I'm in love with Dana Sophia

Chapter#7 - The Revelation

----------------------------------------------
What will V's, desicsision would he tell her the truth?
@Missi
P.S "Mat tanung ako sa inyo,newbies,wattpaders,readers,"
Ano bang mas matimbang?Ang Pamilya? o ang taong mahal mo?
Comment na! :)
------------------------------------------------

V's Pov:
Kanina pa siya iyak ng iyak, dalawang araw nadin ang nakakaraan ng lumipad kami papuntang America.Nandito kami sa hospital kung saan naka confine si Papa, yung itsura ni Papa,pumayat na siya. Tapos yung buhik niya naglagas na dahil sa chemo theraphy. Naaawa na talaga ako kay Dana, mas domodoble yung sakit na nararamdaman ko pag nakikita ko siyang nasasaktan. Dahil masakit din naman para sakin knowing that our precious father, is becoming weak. Natatandaan kopa ang sabi niya sakin noon.

"Son,I know that someday you will grow and become a wise and good-man. No matter what happen's wag na wag mong hahayang umiyak si Dana, treat her like how I treat your mom"
Those words that echoed in my heart. Hanggang sa paglaki ko nasa puso ko na ang mga sinabi ng Papa namin. Akala ko noon yung nararamdaman ko nung mga bata kami ni Dana ay dahil sa magkapatid kami kaya nakakaramdam ako ng ganun ka affectionate sa kaniya.But i was wrong as days pass, the more i get closer to her the more ive fell inlove with my sister. I know this is wrong.But i couldn't help myself hanggang ngayun i am 25 now and Dana's she's 23 she's a grown up woman now. She's soo beautifull.

Perongayung nakikita ko siyang umiiyak i felt, weak deep inside. Pero hindi ko pinapakita sa kaniya kasi sa akin sya humuhugot ng lakas. I remember what she said ng nasa office kami.
" Kuya wag mo kong iiwan" simpleeng salita lang niya. Talagang hinding hindi ko siya iiwan dahil "kuya" niya ako.

Pinagmamasdan kulang sila ni Papa, hanggang sa makatulog na siya kakaiyak, kaka chemo theraphy ni Papa kaya wala pa siyang malay buti nalang hindi niya nakita kung gaano ang pag iyak ni Dana, baka mas lalo pa siyang malungkot pag nakita niya ang anak niya.

Lumabas muna ako at nagtungo sa Labas ng hospital , nakita ko si mama nakaupo sa malapit na puno. "Ma magjacket kayo" sinabi ko sakaniya ng makalapit ako sa kaniya tinanggal ko ang jacket ko at ibinigay ko sa kaniya. Bakas sa mga mata niya na umiyak siya. Yinakap ko si mama.

"V,anak. Ang Papa mo ginawa na namin lahat pero...." nagsimula na siyang humagulgol.

"Matagal na pala siyang may sakit anak, pina Chemo ko siya kahit ayaw niya kasi gusto kong pahabain pa ang buhay niya" iyak ng iyak si Mama ako din hindi ko na mapigilan.

"V, ang Papa mo.......sabi ng mga doktor tatlong araw nalang bago siya mamatay, gusto kong magalit sa Papa mo pero hindi ko magawa bakit nagawa niyang maglihim sa atin ng ganung katagal? Bakit ngayun nya lang sinabi kung sinabi sana niya ng mas maaga siguro, maisasalba pa natin ang buhay niya"

"Magpakatatag kayu Ma.... Siguro may plano ang Diyos kay Papa ma, kaya....kukunin na niya si Papa ng mas maaga" Mangiyak iyak na sabi ko kay Mama. "Basta Ma, ang mahalaga ipakita natin yung pagmamahal natin kay Papa sa mga nalalabing araw na nya"

Dana's POV:
Pagod na ang mga mata kong umiiyak pero ako gusto ko pang iiyak lahat ng sakit, parang wala nang natitirang luha na lalabas sa mga mata ko, pati yung luha ko sumuko na. Nakailang ulit na akong nagdasal, pero parang hindi Niya dinidinig yung mga dasal ko. Gusto kung magalit sa Kaniya, bakit ang Papa kopa ang kukunin Niya? Mabuting tao ang Papa ko,wala siya ni isang inagrabyadong tao. Bakit siya pa ang kukunin Ninyo sakin? Napaka unfair Mo.
Sinisisi ko talaga ang Diyos.

"Dana.....?Anak?"

"P-pa......?" nanghihina na ang boses ko kakaiyak. "PA... " niyakap ko ang Papa ko ng napaka higpit. "PA, napakadaya mo. Iiwan mona kami ni hindi pa nga tayu nagbobonding ng matagal akala ko ba isasama moko sa lahat ng pupuntahan mo?Pa hwag ka munang aalis,sabihin mo sa Kaniya na wag ka muna Niyang kunin samin nila Mama't kuya. Sinisisi ko Siya kasi kukunin Niya ang Papa ko ng basta basta nalang" halos hindi kona mai mata kasi nga namumugtong na ang mga mata ko.

