HapPy LoVe: 100 days with the Royal Snob

chapter 43: sorry

While dancing...

"Im sorry for all the pain that I've caused you. I hope I can unwrite the past and never been such a coward. I should have value your feelings. Im truly sorry. I know I cant set things right, right now. But I swear I'll make it up to you the best way I know." Pabulong na sabi ni Yuan.

Na iyak nalang ako.

Para bang nawala yung tinik sa puso ko and the same time... reality strikes! YUAN IS ONLY IN MY DREAM and his far from being mine.

Tumigil na kami sa pag-sayaw.

Pinahiran din niya yung luha sa mata ko.

"Can you forgive me?" Sabi nito sa akin.

Wala naman talaga siyang kasalanan diba? I cant order him to love me back. Ako yung nag mahal... ako yung nagpaka-tangga... ako ang umasa... ME... he didn't ask me to do it. ITS ME!!! ME!!! ME!!! I'm the one should be blame for all the miserable things that had happen to myself.

kaya... kahit ganon... I'll freely accept his sorry. 

and that doesn't only mean I forgive him... but also... im setting him free.

"One condition... wag kanang snob sa akin, okay?" Sabi ko habng napapaiyak.

"Promise." Sabi ni Yuan.

ngumiti nalang kami sa isa't isa... after all we've been through... no after all i've been through... ganyan siguro pag talanggang mahal mo ang isang tao... kahit masakit, you are still willing to do everything, forgive and even forget.

Atleast di ba I'm true sa nararamdaman ko, nasabi ko na sa kanya and I even fight for it. Kaya kung natalo man ako... atleast I tried.  Yun naman din ang importante diba?

kaya good job for myself! 

And sana, our friendship will remain forever... para happy ever after parin kaming dalawa... hindi ngalang pang LOVE STORY yung happy endng namin.

hehehehehehehe! ^___________^

.

..

...

....

.....

.......

.........

...........

................

......................

.................................

...........................................

....................................................

..........................................................................

Atsaka malay niyo someday magkaroon pa ako ng mas hot at fafabol na boyfrien hindi pa masungit at snob tulad niya.

HAHAHAHAHAHA!!!!

As long as hindi pa instinct ang humanity... may pag-asa pa ako!!!!!!  ( * _______ * )

BWAAAAAHAHAHAHAHA!  (evil laugh)

~End :D

Di joke lang! akala niyo noh! BUT WAIT THERE"S MORE!!!!!

Continuation:

"Friends???" Sabi ko.

"Friends." Sabi niya.

"Sige na! Tigilan na nga natin tong kadramahang ito nasisira yung make-up ko eh." Sabi ko.

"Teka, saan nga pala si Roockie." Sabi ni Yuan.

"Ewan ko nga kung nasaan na ang lalaking iyon. Hindi niya nga ako kinuha sa bahay eh. May emergency siguro." Sabi ko.

"Soooo after highschool... saan ka mag ka-college." Sabi ko.

"ewan... but pupunta muna ako sa malaysia... magpapalamig muna ako sa utak don." Sabi ko.

Natahimik na ulit siya.

"Hoy! Tumahimik ka na naman." Sabi ko.

"Its because of me, isnt it?" Sabi niya.

"Hehehehe... parang ganon na nga...pero kailangan ko din naman mag bakasyon ano. Wag kang mag-alala... parang sugat lang yang kailangan gamotin... maghihilom din pagkatapos.. atsaka haller sulitin yung summer!!!" sabi ko sabay fake smile para hindi siya ma awkward.

Nanatili siyang walang imik.

Nagui-guilty siguro siya.

Well, kasalanan din naman niya eh! Hahahaha...xD

"anong sabi ni Roockie?" Sabi ni Yuan.

"Huh?" Sabi ko.

Ay Oo nga pala! Hindi niya pa alam yung pagdradrama namin, nakalimutan kong sabihin. Kailan ko na palang sabihin sa kanya para matapos na yung pag-aaway at kadramahan ni Roockie.

Hahahahahaha... :D 

"Actually...." natigil ako ng tumunog yung phone niya.

"Hello. Yeah... okay." Sabi nito sabay baba sa cellphone. "Uhm, may emergency kasi.... atsaka.... aaaaaahhhh....aaaaahhhh...."

"Okay lang sige ingat." Sabi ko.

"You too." Sabi nito at umalis na siya.

"Bye." Sabi ko.

OH WELL... Hindi na din importante na malaman niya yung bagay nayon... wala naman kasing magbabago.

At heto ako....

Basang-basa sa ulan...

Walang masisilungan...

Walang malalapitan...

Sana may luha pa akong ma-iiluha...

Ng mabawasan ang aking kalungkutan.

Di joke! Kanta yun eh! Nakalimutan ko lang yung title.

Ito ba naman ako nag iisa.

Pero this time panatag na ako.

Masakit, pero atleast natapos na diba. Wala ng gulo! Wala ng away2x at drama2x na mangyayari.

Though wala pa rin akong boylet.

Pero okay na rin yun... 

Baka may maloko ako bukas, o sa sunod na araw, o sunod sunod na araw... o di kaya sa isang linggo... someday diba.

Dadating din yung Sherk ko baka na delay lang.

HAHAHAHAHAHA!!!!