Onda merhamet yoktu aslında kalbinin derinliklerinde vardı ama gün yüzüne çıkarmaktan korkuyordu.Şiddet yağmurlu günlere ve gecelere her zaman ayrı bir ilgisi olmuştu çünkü o Karanlıktı ve etrafınada karanlığını tatırmaktan pek çekinmezdi genç adam.Etrafındileri korkutmayı ve lider olmayı severdi ve hep sevecekti çünkü abisi tam da böyle bir insandi ve hayatında örnek aldığı tek insan abisi olmuştu.
Ailesinden bağımsız yaşıyordu aslında ailesinden bağımsız abisi ile yaşıyordu ne varki bu birliktelikleri abisinin ölümü ile son buldu.Abisi kötü işlere bulaşmıştı kardeşini bu kötülüklerden korumak için hep ağır bedeller ödedi hatta canı ile ödemişti.İşte her şey böyle başlamıştı kim isterdiki abisinin ölmesini üstelik sizi kormak pahasına.Genç adamda istemiyordu.
Artık bu oyuna dahil olmak istiyordu kendini çok uzun süredir buna ayarlıyordu ama artık hazırdı ve karanlıktı uyuşmuş hisleri artık eskisi gibi degildi her an tetikteydi.Abisinin sonu olanları sonu olacaktı bunu yapacaktı kime zarar gelecegi umrunda bile değildi.Böylesine hırslı birini kim durdurabilirdi ki kimin gücü yeterdi ki.
Kafasında her şey hazırdı ilk önce abisini öldüren adamın ailesinden başlayacakti onu da kendisi gibi yalnız bırakacaktı.Hatta ilk kurbanı bile hazırdı.
Genç kız abisinin katilinin kardeşi şuan tam karşısında oturuyor hafif pembe saçları ile kesinlikle güzeldi 'yazık olacak' diye düşünde genç adam.Şuan istese tek kurşunla işini bitirebilirdi ama oyun aynamak istiyordu akşam kafasını yastığa koyduğunda kızı aklına getirip gülmek istiyordu.Şimdilik sadece izliyordu avını tanımaya çalışan bir kaplan gibi yavaş yavaş yaklaşakdı ve hiç beklenmedik anda bu işi bitirecekti.
Genç kız oturmuş kavhesinden yudum alırken yüzünde huzurlu bir gülümseme var dı.Genç adamsa kaşısında ki kıza küçümseyici bakışlarıyca resmen kızı eziyordu.
Ama unutmamak gerekirse artık adam Uyuşmuş degil di artık kiç olmadığı kadar canlıydı ve herkesin onundan korkmasını sağlayacak kadar da karanlık...
