The Vampires [Book 1]

Κεφάλαιο 9

"Έι... Τι έπαθες εσύ;" Με ρωτάει η Άλισον..
"Τίποτα.. καλά είμαι" της λέω αλλά δεν ήμουν..
Ακόμα ένα μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου αυτό που διάβασα εχθές; Βρυκόλακες;
Όχι ...δεν υπάρχει καμία περίπτωση.
"Ίζαμπελ" μου λέει φωναχτά.
"Ναι" της λέω.
"Σου μιλάω.. που ταξιδεύεις;" Με ρωτάει.
"Άλισον... Συνέβη κάτι εχθές που με έχει βάλει σε σκέψεις ... Ξέρω ότι δεν είναι δυνατόν σε καμία περίπτωση αλλά δεν μπορώ να σταματήσω να το σκέφτομαι" της λέω.
"Τι έγινε;" Με ρωτάει.
"Έψαχνα για αυτές τις επιθέσεις των ζώων και σε άλλες περιοχές... Και διάβασα κάτι για ύπαρξη βρυκολάκων" της λέω και δεν πιστεύω ότι βγήκε από το στόμα μου αυτή η λέξη." Είναι αδύνατον έτσι; Εννοώ...δεν υπάρχει περίπτωση να ισχύει" της λέω.
"Φυσικά και όχι... γλυκιά μου...είναι βλακείες που γράφουν για να τραβήξουν την προσοχη" μου λέει.
"Λογικό" της λέω και τότε χτυπάει το κουδούνι.
"Τάιλερ" λέω όταν ανοίγω την πόρτα.
"Γεια" μου λέει.
"Εκεί θα κάτσεις;" Τον ρωτάω
"Τι εννοείς;" Με ρωτάει.
"Θα στέκεσαι στην πόρτα; Έλα μέσα" του λέω και τότε μπαίνει στο σπίτι.
"Γεια σας κ. Χόκινς" λέει ο Τάιλερ στην θεία μου.
"Γεια σου Τάιλερ" του λέει και εκείνη.
"Έγινε κάτι για να έρθεις μέχρι εδώ;" Τον ρωτάω.
"Όχι... Απλά ήθελα να σου δώσω κάτι" μου λέει και βγάζει από την τσέπη του ένα βραχιόλι.
"Είναι πολύ όμορφο" του λέω.
"Θέλω να το φοράς... Και να μην το βγάλεις ποτέ" μου λέει.
"Δεν θα το βγάλω" του λέω .
"Αν όμως σε ρωτήσει ποτέ κανείς ποιος σου το έδωσε πες ότι είναι της μητέρας σου" μου λέει.
"Μα γιατί να το κάνω αυτό;" Τον ρωτάω
"Απλά κάντο... Θα καταλάβεις κάποια στιγμή" μου λέει.
"Εμμ εντάξει" του λέω.
"Ωραία .. και να θυμάσαι πάντα .. το βραχιόλι δεν στο έδωσα εγώ" μου λέει και τότε φεύγει.
"Πολύ βιαστικά έφυγε σήμερα" μου λέει η Άλισον.
"Ναι... Ήρθε να μου δώσει κάτι" της λέω.
"Τι ;" Με ρωτάει.
"Αυτό εδώ" της λέω και τις δείχνω το βραχιόλι.
"Τι στο;" Λέει η Άλισον έκπληκτη.
"Τι έγινε;" Την ρωτάω.
"Τίποτα... απλά νομίζω ότι το έχω ξανά δει αυτό το βραχιόλι" μου λέει.
"Μπορεί να υπάρχουν και άλλα" της λέω.
"Ίζαμπελ έχω μια μικρή δουλειά στην πόλη οπότε θα σε αφήσω για λίγο" μου λέει.
"Ναι φυσικά" της λέω και εκείνη παίρνει τα κλειδιά του αυτοκινήτου και φεύγει.

