Yalnızlık hiç bu kadar kalabalık olmamıştı

Yolun başlangıcı

Akşamüstü saat 6 civarı"
Batmak üzere güneş ve yanık sokak lambaları.
Trafik yoğun,yürümeye karar verdim.
Burada,yürümek deniz aşırı yüzmek gibi;haz verici.
Garip lakin diri hala çınarlar.
Hava soğumaya başladı.
Sanki ciğerimde soluyorum bulutları,tok.
Sahil ıssız, sokaklarda üç-beş kişi...
Güneş battı bu arada.
Yalnızlığını sırtlanmış gezinen ben, sokaktaki tek kalabalığım.
Yoruldum, bir banka oturdum.
Denize 15-20 metre uzaklıkta,bir palmiyenin yanıbaşında ve ışığı kendini aydınlatmayan sokak lambası gölgesinde.
Evet sigarayı azaltmalıyım biliyorum.
Bir sigara yaktım
Keyifli veya yorgun yada hiç.
Yaklaşık yirmi üç-yirmi dört dakika...
Üç kişi ya geçti ya geçmedi yanıbaşımdan.
Farkettim;
Yalnızlığa kavuşmak için kalabalığa kaçıyormuşum aslında.
Kalktım paçalarımı sıyırıp yalın ayak kumsalı ezdim birkaç dakika.
Usulca toplandım.
Denizi soluma, şehri sağıma aldım.
Malum yolum uzun,manzaramın keyfini çıkarmam gerek...