Vampir Hayatım

-15-

''Sen bana ihanet ettin.''

Yanına gitmek için zorlanarak ayaklandım. Elini bana karşı tuttu.

''Yaklaşma!''

Gözlerimi açtım. Bu Bella olamazdı. Dikkatimi yerdeki siyahlık çekti. Yanına giderek çömeldim. Bella bana şaşkınca bakıyordu. İyice yanına yaklaştım. Bu bir böcekti. Ancak gözleri dikkatimi çekti. Bu böceğin gözlerinde kamera vardı! İyice baktım. Bunu biri bilerek yapmış olmalıydı. Yere atarak ayağımla üstüne bastım. Paramparça olmuştu. Öylece kalakmıştım. Yani biri bizi gizlice izleyip, dinliyormuş. Bella ise öylece bakıyordu. Hiçbir tepki vermiyordu. Birden bu kişinin erkek olabileceği geldi aklıma. Anında kapı açıldı. Bir kızıl saçlı kız duruyordu karşımda.

''Benim eşyamı ne hakla parçalarsın?''

Ne dediğini anlamakta zorluk çekiyordum.

''Ben Bella ile aranı bozacaktım. Nedeni ise Daniel'ın senden hoşlanmasıydı. Her şeyi ben yaptım.''

Bella yine tepkisizce duruyordu. Vampir hislerim yanılmamıştı. Bunu biri bizim aramızı bozmak için yapmıştı. Birden kendimi yerde buldum. Daha ne olduğunu anlamadan o kız üstüme kan döktü.

"Bu sana az bile."

Sinirle çıktı. Bella yere bakıyordu.

"Affettim seni."

Gözlerim parladı birden.

"Gerçekten mi?"

"Evet."

Sarılmaya çalışacakken durdurdum.

"Sen de kirlenme."

Gülümsememe karşılık verdi. Ona hâlâ biraz kırgındım. Ama her şeyin yanlış anlamadan ibaret olduğunu erkenden anlamıştık.

"Ben duşa gireyim."

------------------------------------------------------

Duştan çıkınca dolabımdan kıyafetlerimi alarak tekrar banyoya yöneldim. Giyindikten sonra çıktım. Bella kollarını açmış, bekliyordu. Kollarımı ona sardım. O da aynısını yaptı. Sonunda barışmıştık. Birkaç dakika bile bana birkaç yıl gibi gelmişti.

"Ben yorgunum."

"Tamam sen dinlen. Ben grup başkanına söyleyeyim. Bizi o beceriye çalıştırırken sana da öğretsin."

"Peki."

O gidince yatağıma uzandım. Göz kapaklarım ise kendiliğinden kapandı.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Birden gözlerimi araladım. Karşımda siyah, gözleri kırmızı ve parlak bir kurt vardı. Arkadan ise Bella:

"Bırak onu!"

Diye bağırıyordu. Ne olduğunu anlamadan kafamda bir acı hissettim.

Birden gözlerimi araladım. Hepsinin bir kâbustan ibaret olduğunu anlamam uzun sürmedi. Ancak bana gerçek gibi gelmişti. Nefes alışım, kalp atışım hızlanmıştı. Kapı açıldı ve Bella gözüktü.

"Tamamdır."

"Teşekkürler."

"Önemli değil."

Yüzüme baktı.

"Ne oldu? Yüzün bembeyaz olmuş."

"Yok bir şey."

"Lütfen Aria. Benden bir şey saklama. Affettiğini sanıyordum."

"Kâbus işte."

"Nasıldı?"

Merakla yüzüme baktı. Gözlerini de kocaman açtı. Ben de anlatmaya başladım.

"Vay canına! Ben hiç öyle kâbuslar göremiyorum. Bir tek bir hayalet oluyor. Sonra beni korkutuyor ve uyanıyorum."

Güldüm. Daha doğrusu bu bir kahkahaydı.

"Benim beynim bozulmuş olmalı."

Gülmemi biraz yatıştırmıştım.

"Beyin bozulmaz!"

"Biliyorum ama benimki bozuldu işte."

"Ya Bella!"

"Efendim."

"Yok bir şey. Bu arada ben kan almaya gidiyorum."

Anında koluma girdi.

"Bensiz hiçbir yere gidemezsin."

Kan almak için odadan çıktık. Şu kızıl saçlı olan kız tekrar geldi.

"Yetmedi mi size yaptıklarım?"

"Çekil şuradan."

"Çekilmiyorum! Ne yapacaksın?"

Sinirlenmeye başlamıştım. Ancak kendimi tutmalıydım. Sinirimi kolay kolay yatıştıramazdım. Gözlerimi kapattım.

"Ne oldu? Gücüne mi gitti?"

Cevap verirsem sesimin çok yüksek çıkacağından emindim. Bu yüzden tekrar sustum.

"Sana ne? Şimdi çekil!"

Bella da sinirini tutamamış, ona patlamıştı. Aslında kötü olduğunu da söyleyemem.

"Çekilmeyeceğim!"

"Gel Bella."

Onu başka yöne çektim.

"Uğraşma şununla."

Kan almaya gittik. Kan alınca tekrar karşımıza çıktı. Artık sıkmaya başlamıştı.

"Yeter! Senin bizimle alıp veremediğin şey ne?"

Bağırmıştım. Şu an ise herkes bize bakıyordu. Etrafa bakındı.

"Sonra görüşeceğiz."

Yavaşça uzaklaştı. Sırf herkes buraya baktığı için kaçtığına eminim. Evet, kaçmıştı. Ama şimdilik.

"İyi bağırdın."

Bunu Bella söylemişti.

"Ona bu bile az."

MERHABA! YENİ BÖLÜM BİRAZ GECİKTİĞİ İÇİN ÜZGÜNÜM.

BU ARADA 600 OKUNMAYI GEÇMİŞİZ!

ŞARKI: BTS-Save Me

GÖRÜŞÜRÜZ!