Μεριά Τάιλερ

"Ντέιμον σου είπα... Έχει το βραχιόλι και της το έδωσε η μαμά της... Και έχει πεθάνει.. " του λέω
"Ωραία... άρα δεν θα χρειαστεί να σκοτώσουμε κανέναν" λέει.
"Όχι δεν θα χρειαστεί αν και δεν νομίζω ότι θα δυσκολευόσουν και πολύ εσύ" του λέω.
"Τάιλερ.... Προσπαθώ να μας προστατεύσω"  μου λέει.
"Ναι... είμαι σίγουρος για αυτό" του λέω και τότε ακούω την πόρτα να χτυπάει.
"Κ. Χόκινς" λέω όταν ανοίγω την πόρτα.
"Γεια σου Τάιλερ" μου λέει και μπαίνει μέσα.
"Κ. Χόκινς... Αυτός είναι ο μεγάλος μου αδελφός ο Ντέιμον" της λέω.
"Τάιλερ...γιατί έδωσες αυτό το βραχιόλι στην ανιψιά μου;" Με ρωτάει.
"Όπα...εσύ της το έδωσες; Νόμιζα ότι είπες ότι ήταν της μητέρας της" λέει ο Ντέιμον.
"Θα μιλήσουμε μετά για αυτό" λέω στον Ντέιμον.
"Λοιπόν;" Με ρωτάει η Κ. Χόκινς.
"Ποιο είναι το πρόβλημα Κ. Χόκινς;" Την ρωτάω.
"Έλα τώρα Τάιλερ... Ξέρουμε και οι δύο γιατί υπάρχει αυτό το βραχιόλι" μου λέει.
"Δεν σας καταλαβαίνω" της λέω.
"Καταλαβαίνεις πολύ καλά Τάιλερ... Για αυτό πρόσεχε" μου λέει.
"Ηρέμησε... Δεν έκανε κάτι... Θέλει απλά να είναι σίγουρος ότι δεν θα την πειράξω" λέει ο Ντέιμον." Και ότι ξέρεις εσύ... Μένει εδώ μέσα" συνεχίζει.
"Ήμουν σίγουρη ότι κάτι δεν πάει καλά με εσένα... Δεν έμπαινες στο σπίτι αν δεν σου έλεγα να μπεις τώρα το βραχιόλι" λέει .
"Ωραία.. είμαστε βρυκόλακες... Τρομερή ανακάλυψη... Μας αφήνεις τώρα;" Της λέει ο Ντέιμον.
"Ποιος από τους δύο κάνει τους φόνους στην πόλη;" Μας ρωτάει.
"Κανείς... νομίζεις ότι μόνο εμείς υπάρχουμε;" Της λέει ο Ντέιμον " και γιατί ξαφνικά σε νοιάζει για το βραχιόλι..  της το έχει δώσει εδώ και μέρες... Τώρα το είδες;" Την ρωτάει μετά.
"Σήμερα το πρωί της το έδωσε... Τον είδα" εκεί η κ. Χόκινς στον Ντέιμον.
"Τότε πως;...... Ωωωω.... Πρέπει να μου κάνεις πλάκα;" Λέει ο Ντέιμον.
"Σταματήστε" λέω.
"Η μικρή Ιζαμπέλ;" Λέει ο Ντέιμον.
"Υποσχεθειται οι ότι θα ην προσέχετε" μας λέει.
"Θα το κάνουμε" λέει ο Ντέιμον.
"Όχι...εγώ θα το κάνω... Ο Ντέιμον δεν είναι άξιος εμπιστοσύνης" λέω.
"Δεν με νοιάζει ποιος θα το κάνει... Απλά κάντε το" μας λέει και φεύγει.
"Η μικρή Ιζαμπέλ;" Ξανά λέει ο Ντέιμον.
"Σκάσε πια" του λέω.
"Όχι... Αδερφέ μου είπες ψέματα..." Μου λέει.
"Αλλά πώς το ήξερες;" Με ρωτάει μετά.
"Δεν το ήξερα" του λέω.
"Εν το μεταξύ κάποια μου θυμίζει η μικρή αλλά δεν μπορώ με τίποτα να θυμηθώ" λέει.
"Δεν σου θυμίζει κάτι Ντέιμον... Πρώτη φορά την βλέπεις" του λέω.
"Την έχω ξαναδεί ...είμαι σίγουρος... Απλά δεν μπορώ να..... Ωωω Τάιλερ... Είναι..." Λέει .
"Σταμάτα" του λέω απότομα
"Μα δεν γίνεται... Δεν βγαίνει...εκτός και αν..." Λέει αλλά σταματάει.
Αρχίζει να καταλαβαίνει.
"Σταματά Ντέιμον" του λέω.
"Ο μικρός αδερφούλης μου την έχει πατήσει"
______________________________________________
Χεϋ

Τι κάνετε;

Αυτό είναι το κεφάλαιο

Τι λέτε να συμβαίνει στην Ίζαμπελ;
  Θα ανακαλύψει τι γίνεται ή όχι;

Θα μάθουμε σύντομα.

Μέχρι τότε.. πολλά φιλάκια 💋💋💋💋💋💋