Bölüm : 11

52 1 0
                                    

:) :) :) ❤❤❤ ***🎈🎈🎈°🌹🌹🌹🎀🎀🎀&&&🌸🌸🌸???🌼🌼🌼(:)(:)(:)🌟🌟🌟¿¿¿
💛💛💛🌷🌷🌷💐💐💐
💖💖💖 °💝💝💝°💫💫💫:* :* :* ✨✨✨:D :D :D 💤💤💤 ωωω👼👼👼⊙⊙⊙💢💢💢🍓🍇🍒🍯🍭🍫🎂🍩🍰🍬🍪🍨*_* *_* *_* 🌈🌈🌈❄❄❄  💎💎💎💍💄👑🎃🔮❇ 💚💜💙👣🐾🌺🌻💮🍉🍷🔥☔🌌

Bölüm 11.

"Ateş lütfen kalkar mısın?"

"Hayır."

"Lan kalksana.

Lan yemin ediyorum gebertirim."

"Kalkar mısın hayatım de."

"Ateeeeşş!!"

"Deeee.!"

"Tamam. (Ya sabır ya sabır ya sabır) Kalkar mısın hayatım lütfen?"

"Hayır!"

"Hay ben senin..."

Duru sinirleniyordu. Ateş de sinirlenmişti çünkü Duru sürekli ona küfrediyordu.
 

Yataktan kalkıp Duru'ya yaklaştı. Kollarını sıkarak ;

"Bir daha bana küfretmeyeceksin!" Diye tısladı.

"Pardon ya. "

"Aferin."

"Sen bunu yaptın diye pardon demedim ben ,küfrettiğim için dedim. İnsanın onuru kırılır sonuçta ama nerede sende o onur?" 

Ateş tekrar Duru'ya döndü. Kollarını sımsıkı sıkıp duvara vurdu sırtını.

"Ahhh!"

Ateş gözlerini kırpmıyordu bile. Hala daha kollarını sıkıyordu.

"Of bırak!"

Ateş hala bırakmıyordu. Dudaklarına, gözlerine, yüzüne ve her yerine bakıyordu.

"Ateş..."

Ateş gözlerinden öfke patlasa da gözlerini devirerek Duru'yu bıraktı. Gözleri dolmuştu.

Duru, bıraktığı an kolunu tutarak yatağa oturdu.

"Özür dilerim."

Donuk bir ifadeyle demişti bunu Ateş.

"Dileme gerek yok. Ben alışkınım."

Duru'nun sesi titriyordu.

"Biliyor musun, ben sandım ki.. Yani ne bileyim? ... Neyse..."

Duru'nun sesi o kadar titremişti ki konuşamayacağını anlayıp kısa kesmişti.

Odada bir durgunluk vardı. İkiside konuşmuyordu.

"Ben çıkıyorum sende üstünü giy."

Ateş odadan çıktı ve Duru bütün gözyaşlarını saldı.

Mutlu olur sandı o...
Mutlu eder, değer verir evlendiği adam ,sandı.

SANDI.

KOSKOCA BİR ZAN...

Hiç mutlu olmayacak mıydı Duru?
Hiç yüzü gülmeyecek miydi?

Hep birileri üzecek miydi?

Hep birileri kıracak mıydı?

Hep birileri kırılacak, üzülecek, yıkılacak mıydı?

MAFYA SEVDASI #Wattys2018Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin