Penalty

19

Hoofdstuk 19

'Amsterdam Bijlmer Arena. Overstappen op metro 50, bus 44, 47, 66, 120...' Ze stapte de metro uit en drukte haar oortjes wat dieper in haar oor. Het liedje Mistletoe klonk door haar oortjes. Kerstliedjes waren altijd al Laura's ding geweest, zeker als de Kerst er weer aankwam en zij ze ongestoord vaker kon luisteren en niemand haar meer raar aankeek als ze het deed.

Aye love, the Wisemen follow the star, the way I follow my heart.
And it lead me to a miracle, hey love
Don't ya buy me nothin', 'cause I am feelin' one thing.
Your lips on my lips, that's a merry merry Christmas.

Ze was opweg naar Matthijs. Ze hadden afgesproken dat ze naar sportpark De Toekomst zou komen, omdat hij haar wat 'dringends' wilde vragen. Laura had geen enkel idee waar het over kon gaan.

Na een kwartier stapte ze De Toekomst binnen. Kleine jongetjes vanaf zes jaar, mannen en vrouwen in Ajax-trainingspakken liepen langs haar. Laura liep de trap op die naar de kantine leidde en nam plaats aan een tafeltje, waar ze geduldig op Matthijs wachtte.

Laura van Vliet:
Ik wacht op je in de kantine:)

Matthijs de Ligt:
Ik kom er nu aan!

'Boe,' fluisterde Matthijs in haar oor.

Laura schrok op.

'Ik liet je schrikken, hè?' grijnsde hij.

'Niet,' wilde ze niet toegeven, maar de geschrokken uitdrukking op haar gezicht verraadde haar leugen en dat wist ze zelf al te goed.

'Wil je wat drinken?'

'Een colaatje, alsjeblieft,' was haar reactie.

'Kijk eens,' Matthijs zette twee glazen cola neer.

'Dank je,' Laura schonk hem een glimlach.

'Kon het complex vinden?'

'Ik redde het net aan, aangezien de metro vertraging had. Maar de weg hiertoe is niet zo moeilijk.'

'Ja, ik weet dat het een beetje last-minute was,' knikte hij. 'Sorry daarvoor.

'Is dit Laura?' Ze herkende de jongen als één van de twee jongens die er ook op het feestje waren toen Matthijs wijn op haar jurk had gemorst. De andere jongen stond er ook naast, maar hield zijn mond.

'Ja, dit is Laura, ja,' zei Matthijs.

'Carel en ik hebben veel over je gehoord,' grijnsde de jongen, terwijl hij zijn hand uitstak. 'Noa Benninga.'

'Laura van Vliet,' glimlachte ze.

'En dit is de middenvelder waar wij niet zonder kunnen; Carel Eiting,' kondigde Matthijs aan.

'Carel dus,' stelde hij zich voor.

'Nou, wij laten de twee tortelduifjes weer alleen,' Laura zag Carel naar Matthijs knipogen en ze dacht dat ze hem roder aan zag lopen, of verbeelde ze dat maar?

Tortelduifjes? Zouden Celeste en Maaike gister dan toch gelijk gehad hebben? Laura hoopte het zo.

Matthijs kuchte. 'Zeg, ik vroeg me af hoe jij dit jaar Kerst viert?'

'Niet, denk ik, wegens het feit dat mijn moeder in het ziekenhuis ligt en we niet weten hoelang het gaat duren voordat ze bijkomt,' antwoordde ze. 'Hoezo eigenlijk?'

'Zoiets dacht ik al, en dus heb ik gister aan mijn ouders en zusje voorgelegd of zij ermee akkoord gingen als jij Eerste Kerstdag bij ons zou komen. Je moet het natuurlijk ook zelf willen.'

'Het lijkt me heel leuk,' ging Laura op zijn aanbod in, 'maar ben ik echt geen te grote last?'

'Jij nooit,' reageerde Matthijs.

Flirtte hij nou met haar?

-

'En dit is de Coolsingel,' eindigde Laura haar rondleiding door het Rotterdamse centrum.

Nadat ze wat gedronken hadden in de kantine van De Toekomst, was het Matthijs' idee geweest om naar Rotterdam te gaan en dat Laura iets van de stad zou laten zien waar ze geboren was en achttien jaar van haar leven had gewoond.

'Waar de slechtste club van Nederland gehuldigd wordt als ze kampioen worden, wat bijna nooit gebeurt, of eens in de achttien jaar,' voegde Matthijs er aan toe.

'Je haalt me de woorden uit de mond,' gniffelde ze.

'Wil je nog naar je moeder toe?' stelde Matthijs voor. 'Je bent er nu in de buurt, dus als je wilt, moet je de kans pakken.'

'Ik snap dat je wat getraumatiseerd bent na de laatste keer toen ze een hartstilstand kreeg,' begrip keek Matthijs haar aan.

'Ik wil er graag heen,' zei Laura.

-

'Hey, mam, deze keer geen hartstilstand krijgen, hè,' glimlachte Laura naar haar moeder, terwijl ze haar hand vasthield.

'Normaal gesproken zou ik antwoord krijgen op de vraag die ik nu ga stellen, maar ook al krijg ik geen antwoord; ik wil het je vertellen.'

Het voelde raar om tegen iemand te praten die geen reactie gaf, maar aan de andere kant vond ze het ook als een opluchting voelen.

'Matthijs waar ik je over verteld voor het ongeluk, staat op de gang te wachten en ik begin verliefd op hem te worden. Gister was hij ook op mijn verjaardag en toen waren onze gezichten zo dichtbij elkaar, dat er twee centimeter tussen zat voordat onze lippen konden raken,' vertelde ze aan haar moeder.

'Maaike en Celeste zeggen Matthijs me leuk vindt, maar zelf geloof ik hier helemaal niks van. 'Wat denk jij, mam? Vindt hij me leuk?'

-

Alvast een gelukkig nieuwjaar! Ik hoop dat jullie voorzichtig doen met vuurwerk en tot volgend jaar!

Liefs,
Eva