"Dana...hwag mo Siyang sisisihin kong maiiwan ko kayu ng maaga ng Mama mo,anak pinalaki kitang may takot sa Diyos hindi kasalanan ng Diyos kung may mangyayaring masama sa akin" sabi ni Papa, pilit nyang pinupunasan yung mga luha ko. Sabagay tama naman si Papa. Sorry Papa God kung nasisi kita, sa mga bagay bagay. Siguro dahil nadin sa masakit po talaga,hindi kopo matatanggap na mawala ang Papa ko.. Iyak lang ako ng iyak.

"Anak may tatlong araw pa ako, pero may gusto akong sabihin sa iyo"

"A-ano po yun PA?" mangiyak ngiyak kung tanung.

"Gusto kung alagaan niyo ni Vincent ang Mama mo tulad ng pag aalaga ko sa iyo nung bata ka anak"

"Opo pa ipapangako ko pong aalagaan ko si Mama hwag kang mag alala Pa, promise kuyan sa iyo..PA ILOVEYOU....." yinakap ko siya ng napakahigpit binuhos ko lahat ng nararamdaman ko sa yakap nayun.

V's POV:

Nakatayo kami ni Mama sa harap ng private room kung saan naka confine si Papa lahat ng pinag usapan nila nadinig naming lahat. She is soo sweet even before untill now,sayang lang at maaga siyang makakadama ng pagkaulila sa magulang.Kung pwede lang sanang ibalik ang panahon na magkakasama kaming tatlo, natatandaan ko nung bata pa kami ni Dana, pumupunta kami nina mama sa Puno ng Acasia dun kami nagpipicnic. Tapos nung mga bata pa kami naglalaro kami ni Dana ng taguan palagi sya ang taya. Those days were the best days of my life...

and I remembered what my mom said awhile ago na " May mga bagay kapang hindi nalalaman"
Ano ang ibig sabihin non?

--------------------------------------------------------------------------
As days past Dana showed that she is strong enough to conquer her weaknesses sa huling nalalabing araw ng ama niya pinakita nyang malakas siya. Binuhos niya lahat ng pag aalaga sa Papa niya

P.S this is the Author signing In. Hello! Universe!Aliens!Animals!and all Living and Non Living things, ahuhuhu! diba kayo naiyak sa Chapter na ito? Ako kasi sumisinghot na ako habang ginagawa koto!Feel na feel ko kasi i feel like I am Dana and "V" is my knight in shining armor. Hihih charot! :P Follow and comments po!
----------------------------------------------------------------------------------------

THIS IS THE LAST DAY, alas onse na ng gabi walang natulog saamin maski sina mama at kuya, ayaw naming matulog binabantayan namin si Papa tinatanung ko kung may masakit sa kaniya sinasabi niya na wala na okey lang siya kahit alam kung sa kaloob loob niya na masakit yung ulo niya oo, "Brain Cancer ang sakit ng papa ko.Dahil sa babad siya sa trabaho doon daw niya nakuha ang sakit nya sabi ng doktor. mag aalas dose na 5 minuto nalang ang nalalabi

nakapikit si Papa niyuyogyog ko siya
"pa?" hindi parin sya sumasagot
"papa!?" maiiyak konang sabi pero hindi talaga sya nagmumulat ng mga mata niya
tinawag na namin ang doktor.

chineck ng mga doctor yung pulso niya. Pero hindi na pumipintig ibig sabihin non....

wala na ang Papako, sigaw ako ng sigaw " Pa! gumising ka paaaaa!"

"I am sorry Maam but your father is dead"

----------------------------------------------------------
---------------------------------------------------------------------

"Sure kabang okey kalang ba?Dana?" malungkot na tanung ng bestfriend kong si Rowelyn.
Its been two months na simula nung nawala si Papa andaming nagbago sa opisina at sa buhay ko. Simula non hindi nadaw ako naging masaya. Si Vincent ang kapatid ko bumalik na siya ng America para asikasuhin yung mga naudlot na trabaho niya sa kompanya.

"Okey lang ako" tipid kung sagot hanggang sa nginitan ko ng pilit ang kaibigan ko.
Ang kuya ko miss ko na siya pati si Papa namimiss ko na siya..

"Uy cheer up kana nga jan, alam mo balita ko may bago raw tayong ka office mate!" masayang sagot ng bestfriendko alam kung pinapalakas niya ang loob ko. "At alam mo gwapo padaw! bi ef ef, alam mo baka naman its time na para magka boyfriend kana!"

"haynako rowelyn wag mo akong isali sa mga kalokuhan mo" matamlay kong sabi.

"e ano!?mag dradrama effect ka nalang bajan, hahayaan munalang ba na malugmok ka sa kalungkutan ha?Ay basta mamaya matutulog ako sa bahay niyo"

"Sure" yun nalang ang nasabi ko.