Penalty

20

Toen ik vanochtend op Wattpad keek, zag ik dat ik gewoon 33 in fanfictie sta!! Wow, echt super bedankt daarvoor!

Hoofdstuk 20

'Goedemorgen,' wenste ze haar collega's toe toen ze de bakkerij binnenstapte. Ze was blij dat eindelijk binnen was, aangezien de temperatuur onder het vriespunt lag en het daardoor erg koud was in Amsterdam. Helemaal nu het ochtend was.

'Jij ook,' kreeg ze van alle kanten terug te horen.

Ze hing haar jas aan de kapstok op, waarna ze begon met het halen van broodjes uit de oven.

'Je bent op tijd, Laura,' hoorde in haar oor gefluisterd worden. Ze vermoedde dat het Finns stem zou zijn en toen ze zich omdraaide, werd haar vermoeden bevestigd.

'Ja, waarom zou ik dat niet zijn?'

'Je komt weleens te laat,' merkte Finn op.

Daar had hij een punt. Laura was vaak te laat, maar het was nooit langer dan tien minuten.

'Waarom had je je ziek gemeld afgelopen maandag?' vroeg Finn, terwijl hij de broden inpakte die ze al afgekoeld waren.

'Was het soms omdat ik je zoende? Of ben je toch van gedachten veranderd?' Finn gaf haar een knipoog.

'Ik snap het best, hoor, als je van gedachten bent veranderd. Ik bedoel: zo'n leuke jongen als ik kun je niet zomaar laten lopen.

Laura rolde met haar ogen. Droom jij maar lekker verder, dacht ze.

'Nee, Finn, hoe duidelijk moet ik tegen je zijn! Ik ben niet verliefd op en dat ga ik ook nooit worden ook.Bovendien draait niet altijd alles om jou, begrijp dat eens.'

Geërgerd draaide ze zich om. Waarom leek hij er alles aan te doen om het bloed onder haar nagels vandaan te halen?

'Gaat alles goed hier?' vroeg Leonie die haar ogen tot spleetjes kneep.

'Ja hoor,' reageerde Finn.

'Nee,' zuchtte ze, 'wil jij met me ruilen, Leonie? Dat ik achter de toonbank ga staan en jij hier. Ik houd het niet langer uit met Finn.'

'Natuurlijk,' knikte Leonie.

'Wie kan ik helpen?' riep Laura door de bakkerij heen, die zich had gevuld met wachtende mensen.

'Ja, ik wil graag een half bruin en een heel wit,' zei een man.

Ze knikte. 'Komt er aan, meneer.'

Ze pakte de broden uit het schap en legde ze op de toonbank.

-

'Hier heb je nog een croissantje,' gaf Leonie haar aan.

'Thanks,' glimlachte Laura toen ze een stukje croissant in haar mond stopte.

'Wat speelt er tussen jou en Finn?' wilde Leonie weten. 'Jullie konden het vorige goed met elkaar vinden en daarnet hoorde ik jouw geïrriteerde stem roepen dat niet alles om hem draaide.'

'Ik denk niet dat je dit al wist, maar Finn heeft me vorige week gezoend en vertelde er ook bij dat hij verliefd op me is. Ook is mijn moeder afgelopen zondag in het ziekenhuis beland na een auto-ongeluk en is ze sindsdien niet meer wakker
geworden,' vertelde Laura.

'Toen ik net met hem het brood uit de over moest halen, begon hij erover waarom ik er niet was en vroeg aan me of dat kwam door zijn zoen.'

'Wauw, wat heftig,' vond Leonie.

'Goed, volgens mij zal het vast druk zijn in de bakkerij. Laten we maar teruggaan,' stelde ze voor en maakte aanstalte om terug te gaan.

Toen ze de rij zag, zakte Laura de moed in de schoenen, maar wanneer Matthijs naar haar zwaaide, kreeg ze een glimlach op haar gezicht.

'Wat doe jij hier nou weer?' Verbaasd keek ze Matthijs aan.

'Ik kom brood halen,' zei Matthijs, 'waarvoor ga ik anders naar een bakker? En ik moet toegeven dat ik jou ook wilde zien.'

Laura glimlachte. Het begon er op te lijken dat haar twee huisgenoten gelijk konden gaan krijgen. Ze keek achterom en zag Finn jaloers naar Matthijs kijken. Een grijns sierde haar mond. Hopelijk ging hij zo inzien dat hij absoluut geen kans maakte.

'Oh, eh, oké..' Ze werd er een beetje sprakeloos van, maar herpakte zich snel.

'Wat kan ik voor je betekenen?'

'Twee hele volkeren bruin, alsjeblieft,' antwoordde Matthijs.

Uit de stelling haalde ze twee volkorenbroden en legde het op de toonbank.

'Dat was het?'

Matthijs knikte. 'Ja.'

'Dan wordt het twee euro, alsjeblieft.'

'Kijk eens,' hij legde een muntstuk van twee euro op de toonbank.

'Dankjewel. Een fijne dag verder,' glimlachte Laura.

'Jij ook!' reageerde Matthijs voordat hij de winkel uitliep.

'Weet je wel wie dat is?' zei Leonie enthousiast.

'Ja, Matthijs de Ligt, speler van het eerste elftal van Ajax en een vriend van me.'

'Dus je kent hem goed?' vroeg Leonie door.

'Zoiets,' antwoordde Laura, terwijl ze haar schouders ophaalde.

'Hoe ken je hem dan?' Geïnteresseerd staarde haar collega haar aan.

Normaal gesproken voerde ze nooit echt gesprekken met Leonie, maar nu ze erachter was gekomen dat Laura bevriend was met een Ajax-speler, leek ze ineens veel interesse voor haar te hebben.

'Eerst kwam ik hem tegen in de Kuip en daarna door een studiegenoot van mijn beste vriendin die een feestje gaf en dat bleek van zijn tweelingzusje te zijn.'

-

'Kan ik morgen langskomen?' hoorde ze haar zusje aan de lijn vragen.

'Ja, natuurlijk,' was Laura's antwoord.

'En hoe gaat het tussen jou en Matthijs?' Ze wist zeker dat Jiska nu een grote grijns op haar gezicht had.