Back To You (A NASHLENE fanfic)

I missed you too

"Hi." Abot tenga ang ngiti ni Nash ng makapasok na siya sa kwarto ko. May dala-dala siyang isang bucket ng fried chicken at apat na large fries.

"What's up guys? Did I miss something?" Tanong niya.

Paulit-ulit sa isip ko ang tanong na kung bakit siya nandito. It doesn't feel right that he's here. Everything happened so fast. Ni hindi pa nga ako natatahan sa nararamdaman kong sakit.

"You missed a lot pare. Tagal na nating di nagkikita a. Kumusta na?" -Jairus

Nagulat ako sa inasal ni Jairus. Matapos niyang sabihin yun ay nagkamayan pa sila ni Nash at nagyakapan. Parang okay lang siya. He's acting cool.

"Anong ginagawa mo rito?" Mahinahon kong tanong.

"Hindi kasi natuloy lunch date natin. Chance ko na sana yun na maka bond ka ulit pero hindi ka pa sumama. Free ako ngayong araw na to kaya naisipan kung bisitahin ka nalang dito." Sagot niya sabay lapag ng mga pagkain sa mesa.

"Nakailang movies na ba kayo? Nood pa uli tayo." Bigla nalang siyang humiga sa kama ko na parang kama niya ang hinigaan niya. Nagising tuloy si beshie dahil sa pag alog ng foam.

"Ano ba yan Jailene! Kitang natutulog ako e." Naaalimpungatang tugon ni Miles. Oo nga pala, tinatawag niya kami ni Jairus bilang Jailene kasi mas madali raw yun kesa tawagin kami isa-isa.

Akala koy magigising na siya ng tuluyan. Buti nalang hindi. Nash is here. She's gonna kill him if she sees him.

"Jailene, huh? Nakakasanayan na talaga ang love team niyo. Sorry kung iipal ako." He got up and removed his shoes bago bumalik sa pagkakahiga. His face went dry when he said that.

Hindi talaga ako kumikibo. Naguguluhan ako sa nangyayari.

"Sus, ang love team niyo rin naman ni Alexa e. Mas sikat pa nga kayo sa amin." Sabi ni Jairus.

Tinabihan niya si Nash at tinapik sa likod. Napangiti ako bigla. Nash and Jairus used to be really good friends. I was the flower between them. Mas nauna nga lang kaming nagkakilala ni Nash. Pero hindi naging mahirap pakisamahan si Jai. Marami rin kasi kaming napagkakasunduan. Kung wala lang itong nararamdaman ko para kay Nash, magiging okay sana ang lahat. Hindi sana ako maapektuhan ng ganito sa mga nangyari. Pero, sabi nga nila, maraming nababago ang pag-ibig.

"Tutunganga ka lang ba dyan Sharlene?" At nagsabay pang nagsalita ang dalawa.

Pinilit ko na lamang ang mga paa kong maglakad papunta sa kanila. This is going to be awkard. Darn feelings!

We finished one Harry Potter movie and now we're up for another one. Harry Potter and The Chamber of Secrets. Ang pinakapaborito ko sa lahat ng Harry Potter parts. This was his favorite too. Baka ngayon, iba na.

"Labas muna ako saglit guys ha. Tatawagan ko lang si mommy." -Jai

Halata ko sa mga mata ni Jairus na hindi niya gustong umalis pero kanina ko pa pansin na tumatawag ang mommy niya. Sana lang bilisan niya kasi hindi ko alam kung makakahinga pa ba ako. Sana gumising na si Miles.

"Play nalang natin Nash. Hindi naman mahilig si Jai sa Harry Potter e." I said as I pushed the play button on the remote control.

"Kilalang-kilala mo na talaga siya, ano?" Biglang sumeryoso ang kanyang mukha.

Nabibigyan ko na naman ng kahulugan ang lahat ng salitang lumalabas sa bibig niya. Dito ako mali e.

"Syempre, tagal na namin magkakilala e. 5 years na rin." I answered.

"Shar..." Mahina niyang sabi.

I can tell he's looking at me. Nakatutok lang ang mga mata ko sa sahig. I don't wanna look at him. Hindi ako sumagot. I pretended that I didn't hear him.

"Utang na loob Aguas, huwag mo ng ituloy ang sasabihin mo kung sasaktan mo lang ang puso ko. Durog na durog na ako." Mga salitang nasa isip ko.

"Shar, are you even listening?" Hinawakan niya ng mahina ang buhok ko. Damn. He used to do this to me before. He said he likes how soft my hair is.

"Ano yun? Sorry, may iniisip lang ako." I faked. And then I looked at him.

There was a long silence. His hand was still on my hair. It slowly fell down to my shoulder. Oh god! If this heart beats any louder, he'll probably hear it.

"I really missed you, Shar."

He suddenly neared me and gave me a hug I was dying to have for the past 5 years. It seemed like he knew what my heart was yearning for because he pulled me closer to him and hugged me tighter. I felt my body softened. I was giving in. Pipiliin ko muna to para sa sarili ko.

Yinakap ko rin siya ng mahigpit. Naiiyak na naman ako pero pinipigilan ko. I can't let him see me cry.

"Wala man lang bang reply ang sinabi ko?" Sa gitna ng pagyayakapan namin ay sinabi niya ito.

I gathered all my confidence and energy. I never thought I'd be able to say this, but...

"I missed you too, Nash." It was almost a whisper.