar bıze bana eylüllü
