Lonely (COMPLETED)

Chapter 4

Chapter 4

So the weekend came. I went to the coffee shop for my working hours and had to add the time I used yesterday.

I thought it was a regret that I sacrificed my work just for that damn date but then, I'm kinda thankful because I got the chance to be with Blake.

Gabi na ng matapos ko ang duty ko. Di pa rin mawala-wala sa isipan ko iyong pangyayari kagabi. Iyong mga pinag-usapan namin ni Blake at lalong lalo na iyong mga mata niya. Just good enough that instead of remembering that shameful scene with Morrison, all I think about is Blake. Truly, he replaced that disgraceful event in my mind with a good one.

"I can't imagine that bastard is capable of doing that to you!" Katlyn said, angrily. "He's nice base on his looks but.. ugh!"

"Looks can be deceiving," I replied.

Yeah, Morrison might be nice on the outside but he's an asshole inside.

"Buti nalang talaga nandoon si Blake. Teka.. why was he there?"

"Meeting with friends daw."

Tumango nalang si Katlyn sa sinabi ko.

"Oh, ayan na si Lark," matabang kong sabi sa kanya.

Male-left out na naman ako dahil sa lovebirds na 'yan.

Habang nagla-lunch ay most of the time na tahimik lang ako. Syempre, madalas na mag-usap ang dalawang lovebirds kaya shut up nalang ako. Nalaman na rin pala ni Lark iyong ginawa ni Morrison. Same department lang sila kaya nakompronta na niya yung mokong na yun. Pero sa kanyang mga kinukwento at base na rin kung paano niya sinasabi ay alam kong hindi pa iyon buo. May mga kinakaligtaan siya. Hindi ko na iyon inukray pa dahil alam ko namang hindi niya sinasabi para protektahan lang ako sa mga maaring sinabi nung ungas na 'yon.

"Ibibigay ko nalang pala bukas iyong damit saka heels na pinahiram mo sa akin," saad ko kay Katlyn.

Nasa lobby na kami at hihintayin lang niya rito si Lark. Papunta naman raw yun e.

"What? Sa'yo na yun, ano ka ba?"

"Di nga? Di ko rin naman yun masyadong magagamit, e."

"Basta. Sa'yo na yun. Di ko naman yun pinahiram sa'yo. Binili ko talaga yun para sa'yo."

Wala na akong nagawa at nagpaalam na rin sa kanya. Dumiretso nalang ako ng coffee shop para sa duty ko.

Napapasaya na rin naman ako sa part time job ko. Kahit nakaka-pagod lalo na 'pag marami ang customers, at least, nakaka-serve ako.

"One Caramel Frappuccino and a Banoffee Pie," order ng isang teenager na babae.

"Right away, ma'am."

Inasikaso ko na kaagad iyon.

Naalala ko lang yung dating high schooler na Aria. Mahilig rin ako sa coffee shop para mag-aral. Kagaya lang niya.

Nang mag-8 na nang mag-out ako. Dumaan ako ng convenient store para bumili ng pang-dinner. Kadalasan naman kasi mga instant goods lang yung kinakain ko para less time sa pagluto tsaka mag-isa lang naman ako.

Kinabuksan, muntikan ko ng maka-limutan na magkaklase pala kami ni Blake kaya medyo naexcited ako na makita siya. Pag-pasok ko ay wala pa siya. Marami-rami na rin naman kami na nandito.

Di lang rin nagtagal ay dumating na siya. Kusa siyang tumabi sa akin. Di ko sana kukunin iyong bag ko na nasa upuan lang na katabi ko pero kinuha niya iyon at nilagay sa kabilang side ko.

"Your day seems happy.." I commented when I saw his smile and feel a good vibe in his aura.

"It is," he simply answered with a smile.